จากสิ้นสุดสู่การเริ่มต้นใหม่

คฤหาสน์จงจรัสแสง

งานแต่งงานของปุลวัชรและนุชพินตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมกับความตั้งใจของคุณปภินวิทย์และคุณคำรัก ที่หวังอยากจะให้ลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขาเป็นฝั่งเป็นฝา โดยใช้วิธีการต่าง ๆ ที่จะจัดการให้ปุลวัชร แต่งงานจนได้

ภายในห้องรับรองที่จัดเตรียมไว้สำหรับเจ้าสาว นุชพินตานั่งจ้องหน้าของตัวเองในกระจกอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง ใบหน้าหมดจดตอนนี้เต็มไปด้วยสีสันที่แต่งแต้ม

ในหัวใจของเธอรู้สึกหวิว ๆ เธอกำลังจะแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ซึ่งไม่เคยเห็นหน้า และเจอะเจอกันมาก่อน

‘ทำไมฉันไม่ปฏิเสธเสียงแข็งนะ คุณลุงเกตุสิงห์ท่านไม่บังคับฉันหรอก แต่ว่าบุญคุณที่ค้ำหัว บุญข้าวแดงแกงร้อนที่ราดรดตั้งแต่ฉันอายุเพียงสามเดือนจนถึงปัจจุบัน ฉันจึงปฏิเสธคุณลุงไม่ได้ และยิ่งคุณย่าสุรัตนาด้วยแล้ว ท่านเป็นเหมือนแม่คนที่สอง ถึงแม้ไม่ได้ให้กำเนิด แต่ท่านก็รักดูแล ส่งเสียให้เรียนหนังสือ’

หญิงสาวถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ มันตีบตันจนไม่มีเสียงพูด นุชพินตานั่งนิ่งให้ช่างแต่งหน้าของตัวเองมาเป็นชั่วโมงแล้ว

“น้องยะหยาสวยมากเลยนะคะ พี่แต่งหน้าเจ้าสาวมาไม่รู้ตั้งกี่คน แต่น้องเป็นคนที่สวยจริง ๆ โดยเฉพาะดวงตาคู่นี้ ช่างน่าทึ่งเสียเหลือเกิน” ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมอย่างจริงใจ พร้อมกับช้อนปลายคางของเธอขึ้นอย่างพิจารณา

“ทำไมหรือคะ”

“ก็สวยจริง ๆ น่ะสิคะ ตากลมแวววาว ยิ่งขนตายาวงอนแบบนี้ ไม่ต้องใช้ขนตาปลอมเลยค่ะ สุดยอดจริง ๆ พี่ยกนิ้วให้” พูดพลางหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาจดจ้องไปที่ใบหน้าของเจ้าสาว

“พี่ขออนุญาตถ่ายรูปได้ไหมคะ พี่จะเก็บไว้เป็นที่ระลึก และอีกอย่างหนึ่ง พี่จะขอเอาไปลงในเพจเจ้าสาวของพี่ด้วย ต้องขอเลยว่าเป็นผลงานชิ้นโบแดงของพี่นะคะ”

“พี่ชัญญ่าขา ยะหยาไม่อยากให้พี่เอารูปของยะหยาไปลงเลยค่ะ”

“อ้าว ทำไมล่ะคะ น้องยะหยาออกสวยขนาดนี้ แหม...” ท้ายเสียงผิดหวัง

“เอ่อ… คือว่ายะหยาไม่อยากเป็นข่าว และก็ไม่อยากให้มีรูปของยะหยาลงไปตามสื่อต่าง ๆ ด้วยนะคะ” พูดเหมือนมีความในใจ

“ทำไมล่ะคะ สาว ๆ ทั่วประเทศนี้ ก็ต่างอิจฉาน้องยะหยาที่ได้แต่งงานกับคุณปุลวัชรผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย เนื้อหอมระดับประเทศเลยนะคะ มีแต่สาว ๆ มาห้อมล้อม น้องยะหยานี่แหละเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกแล้วค่ะ”

นุชพินตาไม่ได้เอ่ยอะไร ใคร ๆ ก็ต่างบอกว่าดี แต่เธอนั้นรู้ตัวเองดีว่าเธอไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงาน หญิงสาวมีคนรักอยู่แล้ว พลอยคิดไปถึงไตรเทพอย่างอดไม่ได้

‘ยะหยาผิดเต็มประตูค่ะพี่ไตร ที่ยะหยาทำแบบนี้ พี่ไตรคะ ยะหยาขอโทษนะคะ ยะหยาไม่อยากจะทำแบบนี้เลย แต่ยะหยาไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องของคุณลุงและคุณย่าได้ ยะหยาขอโทษพี่ไตรจริง ๆ ทั้งที่เราสองคนได้ตกลงและสัญญากันเอาแล้วว่า เราสองคนจะแต่งงานกัน มันคงจะไม่มีวันนั้นอีกแล้วค่ะ ยะหยารู้เพียงอย่างเดียว ตอนนี้ยะหยากำลังทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณทั้งสองค่ะ ยะหยาไม่รู้หรอกนะคะว่า วันข้างหน้าชีวิตของยะหยาจะเป็นอย่างไร หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่ยะหยาจะบอกกับพี่ไตร คือ ยะหยาขอโทษ และขอคืนคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับพี่ค่ะ ยะหยาหวังเพียงน้อยนิดว่าพี่ไตรจะให้อภัยยะหยาค่ะ’ ดวงตาหม่นเศร้า หัวใจร้าวราน ชีวิตเธอเป็นของคุณย่ากับคุณลุง เพียงเอ่ยปากเธอก็ยินดีที่จะทำตาม

นุชพินตาได้พิมพ์ข้อความนี้เอาไว้ในมือถือ หญิงสาวอ่านทบทวนข้อความนี้เป็นร้อย ๆ รอบ เธอพิมพ์เอาไว้เพื่อที่จะส่งให้ไตรเทพ แต่สุดท้ายนุชพินตาก็ไม่ได้ส่งอยู่ดี เธอไม่มีความกล้าพอ ทั้งกลัวว่าหากไตรเทพรู้ว่าเธอจะเข้าพิธีวิวาห์ในวันนี้ เขาอาจจะขอให้เธอเปลี่ยนใจ รวมถึง เธอเกรงว่าเขาจะมาร่วมงานแต่งนี้ นั่นอาจจะสร้างปัญหาให้กับเธออย่างใหญ่หลวง

ความรักเป็นพิษเสมอ หากคนที่มีความรักแบบไม่สมหวัง

นุชพินตาได้แต่จ้องหน้าตัวเองในกระจกด้วยความสงสาร ไม่รู้ว่าเธอจะอยู่และแก้ไขสถานการณ์นี้ได้อย่างไร

ไม่มีทางแก้ไขแล้วล่ะ เพราะทุกอย่างกำลังเดินทางไปยังจุดที่ยากจะแก้ไข นุชพินตาคงต้องปล่อยให้มันเป็นไป เพราะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ เธอก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแล้ว

‘คุณปุลวัชร’ ชื่อที่เธอเพิ่งได้ยินและรู้จักเมื่อไม่นานมานี้ เธออดที่สมเพชตัวเองไม่ได้ นุชพินตาจะก้าวเข้าสู่ประตูวิวาห์กับเขา แต่เธอยังไม่เคยเจอตัวจริงของปุลวัชรเลย

พี่ชัญญ่าบอกว่าดีใจกับเธอที่ได้แต่งงานกับคนที่สมบูรณ์พร้อมที่สุด แต่สำหรับเธอแล้วมันโคตรน่ากลัวที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก แถมยังเป็นคนที่สาว ๆ หมายตาหมายปอง