“ธันวา”ปรารถนาจะเดินจากอดีตอันปวดร้าวของตัวเอง เขาหวังเพียงให้หัวใจได้เริ่มต้นใหม่ ชายหนุ่มแบกกระเป๋าย้ายบ้านเปลี่ยนที่เรียนมาอยู่เมืองเล็กๆ ริมทะเล แต่หลายปีผ่านมา สิ่งที่ธันวามั่นใจคือเขาไม่อาจลืมอดีตของตัวเองได้เลย มันเป็นเช่นเงาที่ติดตามเขาไปทุกแห่งทุกที่ จนถึงวันที่พรหมลิขิตนำให้เขากลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง .... "เขืื่อใจผม" ‘เชื่อใจ’ ถ้อยคำเรียบง่ายแต่ดึงความทรงจำเมื่อสามปีก่อนกลับมา วันเวลาที่ได้อยู่ใกล้ชิด ได้รู้จัก ได้หัวเราะและเจ็บปวดเมื่อลาจาก ผ่านมาสามปี เขารู้ว่าสิ่งที่ไม่เคยเลื่อนหายไปคือความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายคนนี้ “อ๊า!” น้ำตาหยดใสไหลออกมาไม่รู้ตัว ธันวาเขินอายแต่ขยับตัวไม่ไหวจึงแสร้งหลับตาเสีย บิลลี่ยิ้มกว้างก่อนโน้มหน้าลงจูบที่เปลือกตา “ธันวาของผม”
“ธันวา”ปรารถนาจะเดินจากอดีตอันปวดร้าวของตัวเอง เขาหวังเพียงให้หัวใจได้เริ่มต้นใหม่ ชายหนุ่มแบกกระเป๋าย้ายบ้านเปลี่ยนที่เรียนมาอยู่เมืองเล็กๆ ริมทะเลและเริ่มงานในห้องสมุดชุมชน
แต่หลายปีผ่านมา สิ่งที่ธันวามั่นใจคือเขาไม่อาจลืมอดีตของตัวเองได้เลย มันเป็นเช่นเงาที่ติดตามเขาไปทุกแห่งทุกที่
จนถึงวันที่พรหมลิขิตนำให้เขากลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง
ตะวันยามเย็นทอแสงอ่อนกระทบผิวน้ำที่เต้นพลิ้วเป็นระลอกคลื่นตลอดเวลา ก่อให้เกิดประกายระยิบระยับและงดงาม แต่คนที่เร่งเท้าเดินเลียบชายหาดกลับไม่มีเวลาสนใจความงามของท้องทะเลยามเย็นเหมือนทุกครั้ง
ชายหนุ่มปัดไรผมที่ตกลงมาปรกหน้า เส้นผมสีดำเริ่มยาวแล้ว เขาขยับแว่นสายตาให้กระชับใบหน้า เร่งเท้าให้มาถึงที่หมายโดยเร็ว เสียงสัญญาณดังทันทีที่ประตูร้านมินิมาร์ทขนาดเล็กที่เปิดบริการอยู่ริมถนนสายเล็กๆ ที่ทอดตัวคู่ขนานกับทะเลสีคราม ผู้จัดการร้านเป็นคนหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันกับคนที่เปิดประตูเข้ามาในร้านอย่างคุ้นเคย
“ทำไมวันนี้ชินมาอยู่ตรงนี้ล่ะ”
‘ธันวา’ยิ้มทักคนหนุ่มผิวสีแทนที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์
“ก็น้องนกไปดูหนังกับแฟนนะสิ อีกเดี๋ยวคงจะกลับแล้วล่ะ”
ชินกฤตตอบและยิ้มให้ทั้งดวงตา
“เจ้าแสบอยู่ไหน” ธันวาถามแต่ไม่รอคำตอบ สายตามองหาสิ่งที่ต้องการที่ทำให้ต้องเร่งเท้ามาถึงที่นี้โดยเร็วที่สุด
ชินหรือชินกฤตชายหนุ่มผิวสีแทน เจ้าของร้านมินิมาร์ท ก้มลงหยิบตะกร้าหวายใบย่อมขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ เมื่อเปิดตะกร้า เจ้ากระรอกตัวเล็กขนสีน้ำตาลแซมขาว กระโดดขึ้นมาหาเจ้าของที่รอรับด้วยกอดอบอุ่น ทำเอาคนรับฝากเลี้ยงมองด้วยสายตาอิจฉา
“ขอบใจนะชินที่ดูแลเจ้าแสบให้” ธันวากล่าวอย่างจริงใจ ปล่อยให้กระรอกน้อยวิ่งเล่นตามตัวด้วยความเคยชิน
“ก็ธันต้องทำงานไม่ใช่เหรอ” เจ้าของร้านหนุ่มยิ้มตอบ
ธันวาพยักหน้ารับ ช่วงนี้ปิดเทอมแล้ว ด้วยคำชักชวนของคุณป้า เขาได้ทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์จัดเก็บหนังสืออยู่ที่ห้องสมุดประชาชน ห่างจากร้านมินิมาร์ทแห่งนี้ไม่เท่าไรนัก ชินกฤตสำรวจดูชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาห่วงใยอย่างไม่รู้ตัว
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาใส่ใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เพื่อนคนนี้ทำ
‘ธันวา’ คือเพื่อนสนิทที่เขารู้จักหลายปี เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเขาซึ่งอยู่ในตัวจังหวัด และเขาต้องดูแลร้านนี้แทนพ่อกับแม่ที่ปลดเกษียณอายุการทำงานของตัวเองไปแล้ว หน้าที่ของลูกชายคนโตจึงต้องดูแลครอบครัว ส่วนน้องสาวที่ชื่อ “กรุณา” หรือน้อง “น้องนก” น้องสาวสุดเฟี้ยวของเขาก็ไม่ค่อยจะมาร้านเท่าไร บริเวณนี้เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ของชาวประมง นักท่องเที่ยวจึงไม่มากนัก นอกจากนักเดินทางที่แวะผ่านมา ความเงียบสงบละเรียบง่ายทำให้ธันวาหลงรักที่นี่ แม้จะไกลมหาวิทยาลัยสักหน่อย แต่ถ้าคำนวณเวลาออกจากห้องพักที่เช่าอยู่ เขาก็ไปเรียนทันเสมอ
“ให้เราช่วยชินดีไหม อยู่เป็นเพื่อนจนกว่าน้องนกจะกลับมา” ธันวาพูดยิ้มๆ ไม่มีสิ่งใดเร้นซ่อนหลังแว่นกรอบหนาสีดำสนิทที่สวมอยู่ประจำ
“ตามใจธันแล้วกัน” ชินกฤต ยิ้มปลื้ม ชักไม่อยากให้น้องสาวมาเสนอหน้าตอนนี้เสียแล้ว แม้เมื่อครู่จะนึกบ่นว่าอยู่ในใจก็ตาม
ธันวายิ้มน้อยๆ ริมฝีปากบางของเขาไม่ช่างพูดและค่อนข้างเก็บตัว ชินกฤตรู้แค่เพียงแค่ ธันวามีญาติที่สนิทกันอยู่คนหนึ่งที่เมืองนี้ แต่ไม่เคยรู้เรื่องราวอะไรเบื้องหลังของเขาเลย แม้แต่อาการเจ็บข้อเท้าซ้ายบ่อยๆ ของธันวาก็ตาม การที่อีกฝ่ายไม่แสดงความเจ็บปวดหรือเรียกร้องความสนใจ กลับทำให้เขารู้สึกห่วงใยขึ้นที่ละเล็กละน้อย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่สายตาของเขาจับจ้องที่ร่างผอมบางของธันวาแล้วให้ความรู้สึกว่าอยากทะนุถนอมคนๆ นี้ เจ้าแสบหรือกระรอกจอมซนของธันวายังคงอร่อยอยู่กับถั่วคั่วที่เจ้าของเทใส่กระดาษให้มันกินอยู่ที่ใกล้เครื่องแคชเชียร์ ส่วนตัวเองเดินจัดของในร้านให้อย่างรู้ที่ที่มันอยู่
บทที่ 1 ยามเย็น
02/03/2022
บทที่ 2 คนคุ้นตา
02/03/2022
บทที่ 3 หวังให้เหมือนเดิม
02/03/2022
บทที่ 4 ในความทรงจำ
02/03/2022
บทที่ 5 วันนั้น
02/03/2022
บทที่ 6 รักแรก
02/03/2022
บทที่ 7 นี่มันเรื่องอะไรกัน
02/03/2022
บทที่ 8 ไม่เคยจางไปจากความทรงจำ
02/03/2022
บทที่ 9 ตื่นจากความทรงจำ
02/03/2022
บทที่ 10 ครั้งแรกที่ได้พบกัน
02/03/2022
บทที่ 11 หลับไม่สนิท
02/03/2022
บทที่ 12 การรอคอยมันสิ้นสุด
02/03/2022
บทที่ 13 การหนีหรือหลบหน้าไม่ใช่ทางออกที่ดี
02/03/2022
บทที่ 14 เจ้าชายนิทราตื่นแล้ว
02/03/2022
บทที่ 15 ไม่เคยลืม
02/03/2022
บทที่ 16 โลกที่เปลี่ยนไป
02/03/2022
บทที่ 17 เป็นคนสำคัญสำหรับผมเสมอ
02/03/2022
บทที่ 18 ธันวาของผม
02/03/2022
บทที่ 19 อรุณสวัสดิ์
02/03/2022
บทที่ 20 เป็นห่วง
02/03/2022
บทที่ 21 ตั้งสติให้เร็วที่สุด
02/03/2022
บทที่ 22 คืนนั้นและคืนนี้
02/03/2022
บทที่ 23 จบ.
02/03/2022
หนังสืออื่นๆ ของ เพลงมีนา
ข้อมูลเพิ่มเติม