icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
แก้วอสุรา (ภาคแรกของ เสน่หากุมภัณฑ์)

แก้วอสุรา (ภาคแรกของ เสน่หากุมภัณฑ์)

หนูแดง หนูแดงตัวน้อย

5.0
ความคิดเห็น
6K
ชม
71
บท

แม้นมีศักดิ์เป็นราชกุมาร หากแต่ไม่ได้เป็นยุพราชแล้วจะมีความหมายอันใดกัน... เมื่อคิดเห็นเป็นเช่นนั้น ‘วิรัลย์’ ราชกุมารผู้ถูกลืมแห่งแคว้นเวรุฬาจึงหมายทำการใหญ่ ขันอาสาพระราชบิดานำทัพต่อกรกับแคว้นอริราชย์เพื่อสร้างความดีความชอบ แต่ยักษ์ป่าหรือจะสู้จอมอสุราจากแคว้นปรมะอันยิ่งใหญ่ ศึกครั้งนั้น วิรัลย์จำต้องปราชัยให้แก่ ‘ไอศูรย์’ ผู้ซึ่งเป็นจอมทัพผู้เกรียงไกร และรอดพ้นการถูกสังหารด้วยถูกผู้มีชัยร้องขอตนเป็น ‘ของรางวัล’ ยักษาผู้มีรูปโฉมงดงามผ่องแผ้วช่างต้องใจไอศูรย์ยิ่งนัก ทุกทิวาวนเวียนเกี้ยวพาราสี ทุกราตรีก้าวย่องเข้าหาถึงตำหนัก ทว่าก็ไม่มีครั้งใดเลยที่วิรัลย์จะยอมตกเป็นของจอมทัพอสุรา หากใช้กำลังบังคับขืน วิรัลย์คงไม่รอช้าปลิดชีพตนทิ้งด้วยอับอาย ถ้าเช่นนั้น...จะต้องใช้เล่ห์กลใดกันถึงจะล่อลวงให้เจ้าชายราพณาสูรจากพนาลีติดบ่วงบาศแห่งเสน่หาของจอมทัพอสุราให้ยอมมอบทั้งกายและใจ? ศึกรบยังง่ายดายเสียกว่าศึกรักที่ไอศูรย์ถวิลหาเสียอีก... แรกพบสบพักตร์ ดวงจิตนึกรัก ยักษาน้องศรี เฉกวายุคลั่ง ป่วนดั่งนที รักพ่อคนดี ดุจแก้วอสุรา

บทที่ 1 ขอพระราชทานอภัยโทษ

เพราะคิดการใหญ่เกินตัว ชีวาจึงต้องถึงคราวบรรลัยด้วยมิอาจลุล่วงในหน้าที่...

เมื่อมิอาจสำเร็จสิ้นและกุมชัยชนะในสงครามระหว่างแว่นแคว้นยักษา ราชกุมารแห่งแคว้นเวรุฬาอันเป็นองค์เชลยถูกนำตัวออกจากห้องคุมขังมายังลานประหารหลังจากถูกขังไว้เป็นเวลากว่าเจ็ดทิวาเจ็ดราตรี คราแรกเขาถูกจองจำในฐานะองค์ประกัน เหตุนั้นเป็นเพราะเจ้าแคว้นแห่งปรมะนครคิดว่ายักษ์หนุ่มเป็นถึงราชกุมาร ต่อให้นำทัพพลาดท่าเสียที ไม่ว่าอย่างไรก็คงจะมีทัพกษัตริย์ยกพลมาให้การช่วยเหลือ ทว่า...ช่างน่าผิดหวังนัก นอกจากจะไร้ซึ่งทัพใดๆ ยกพลมา กษัตริย์ยักษาแห่งแคว้นเวรุฬายังแสร้งทำลืมสิ้นว่าตนนั้นมีราชบุตรผู้นี้เป็นหน่อเนื้อเชื้อไข

ในเมื่อการจับเป็นองค์ประกันเป็นการประวิงเวลาโดยเสียเปล่า กษัตริย์ปรมะนครอันเป็นแคว้นอริราชย์จึงไม่ใคร่ให้มีชีวิตอยู่ต่อเป็นหอกข้างแคร่ คำสั่งพิฆาตถูกบัญชาลงมา เมื่อนั้น...ยักษาหนุ่มจึงได้ถูกนำตัวออกจากที่คุมขัง

ข้อมือและข้อเท้าถูกตีตรวนด้วยโซ่โลหะเส้นใหญ่ เสียงดังครูดไปตามพื้นทำลายความเงียบงันรอบข้างตั้งแต่บริเวณคุกเชลยจนถึงลานประหาร

วิรัลย์ยักษาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนจะมาจบสิ้นชีวิตอย่างน่าอดสูเช่นนี้ การขันอาสาพระราชบิดามาออกรบนั้นก็เพื่อหมายจะสร้างคุณงามความดีและทำให้พระราชบิดาตระหนักรู้ว่ายังมีเขาเป็นราชบุตรอยู่อีกผู้หนึ่ง เพราะตั้งแต่ที่เขาถือกำเนิดมา พระราชบิดาก็ไม่เคยเหลียวแล หลงลืมไปเสียสิ้นว่ายังมีเขาสืบเชื้อสายกษัตริย์อยู่

แต่ความทะเยอทะยานของเขานั้นช่างเกินตัว ต่อให้เคยออกรบทัพจับศึกกับเหล่าจอมทัพผู้เก่งกาจมามากมายนับครั้งไม่ถ้วนเพียงไร เขาก็รับผิดชอบหน้าที่เพียงกระผีกเดียว กล่าวได้ว่าแทบไม่เคยลงสนามรบเสียด้วยซ้ำ นอกจากจะวางกลอุบายการรบกับเหล่าอำมาตย์ในฐานที่มั่นเท่านั้น

ผลที่เกิดขึ้นนี้ล้วนมาจากความทระนงตนของเขาทั้งสิ้น...

เมื่อมาถึงยังหลักประหารที่อยู่ในลานกว้าง วิรัลย์ก็ถูกบังคับให้คุกเข่าลงต่อหน้ากษัตริย์แห่งปรมะนครที่ประทับอยู่บนพลับพลา ทอดพระเนตรรอเพชฌฆาตสังหารยักษ์ตรงหน้าเสียให้สิ้น

ด้วยเป็นหน่อเนื้อเชื้อกษัตริย์ ต่อให้เป็นอริราชศัตรูก การประหารจึงมิอาจกระทำได้โดยการฟันคอให้ขาดในดาบเดียว ท่อนจันทน์1ถูกอัญเชิญมาเบื้องหน้า วิรัลย์ราชกุมารถูกปลดโซ่ตรวนและจับมัดมือไพล่หลัง ถุงผ้ากำมะหยี่สีแดงสดถูกนำมาคลุมศีรษะตลอดจนลำตัว โลหิตของเชื้อราชวงศ์มิอาจปล่อยให้ตกสู่พสุธา แต่นั่นจะสำคัญอย่างไรกัน ในเมื่อเพลานี้ จุดจบของเขาคือความตาย ก่อนเพชฌฆาตจะดึงทึ้งให้เขานอนลงไปบนเบาะขลิบดิ้นทอง

ดวงตาคมเหลือบมองไปยังเบื้องหน้าอย่างเลื่อนลอย ไร้ซึ่งการวิงวอนขอชีวิต วิรัลย์รู้ดีว่าการถูกประหารด้วยท่อนจันทน์นั้นนับว่าเป็นการให้เกียรติอย่างสูงสุดของกษัตริย์แห่งปรมะนครแล้ว อีกทั้งการขอชีวิตตนนั้นเป็นการเสื่อมเสียเกียรติยิ่ง แม้ตัวต้องตาย แต่เขาก็จะไม่เอื้อนเอ่ยคำใดออกมาเพื่อประวิงเวลาให้ตนได้มีลมหายใจ

วิรัลย์สูดลมหายใจเข้าเสียเฮือกใหญ่ราวกับจะดื่มด่ำกับการมีชีวิตอยู่เป็นครั้งสุดท้าย พลันปิดเปลือกตาลง น้อมรับความตายที่ถูกมอบให้โดยศิโรราบ

หมดสิ้นแล้วซึ่งชีวี แต่มอดม้วยไปเสียก็ดี ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็เป็นเพียงราชกุมารที่ไม่มีผู้ใดต้องการ...

เขารำพึงในใจ ปล่อยวางทั้งหมดและปล่อยให้ทุกสิ่งดำเนินไปตามชะตากรรม

หากแต่ยังไม่ทันที่เพชฌฆาตจะได้เหวี่ยงท่อนจันทน์ลงมายังศีรษะ พลันก็ได้ยินเสียงแหบห้าวดังเข้ามาในโสตอย่างไม่ทันตั้งตัว

“เสด็จอา... กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูล”

เสียงนั้นหยุดทุกการกระทำ ขณะที่กษัตริย์แห่งปรมะนครเหลือบพระเนตรมองคนตรงหน้า พยักพระพักตร์เล็กน้อยให้อีกฝ่ายได้กล่าวต่อ

เมื่อได้รับพระราชทานอนุญาต คนขัดเหตุการณ์ก็เปล่งวาจาออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“กระหม่อมใคร่จะทูลขอพระราชทานอภัยโทษให้แก่ราชกุมารแห่งเวรุฬาพ่ะย่ะค่ะ”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ หนูแดง หนูแดงตัวน้อย

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
แก้วอสุรา (ภาคแรกของ เสน่หากุมภัณฑ์)
1

บทที่ 1 ขอพระราชทานอภัยโทษ

22/02/2022

2

บทที่ 2 องค์ประกัน

22/02/2022

3

บทที่ 3 ของรางวัลนำชัย

22/02/2022

4

บทที่ 4 น้องยักษ์

22/02/2022

5

บทที่ 5 เพราะสิ่งนี้...

22/02/2022

6

บทที่ 6 ร่ำสุราร่วมเรียง

22/02/2022

7

บทที่ 7 ยักษ์สติฟั่นเฟือน

22/02/2022

8

บทที่ 8 เพลานี้ใจพี่เปลี่ยนไป

22/02/2022

9

บทที่ 9 น้องวิรัลย์แก้วตา

22/02/2022

10

บทที่ 10 ของรักของหวง

22/02/2022

11

บทที่ 11 ตอแยให้รำคาญใจ

22/02/2022

12

บทที่ 12 อิ่มอกอิ่มใจ

06/06/2022

13

บทที่ 13 เจ้ายักษ์มากเล่ห์

06/06/2022

14

บทที่ 14 เจ้ายักษ์พิลึก

06/06/2022

15

บทที่ 15 เดือดดาล

06/06/2022

16

บทที่ 16 พบเจอสหาย

06/06/2022

17

บทที่ 17 วิรัลย์มิอาจหนี

06/06/2022

18

บทที่ 18 ไม่เชื่อ

07/06/2022

19

บทที่ 19 พ่อตาหวาน

07/06/2022

20

บทที่ 20 นครกุมุท

07/06/2022