แม้นมีศักดิ์เป็นราชกุมาร หากแต่ไม่ได้เป็นยุพราชแล้วจะมีความหมายอันใดกัน... เมื่อคิดเห็นเป็นเช่นนั้น ‘วิรัลย์’ ราชกุมารผู้ถูกลืมแห่งแคว้นเวรุฬาจึงหมายทำการใหญ่ ขันอาสาพระราชบิดานำทัพต่อกรกับแคว้นอริราชย์เพื่อสร้างความดีความชอบ แต่ยักษ์ป่าหรือจะสู้จอมอสุราจากแคว้นปรมะอันยิ่งใหญ่ ศึกครั้งนั้น วิรัลย์จำต้องปราชัยให้แก่ ‘ไอศูรย์’ ผู้ซึ่งเป็นจอมทัพผู้เกรียงไกร และรอดพ้นการถูกสังหารด้วยถูกผู้มีชัยร้องขอตนเป็น ‘ของรางวัล’ ยักษาผู้มีรูปโฉมงดงามผ่องแผ้วช่างต้องใจไอศูรย์ยิ่งนัก ทุกทิวาวนเวียนเกี้ยวพาราสี ทุกราตรีก้าวย่องเข้าหาถึงตำหนัก ทว่าก็ไม่มีครั้งใดเลยที่วิรัลย์จะยอมตกเป็นของจอมทัพอสุรา หากใช้กำลังบังคับขืน วิรัลย์คงไม่รอช้าปลิดชีพตนทิ้งด้วยอับอาย ถ้าเช่นนั้น...จะต้องใช้เล่ห์กลใดกันถึงจะล่อลวงให้เจ้าชายราพณาสูรจากพนาลีติดบ่วงบาศแห่งเสน่หาของจอมทัพอสุราให้ยอมมอบทั้งกายและใจ? ศึกรบยังง่ายดายเสียกว่าศึกรักที่ไอศูรย์ถวิลหาเสียอีก... แรกพบสบพักตร์ ดวงจิตนึกรัก ยักษาน้องศรี เฉกวายุคลั่ง ป่วนดั่งนที รักพ่อคนดี ดุจแก้วอสุรา
เพราะคิดการใหญ่เกินตัว ชีวาจึงต้องถึงคราวบรรลัยด้วยมิอาจลุล่วงในหน้าที่...
เมื่อมิอาจสำเร็จสิ้นและกุมชัยชนะในสงครามระหว่างแว่นแคว้นยักษา ราชกุมารแห่งแคว้นเวรุฬาอันเป็นองค์เชลยถูกนำตัวออกจากห้องคุมขังมายังลานประหารหลังจากถูกขังไว้เป็นเวลากว่าเจ็ดทิวาเจ็ดราตรี คราแรกเขาถูกจองจำในฐานะองค์ประกัน เหตุนั้นเป็นเพราะเจ้าแคว้นแห่งปรมะนครคิดว่ายักษ์หนุ่มเป็นถึงราชกุมาร ต่อให้นำทัพพลาดท่าเสียที ไม่ว่าอย่างไรก็คงจะมีทัพกษัตริย์ยกพลมาให้การช่วยเหลือ ทว่า...ช่างน่าผิดหวังนัก นอกจากจะไร้ซึ่งทัพใดๆ ยกพลมา กษัตริย์ยักษาแห่งแคว้นเวรุฬายังแสร้งทำลืมสิ้นว่าตนนั้นมีราชบุตรผู้นี้เป็นหน่อเนื้อเชื้อไข
ในเมื่อการจับเป็นองค์ประกันเป็นการประวิงเวลาโดยเสียเปล่า กษัตริย์ปรมะนครอันเป็นแคว้นอริราชย์จึงไม่ใคร่ให้มีชีวิตอยู่ต่อเป็นหอกข้างแคร่ คำสั่งพิฆาตถูกบัญชาลงมา เมื่อนั้น...ยักษาหนุ่มจึงได้ถูกนำตัวออกจากที่คุมขัง
ข้อมือและข้อเท้าถูกตีตรวนด้วยโซ่โลหะเส้นใหญ่ เสียงดังครูดไปตามพื้นทำลายความเงียบงันรอบข้างตั้งแต่บริเวณคุกเชลยจนถึงลานประหาร
วิรัลย์ยักษาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนจะมาจบสิ้นชีวิตอย่างน่าอดสูเช่นนี้ การขันอาสาพระราชบิดามาออกรบนั้นก็เพื่อหมายจะสร้างคุณงามความดีและทำให้พระราชบิดาตระหนักรู้ว่ายังมีเขาเป็นราชบุตรอยู่อีกผู้หนึ่ง เพราะตั้งแต่ที่เขาถือกำเนิดมา พระราชบิดาก็ไม่เคยเหลียวแล หลงลืมไปเสียสิ้นว่ายังมีเขาสืบเชื้อสายกษัตริย์อยู่
แต่ความทะเยอทะยานของเขานั้นช่างเกินตัว ต่อให้เคยออกรบทัพจับศึกกับเหล่าจอมทัพผู้เก่งกาจมามากมายนับครั้งไม่ถ้วนเพียงไร เขาก็รับผิดชอบหน้าที่เพียงกระผีกเดียว กล่าวได้ว่าแทบไม่เคยลงสนามรบเสียด้วยซ้ำ นอกจากจะวางกลอุบายการรบกับเหล่าอำมาตย์ในฐานที่มั่นเท่านั้น
ผลที่เกิดขึ้นนี้ล้วนมาจากความทระนงตนของเขาทั้งสิ้น...
เมื่อมาถึงยังหลักประหารที่อยู่ในลานกว้าง วิรัลย์ก็ถูกบังคับให้คุกเข่าลงต่อหน้ากษัตริย์แห่งปรมะนครที่ประทับอยู่บนพลับพลา ทอดพระเนตรรอเพชฌฆาตสังหารยักษ์ตรงหน้าเสียให้สิ้น
ด้วยเป็นหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ ต่อให้เป็นอริราชศัตรูก การประหารจึงมิอาจกระทำได้โดยการฟันคอให้ขาดในดาบเดียว ท่อนจันทน์1ถูกอัญเชิญมาเบื้องหน้า วิรัลย์ราชกุมารถูกปลดโซ่ตรวนและจับมัดมือไพล่หลัง ถุงผ้ากำมะหยี่สีแดงสดถูกนำมาคลุมศีรษะตลอดจนลำตัว โลหิตของเชื้อราชวงศ์มิอาจปล่อยให้ตกสู่พสุธา แต่นั่นจะสำคัญอย่างไรกัน ในเมื่อเพลานี้ จุดจบของเขาคือความตาย ก่อนเพชฌฆาตจะดึงทึ้งให้เขานอนลงไปบนเบาะขลิบดิ้นทอง
ดวงตาคมเหลือบมองไปยังเบื้องหน้าอย่างเลื่อนลอย ไร้ซึ่งการวิงวอนขอชีวิต วิรัลย์รู้ดีว่าการถูกประหารด้วยท่อนจันทน์นั้นนับว่าเป็นการให้เกียรติอย่างสูงสุดของกษัตริย์แห่งปรมะนครแล้ว อีกทั้งการขอชีวิตตนนั้นเป็นการเสื่อมเสียเกียรติยิ่ง แม้ตัวต้องตาย แต่เขาก็จะไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาเพื่อประวิงเวลาให้ตนได้มีลมหายใจ
วิรัลย์สูดลมหายใจเข้าเสียเฮือกใหญ่ราวกับจะดื่มด่ำกับการมีชีวิตอยู่เป็นครั้งสุดท้าย พลันปิดเปลือกตาลง น้อมรับความตายที่ถูกมอบให้โดยศิโรราบ
หมดสิ้นแล้วซึ่งชีวี แต่มอดม้วยไปเสียก็ดี ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็เป็นเพียงราชกุมารที่ไม่มีผู้ใดต้องการ...
เขารำพึงในใจ ปล่อยวางทั้งหมดและปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามชะตากรรม
หากแต่ยังไม่ทันที่เพชฌฆาตจะได้เหวี่ยงท่อนจันทน์ลงมายังศีรษะ พลันก็ได้ยินเสียงแหบห้าวดังเข้ามาในโสตอย่างไม่ทันตั้งตัว
“เสด็จอา... กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูล”
เสียงนั้นหยุดทุกการกระทำ ขณะที่กษัตริย์แห่งปรมะนครเหลือบพระเนตรมองคนตรงหน้า พยักพระพักตร์เล็กน้อยให้อีกฝ่ายได้กล่าวต่อ
เมื่อได้รับพระราชทานอนุญาต คนขัดเหตุการณ์ก็เปล่งวาจาออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“กระหม่อมใคร่จะทูลขอพระราชทานอภัยโทษให้แก่ราชกุมารแห่งเวรุฬาพ่ะย่ะค่ะ”
บทที่ 1 ขอพระราชทานอภัยโทษ
22/02/2022
บทที่ 2 องค์ประกัน
22/02/2022
บทที่ 3 ของรางวัลนำชัย
22/02/2022
บทที่ 4 น้องยักษ์
22/02/2022
บทที่ 5 เพราะสิ่งนี้...
22/02/2022
บทที่ 6 ร่ำสุราร่วมเรียง
22/02/2022
บทที่ 7 ยักษ์สติฟั่นเฟือน
22/02/2022
บทที่ 8 เพลานี้ใจพี่เปลี่ยนไป
22/02/2022
บทที่ 9 น้องวิรัลย์แก้วตา
22/02/2022
บทที่ 10 ของรักของหวง
22/02/2022
บทที่ 11 ตอแยให้รำคาญใจ
22/02/2022
บทที่ 12 อิ่มอกอิ่มใจ
06/06/2022
บทที่ 13 เจ้ายักษ์มากเล่ห์
06/06/2022
บทที่ 14 เจ้ายักษ์พิลึก
06/06/2022
บทที่ 15 เดือดดาล
06/06/2022
บทที่ 16 พบเจอสหาย
06/06/2022
บทที่ 17 วิรัลย์มิอาจหนี
06/06/2022
บทที่ 18 ไม่เชื่อ
07/06/2022
บทที่ 19 พ่อตาหวาน
07/06/2022
บทที่ 20 นครกุมุท
07/06/2022
บทที่ 21 ท้าประลอง
07/06/2022
บทที่ 22 นวด
07/06/2022
บทที่ 23 การเล่นสนุกของเหล่ายักษา
07/06/2022
บทที่ 24 จุดอ่อนขององค์ไอศูรย์
07/06/2022
บทที่ 25 จุดอ่อนขององค์ไอศูรย์ 2
07/06/2022
บทที่ 26 เจ้าพี่ไอศูรย์
07/06/2022
บทที่ 27 ยอมศิโรราบ
07/06/2022
บทที่ 28 การสั่งสอนของไอศูรย์
07/06/2022
บทที่ 29 คิดอกุศล
07/06/2022
บทที่ 30 พระราชพิธีสำเร็จโทษ
07/06/2022
บทที่ 31 ทำถูกแล้ว
07/06/2022
บทที่ 32 กระอักความสุขเจียนตาย
07/06/2022
บทที่ 33 อยากจะครองรัก
07/06/2022
บทที่ 34 พ่อยักษ์รูปงาม
07/06/2022
บทที่ 35 ใจที่ขุ่นมัว
07/06/2022
บทที่ 36 อยู่เคียงข้างไม่หน่ายหนี
07/06/2022
บทที่ 37 ยอมพลีทุกสิ่ง
07/06/2022
บทที่ 38 อยู่ในกำมือ...
07/06/2022
บทที่ 39 จอมทัพอสุรา
07/06/2022
บทที่ 40 น้องยักษ์...รีบหนีไป
07/06/2022
หนังสืออื่นๆ ของ หนูแดง หนูแดงตัวน้อย
ข้อมูลเพิ่มเติม