icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
40.7K
ชม
77
บท

อาญาสวาทมาเฟีย (ซีรีส์มาเฟียยอดรัก ลำดับที่3) ความรักของเขา ตายไปพร้อมกับภรรยาและลูกในท้อง เหลือเพียงความแค้นที่หล่อเลี้ยงหัวใจ เธอคือน้องสาวของคนที่ฆ่าภรรยาและลูกของเขา เธอจึงต้องชดใช้ความผิดครั้งนี้ ด้วยอาญาสวาทจากมาเฟียหนุ่ม *** “น้ำอิงจะแต่งงานกับคุณ แต่น้ำอิงไม่มีวันยอมให้คุณทำอะไรน้ำอิงอีกหรอกนะคุณจาง” เธอกัดฟันโต้กลับเขา แต่นั่นไม่ทำให้อีกฝ่ายสะเทือนสักนิด “ก็คอยดูว่าคุณจะทำได้ไหม” จางหลงยิ้มหยัน ดวงตาคมจ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “ผมก็แค่แต่งงานกับคุณเพื่อแก้แค้นเท่านั้น แต่อย่าหวังว่าผมจะรักคุณหรือยกย่องคุณเท่ากับอวี้เหมย ถ้าไม่อยากให้ตัวเองต้องเจ็บปวด อย่ารักผม เข้าใจไหม” “คุณจาง...” อิงอรครางเสียงเจ็บปวด จางหลงปล่อยมือออกเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ เขาลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินหนีไป ทิ้งให้หญิงสาวนั่งจมอยู่กับความเจ็บช้ำอย่างเดียวดาย โดยไม่รู้ว่าวันหนึ่งความเจ็บปวดนั้น จะย้อนคืนกลับมาทำร้ายเขาอีกเท่าตัว….

บทที่ 1 ตอนที่ 1.

ตอนที่ 1.

เปรี้ยง ! อ๊ากกก !

เสียงปืนดังขึ้น พร้อมเสียงร้องอย่างโหยหวนด้วยความเจ็บอย่างสาหัส ร่างของเหยื่อคมกระสุนกระเสือกกระสนคลานหนีไปบนพื้นที่เปรอะเปื้อน เลือดสีแดงสดไหลออกมาตรงบริเวณท้องโชกชุ่มเสื้อเชิ้ตสีอ่อน ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัวสุดขีด มองไปรอบกายไร้ทางหนีรอด ด้วยถูกจับมาขังไว้ที่โกดังร้าง รอเวลาให้มัจจุราชมาเอาชีวิตเท่านั้น ตอนนี้มัจจุราชตนนั้นกำลังจ้องมองตนอยู่ด้วยแววตาแฝงด้วยความเหี้ยมโหด ร่างสูงใหญ่ในชุดดำทั้งชุดขยับกายเดินเรียดเท้าเข้ามาหาช้าๆ ดวงตายาวเรียวดุคม ทอดมาด้วยแววตาเย็นเยียบ คนถูกจ้องสั่นไปทั้งตัวหนาวไปจนถึงไขกระดูก ในชีวิตไม่เคยกลัวอะไรหรือกลัวใครเท่าผู้ชายคนนี้มาก่อน ผู้ชายที่ชื่อ ‘จางหลง’

“อย่า... อย่าทำอะไรฉันเลย” เสียงอ้อนวอนสั่นพร่า ดวงตาเบิกกว้างด้วยความกลัวสุดใจ

“ตอบคำถามฉันสิ บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตแก”

จางหลงกระตุกยิ้มเย็น ดวงตาคู่คมจ้องหน้าของสมุนของอดีตหัวหน้าแก๊งมังกรนิ่ง แววตาแข็งกร้าวไร้รอยปราณี ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายที่กระเถิบกายไปจนมุมหลังติดกำแพง มือหนายกมือห้ามลูกน้องที่ยืนคุมเชิงอยู่ไม่ให้เข้ามายุ่ง เขากำลังจะเค้นคอเชลยให้มันคายความลับออกมา

“ฉันไม่รู้ ฉัน... อ๊าก!”

คนพูดร้องลั่น เมื่อถูกฝ่าเท้าเหยียบลงไปบนบาดแผล ปลายเท้ากดน้ำหนักบดขยี้เต็มแรง เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล เจ็บจนแทบขาดใจตาย ร่างผอมดิ้นสะบัดใช้มือพยายามดันฝ่าเท้าออกแต่สู้แรงไม่ได้ ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บกว่าเดิม เจ้าของฝ่าเท้าตวัดสายตาดุกร้าว ทอดมองคนที่ดิ้นทุรนทุรายด้วยแววตาเย็นชา ไม่รู้สึกรู้สากับความทรมานนั้นเลยสักนิด

“รู้ไหม มีคนพูดแบบนี้กับฉันมากี่คนแล้ว” จางหลงกดเสียงต่ำ ขณะจดจ้องใบหน้าบิดเบี้ยวนั้น “ฉันให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย จะบอกหรือว่าจะตามไปอยู่กับไอ้พวกนั้นที่นรก!”

ร่างสูงยกปลายเท้าออกมา ริมฝีปากหยักแย้มเปิดรอยยิ้มหยัน ดวงตาคมวับวาวทอดจับใบหน้าฝ่ายตรงข้ามนิ่ง สะกดให้คนถูกจ้องไม่กล้าเขยื้อนกาย ขนทุกเส้นในกายลุกชันด้วยความหวาดกลัว กิตติศัพท์ของคนสนิทของหัวหน้าแก๊งหงส์ไฟผู้นี้ เป็นที่รู้กันดีในกลุ่มมาเฟียว่า เขาคือมือสังหารชั้นพระกาฬ โหดเหี้ยมและเลือดเย็น ไม่ต่างจากมัจจุราชในร่างมนุษย์ จางหลงกำลังขยับเลื่อนฐานะจากคนสนิทของหลี่ไท่หยาง ก้าวขึ้นมามีบทบาทในแก๊งมังกรจากแรงสนับสนุนของซื่อเหวินหลัวหัวหน้าแก๊งมังกรคนปัจจุบัน ผู้ก้าวขึ้นรับตำแหน่งนี้แทนหย่งเผิงอดีตหัวหน้าแก๊งที่หายตัวไปอย่างลึกลับ หลังจากเกิดเหตุปะทะกันขึ้นที่เซฟเฮ้าส์ริมน้ำเมื่อสามปีก่อน ซื่อเหวินหลัวรับจางหลงเป็นลูกบุญธรรมมอบหมายหน้าที่ดูแลคนในสังกัดให้ชายหนุ่ม สองปีที่ผ่านมาจางหลงเป็นที่ยอมรับของสมาชิกแก๊ง พร้อมกับการเข้ามามีบทบาทแทนสมาชิกระดับแกนนำของแก๊งที่เริ่มเสื่อมอำนาจลง แก๊งมังกรภายใต้การนำของซื่อเหวินหลัวเป็นปึกแผ่นด้วยฐานอำนาจอันแข็งแกร่งไร้คนเทียมทาน

“จ้าวสงกำลังวางแผนทำอะไรอยู่” จางหลงถามคำถามชี้ชะตา

“คุณจ้าว... คุณจ้าวกำลังวางแผนลอบฆ่า ท่านซื่อครับ” ในที่สุดก็ทนปากแข็งอยู่ไม่ไหว จำต้องตอบคำถามนั้นเพื่อรักษาชีวิตรอด

“คนของคุณจ้าว ได้รับความช่วยเหลือจากแก๊งยากูซ่า หากลงมือสำเร็จฝ่ายนั้นจะสนับสนุนให้ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งแทนท่านซื่อ คนของแก๊งมังกรส่วนหนึ่งติดต่อการค้ากับพวกนั้นอยู่ ถ้าเอ่ยปากต้องยอมช่วยครับ”

ความจริงที่ได้รู้ ทำให้จางหลงหน้าเคร่งเครียด เกือบสามปีที่เขาลดทอนอำนาจของผู้นำในกลุ่มต่างๆ ของแก๊งมังกร แต่ยังมีคนคิดแข็งข้อถึงขั้นวางแผนลอบสังหารซื่อเหวินหลัวบิดาบุญธรรมของเขา เพื่อหวังขึ้นสู่ตำแหน่งสูงสุด สมาชิกของแก๊งมังกรแบ่งเป็นกลุ่มย่อยหลายกลุ่ม มีผู้นำกลุ่มคอยคานอำนาจกันเอง ยากจะรวบอำนาจเป็นหนึ่งเดียวได้ คนที่ยอมเป็นพันธมิตรส่วนหนึ่งก็เป็นคนที่เคยเกื้อกูลกันตั้งแต่เริ่มก่อตั้งแก๊ง อีกพวกหนึ่งสืบอำนาจต่อจากหัวหน้าคนเก่า มีฐานอำนาจของตนมากพอจะต่อรองขอดูแลพื้นที่และการค้าเอง พวกนี้นับวันยิ่งสร้างปัญหามากขึ้นเรื่อยๆ

“ฮึ จ้าวสง ช่างไม่เจียมตัว”

จางหลงคลายสีหน้าเคร่งตึงลง เมื่อถอยออกมาจากร่างของคนสนิทของจ้าวสง เขาพอรู้เรื่องนี้มาบ้างแต่ต้องการคำยืนยันให้แน่ใจ บางทีอาจถึงเวลากวาดล้างอย่างจริงจังแล้วกระมัง ร่างสูงหยุดเดินเมื่อเดินมาถึงประตูทางออก ชายหนุ่มยิ้มเหี้ยมปรายตามองคนที่เขาเดินห่างออกมา ทันใดนั้นมือในมือก็ถูกยกขึ้นปลายนิ้วกระดิกลั่นไกสังหาร กระสุนปืนแล่นออกจากปากกระบอกทะลุหน้าผากอีกฝ่ายอย่างไม่ลังเล

เปรี้ยง!

“ไปกันเถอะอาปิง...”

จางหลงหันกลับมามองหน้าบอดี้การ์ดรุ่นพี่ที่ตอนนี้เปลี่ยนสถานะมาเป็นมือขวาให้เขา หลังจากได้รับมอบหมายจากหลี่ไท่หยางผู้เป็นนาย เมื่อเห็นลูกน้องอีกสองคนกำลังเก็บร่างไร้วิญญาณใส่กระสอบเตรียมนำไปแปรรูปเป็นอาหารของจระเข้ที่เลี้ยงไว้ การเก็บกวาดแบบหมดจดเช่นนี้ไม่เหลือเศษซากให้เป็นปัญหาเหมือนการกำจัดด้วยวิธีอื่น นี่ไม่ใช่ศพแรกและไม่ใช่ศพสุดท้ายในเกมแห่งอำนาจนี้ ตราบใดยังไม่ก้าวสู่จุดสูงสุดมือคู่นี้ก็ยังชุ่มไปด้วยเลือดของผู้คนไม่จบสิ้น จางหลงแค่นยิ้มหยันให้ชะตาของตัวเอง เมื่อเขาเลือกเดินบนเส้นทางนี้แล้วจึงต้องก้าวต่อไปให้สุดทาง

ชายหนุ่มเดินขึ้นรถแล้วเอนกายกับเบาะนุ่ม รถเคลื่อนตัวไปจากบริเวณนั้นด้วยการขับขี่อันเนิบนิ่มไม่สะดุด จางหลงนิ่วหน้าเล็กน้อย เมื่อรู้สึกปวดหัวขึ้นมา มือหนากดคลึงขมับไปมา สีหน้าเคร่งเครียดจางหายไป เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้ง

“คุณจางจะกลับ หรือจะไปไหนต่อครับ” อาปิงเอ่ยถาม หลังจากผู้เป็นนายลืมตาขึ้น

“พาฉันไปหาอวี้เหมยก่อน” จางหลงสั่ง ก่อนจะหลับตาลงระบายลมหายใจออกช้าๆ ดวงตาคมทอประกายอ่อนเศร้า เมื่อนึกขึ้นได้ว่า วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ “แวะร้านดอกไม้ให้ฉันด้วย”

อวี้เหมยชอบดอกกุหลาบสีขาว เธอคงดีใจถ้าได้เห็นมัน จางหลงยิ้มบางๆ รอยยิ้มพิมพ์ใจของภรรยาปรากฏในมโนนึก ไม่มีผู้หญิงคนไหนมาแทนที่เธอได้ ไม่มีใครทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นอ่อนหวานได้เท่าเธออีกแล้ว... ชายหนุ่มปล่อยใจให้อิ่มเอมไปกับจินตนาการอันแสนสุขของตน

ณ ประเทศญี่ปุ่น

ร่างเล็กเดินกึ่งวิ่งออกจากสถานนีรถไฟใต้ดิน ดวงตาคู่สวยเปล่งประกายวาวจ้าสดใส เมื่อเห็นร้านเบเกอรี่เจ้าประจำยังเปิดขายอยู่ รีบซอยเท้าเร่งความเร็วตรงดิ่งไปที่นั่นทันที

“มารับเค้กที่สั่งไว้ค่ะ” เสียงหวานใส บอกเจ้าของร้าน

“เตรียมไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ รอสักครู่นะคะ คุณไอ”

เจ้าของร้านนำกล่องใส่เค้ก พร้อมคุ้กกี้กล่องหนึ่งมาส่งให้

“ในโอกาสที่เป็นลูกค้าเรามายาวนานถึงสามปี เราขอมอบคุ้กกี้ให้เป็นของสมนาคุณค่ะ”

“ขอบคุณนะคะ คุณเคียวโกะ”

อิงอรโค้งคำนับแสดงความขอบคุณตามแบบคนญี่ปุ่น ก่อนจะยื่นมือมารับกล่องขนมพร้อมกับยิ้มหวานให้เจ้าของร้าน เธอเป็นลูกค้าของร้านเบเกอรี่แห่งนี้มาตลอด หลังจากเดินทางมาเรียนต่อปริญญาโทที่ญี่ปุ่นตามคำชวนของพี่ชายเมื่อสามปีก่อน ในวันเกิดทุกๆ ปีเธอจะสั่งเค้กที่ร้านนี้เป็นประจำเพราะชอบในรสชาติของขนมเค้กฝีมือเคียวโกะ และมักจะมาอุดหนุนขนมทุกอาทิตย์ จนรู้จักสนิทสนมกับเจ้าของร้าน

“สุขสันต์วันเกิดนะคะ”

เคียวโกะอวยพรให้ลูกค้าคนสวย พร้อมรอยยิ้ม

“ขอบคุณค่ะ ฉันไปก่อนนะคะ” อิงอรยิ้มตอบ แล้วเอ่ยลา

ร่างเล็กเดินช้าๆ ประคับประคองกล่องเค้กอย่างถนอมไปตามทางเดิน มุ่งตรงไปยังอพาร์ทเม้นไม่ไกลจากร้านเบเกอรี่ คืนนี้อิงอรตั้งใจจะจัดงานปาร์ตี้เล็กๆ ที่ห้องพัก ทำอาหารสักสองสามอย่างไว้ฉลองกับเพื่อนที่จะแวะมาร่วมงาน หญิงสาวยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึง ริวอิจิ เพื่อนชายที่ดั้นด้นตามเธอมาเรียนถึงที่นี่ ริวอิจิเป็นเพื่อนที่เคยเรียนในมหาวิทยาลัยที่เมืองไทยด้วยกัน เขาเป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น แม่เป็นคนไทยพ่อเป็นญี่ปุ่น รู้จักสนิทสนมกันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งจนจบการศึกษาพร้อมกัน เมื่ออิงอรตัดสินใจมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ริวอิจิก็ตามมาเรียนที่นี่ด้วย เธอรู้ว่าริวอิจิแอบชอบเธอแต่อิงอรไม่ได้คิดอะไรกับอีกฝ่ายมากกว่าเพื่อนคนหนึ่ง หัวใจของเธอไม่มีที่ว่างให้ใครเข้ามาได้อีก เมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งจับจองอยู่เต็มพื้นที่ เป็นความรักข้างเดียวอันแสนเศร้าแต่ไม่เจ็บปวด เมื่อเธอเลือกจะรักเขาแต่ไม่คิดแย่งชิงเขามาครอบครอง ความรู้สึกของอิงอรจึงหยุดอยู่ที่การแอบรักแอบฝันมาตลอดห้าปี

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ รวิญาดา ผการุ้ง

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ