icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เมียเด็กของคุณป๋า

เมียเด็กของคุณป๋า

สิบสี่กุมภาฯ

4.9
ความคิดเห็น
725.3K
ชม
88
บท

“ฮึ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เป็นแม่ของลูกฉันจำใส่หัวเธอไว้!” “ค่ะ หนูรู้ตัวดีว่าตัวเองก็แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งที่คุณใช้เงินซื้อมา” “รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ!” น้ำเสียงราบเรียบท่าทีนิ่งเฉยสายตาเย็นชาของ ปรเมศวร์ จ้องหน้า พิชญา เด็กสาวด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ เพราะไม่มีทางเลือกเธอต้องยอมเป็นของเล่นให้เขาจนกว่าเขาจะเบื่อเพื่อแลกกับความสุขสบายของครอบครัว เธอต้องอดทนนะ แนนนี่ “หนูเจ็บ!” เด็กสาวในชุดนักเรียน มองหน้าชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว เมื่อเธอขัดขืนไม่ยอมทำตามคำสั่ง "อย่ามาลีลา" เขาพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างหงุดหงิด ยิ่งดวงตากลมโตคู่นั้นสั่นระริกมันยิ่งสร้างรำคาญใจให้แก่เขา “ไม่ทำได้มั้ย” เด็กสาวมองหน้าชายหนุ่มที่นั่งขาไขว่ห้างหลังพิงโซฟาจ้องหน้าเธออย่างเบื่อหน่าย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคำขอของเธอไม่เป็นผลแต่เธอก็อยากจะลองดูอีกสักครั้ง พรึบ! “ฮึ...ไม่อยากให้พ่อแม่และน้อง ๆ เธอสบายรึไง!” ใบหน้าหล่อคมคายที่นิ่งเรียบ ไร้ซึ่งอารมณ์ยากจะคาดเดา เดินตรงเข้าไปประชิดตัวสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า สายตาเกรี้ยวกราดเลือดเย็นมองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม “แคก ๆ ๆ” เด็กสาวสำลักควันบุหรี่ที่เขาตั้งใจพ่นใส่ “อย่ามาทำเป็นลีลาแค่นอนอ้าขาให้ฉันเอามันจะตายรึไง!” เขาทิ้งมวนบุหรี่ลงพื้นแล้วใช่เท้าเหยียบ พรึบ! ร่างบางถูกผลักล้มหงายหลังนอนราบกับเตียงอย่างแรง “อย่าทำอะไรหนูเลย” สองมือยกขึ้นไหวพร้อมดันตัวรูดถอยหนีเมื่อชายหนุ่มค่อยๆ เอามือค้ำยันที่นอนคลานเข่าเข้ามาประชิดตัว “อย่าทำเหมือนไม่เคย!” น้ำเสียงราบเรียบแววตาดุดันทำเอาคนฟังถึงกับจิตใจวูบหาย สาวน้อยมองเขาอย่างหวาดกลัวเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอบางเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเจอเทพบุตรในคราบซาตานอย่างเขา ที่ภายนอกเป็นนักธุรกิจหนุ่มเจ้าพ่อเหมืองเพชรพันล้านที่ทุกคนในแวดวงไฮโซรู้จักเขาดี แต่น้อยคนนักที่จะรู้จักตัวตนที่แท้จริงและด้านมืดของเขา ที่ดุร้าย ป่าเถื่อนเหมือนสัตว์ป่า “ขอแค่เรียนจบอดทนไว้” สาวน้อยได้แค่นึกคิดพูดปลอบใจตัวเอง เพียงแค่เธอเรียนจบมีงานทำเธอก็จะไม่ต้องตกเป็นทาสอารมณ์ของคนใจร้ายอย่างเขา ที่เห็นเธอเป็นเพียงสินค้าตัวหนึ่ง แต่เธอจะรู้มั้ยว่าสินค้าทุกอย่างที่ตกต้องอยู่ในมือเขาแล้วนั้น ถ้าเขาไม่เบื่อเธอจะไม่ได้อิสรภาพและชีวิตของเธอคืน แควก!! “กรี๊ด!!!” “หนูเจ็บ!” ชุดนักเรียน ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ อย่างไม่ไยดี “ฮึ...น่ารำคาญ!” “ทำเป็นเล่นตัว เล่นตัวยังไงราคาค่าตัวเธอมันก็ไม่ได้ขึ้นไปกว่านี้หรอก” นิ้วเรียวยาวปลดกระดุมเสื้ออย่างเร่งรีบ สายตาคมกริบจดจ้องไปยังร่างเปลือยเปล่า ดวงตาสาวน้อยยังคงสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว ถึงนี่จะเป็นครั้งที่สองที่เขาจะทำเรื่องน่าอายกับเธอแต่ด้วยความที่ยังเด็ก เธอทั้งสับสนและไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แต่เพียงคนเดียว แค่เพราะพ่อเธอต้องการเงินไปใช้หนี้การพนัน เพื่อให้น้อง ๆ ได้ทีที่ซุกหัวนอน เพื่อให้แม่ได้มีหน้ามีตาอยู่ในสังคมจอมปลอมทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องมาแบกรับทุกอย่างไว้แค่คนเดียว ทั้งหมดนี่มันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวตามช่อง ผิดก็แต่ชายหนุ่มบินไปๆ มาๆ เพื่อติดต่อธุรกิจทำให้เธอไม่ต้องประเชิญหน้ากับเขาทุกวัน แต่ในเวลาเดียวกันถ้าเขากลับมาเขาจะส่งลูกน้องคนสนิทมารับตัวเธอเพื่อไปสนองอารมณ์ของเขา “อ้าขาออก!” น้ำเสียงราบเรียบที่เขาเอ่ยออกมาพร้อมฝ่ามือใหญ่จับที่ขา ทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง พรึบ! ร่างบางถูกดึงให้มาอยู่ใต้ร่างหนา “ฉันไม่อยู่...แอบไปร่านที่ไหนรึเปล่า” ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยริมฝีปากบางชมพูระเรื่อ ผิวขาวใสเรียบเนียนอมชมพูทำให้สายตาคู่ดุดันค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนมองร่างบางด้วยความปรารถนา “ฉันลงทุนซื้อเธอมาด้วยเม็ดเงินก้อนโต เธอคงจะรู้ดีว่าต้องทำยังไงฉันถึงจะพอใจและครอบครัวเธอถึงจะสบาย” ใบหน้าหล่อเหลา ก้มลง...มอบจุมพิตให้แก่เธออย่างอ่อนโยน แต่นั้นมันก็ไม่ได้ช่วยให้คนตัวเล็กใต้ร่างรู้สึกดีขึ้นสักนิด แต่ทว่าเธอกลับรู้ดีว่านี่มันแค่เริ่มต้น “ฮื้อ!” สาวน้อยนิ่วหน้าเมื่อสัมผัสถึงของแข็งบางอย่างค่อย ๆ ถูกสอดใส่ดันเข้ามาในตัวเธอโดยไร้ซึ่งเกาะป้องกัน “รู้ใช่มั้ยฉันไม่ชอบเสียง มันน่ารำคาญ!” เด็กสาวเม้มริมฝีปากแน่นเป็นเสียตรง เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สอดดันเข้ามาในตัวเธอทีเดียวจนมิดลำ ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เมื่อแก่นกายขนาดใหญ่สับเอวสอบถาโถมเข้าใส่ร่องแคบเธออย่างเร่าร้อน รุนแรง แต่เธอก็ต้องเก็บกลั่นไม่ให้มีเสียงใดๆ เล็ดลอดออกมาเพราะฉะนั้นมันจะยิ่งเป็นการทำให้เขาหงุดหงิดและกระทำกับเธอรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

บทที่ 1 : 1 ความผิด

“นายไม่อยู่ครับ” เสียงเข้มดังขึ้นเมื่อเห็นสาวน้อยในชุดนักเรียน ยื่นด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าบ้านประตูบ้านเลยเดินออกไปดู

“สวัสดีค่ะพี่เทเลอร์” แนนนี่ยกมือไหว้เทเลอร์ลูกน้องคนสนิทของปรเมศวร์อย่างนอบน้อม

“แนนรู้ค่ะว่าคุณเขาไม่อยู่ แต่แนน...” สาวน้อยชะเง้อคอมองเข้าไปในบ้านแล้วต้องฉีกยิ้มกว้างเมื่อเจอกับสิ่งที่เธอต้องการ

“ขอแนนเข้าไปเล่นกับน้องพาร์ทได้มั้ย ขอแค่ 5 นาทีแล้วแนน จะกลับ”

เด็กสาวทำหน้าอ้อนวอนขอความเห็นใจ เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่อยู่บ้านเธอจึงปฏิเสธที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนเพื่อจะมาหาเด็กชายตัวน้อย

“อย่าทำให้ผมต้องลำบากใจเลยครับ ถ้านายรู้คุณจะโดนดุเอา”

เทเลอร์ถึงจะเห็นใจแนนนนี่อยู่ไม่น้อย แต่ถ้าเขาปล่อยเธอเข้าไปคนที่จะเจ็บตัวคือตัวเธอเอง

“......” แนนนี่ได้แต่ทำหน้าเศร้ามองเด็กน้อยวัยขวบเศษที่กำลังหัดเดินอยู่กับพี่เลี้ยงหนุ่มอีกคน

“งั้นหนูฝากเอานี่ให้น้องได้มั้ย” มือเรียวยื่นถุงหิ้วแบรนด์ดังให้พี่เลี้ยงหนุ่ม

“ครับเดี๋ยวผมเอาให้นายน้อยคุณรีบกลับไปก่อน ถ้านายมาเห็นเข้าจะไม่พอใจเอา” เทเลอร์รับถุงแล้วเดินเข้าบ้าน

“ก็ยังดีกว่าไม่ได้เจอ” แนนนี่ยิ้มให้เด็กชายก่อนจะเดินออกจากบ้านด้วยความผิดหวัง

“แนน!”

“เดี๋ยวก่อนอย่าพึ่งไป!”

“คะ...พี่ไทเกอร์” สาวน้อยหันไปยิ้มให้ไทเกอร์ที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหาเธอ

“ตามพี่มา!” ไทเกอร์มองซ้ายขวาเมื่อเห็นพี่ชายเทเลอร์ไม่อยู่แถวนั้นรีบจับมือสาวน้อยเดินลับๆ ล้อๆ ไปที่สวนหลังบ้าน

“10 นาที พี่ให้เวลาแนน 10 นาที” ไทเกอร์พูดยิ้มๆ แล้วรีบวิ่งเข้าบ้านเพื่อดูต้นทาง

“ขอบคุณนะคะ” แนนนี่ยิ้มดีใจ

“ทำอะไรอยู่ครับ” เด็กสาวเดินเข้าไปหาเด็กน้อยที่กำลังนั่งเล่นหุ่นยนต์ตัวใหญ่ที่เธอไม่มีปัญญาแม้จะซื้อมันได้ เพราะราคามันตัวเดียวก็เท่ากับเงินเดือนที่เขาให้เธอใช้จ่ายทั้งเดือน

"หม่ำๆ"เด็กน้อยยิ้มให้เธอพร้อมเดินเข้าไปกอดอย่างออดอ้อน

“หิวเหรอครับ” แนนนี่อุ้มเด็กน้อยอย่าถนอม มองซ้ายขวาเพื่อหาพี่เลี้ยงหนุ่มแต่ก็ไร้ซึ่งวี่แวว

“หม่ำๆ หม่ำๆ” เด็กน้อยยกมือขึ้นขยี้ตาพร้อมซุกหน้าเล็กซบอกอุ่น

“แค่เอาเข้าไปส่งในบ้านแป๊บเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง” เธอบ่นพึมพำก่อนจะตัดสินใจอุ้มเด็กน้อยเข้าไปในบ้าน

“ง่วงเหรอครับ”

เด็กน้อยจ้องมองหน้าแนนนี่ตาแป๋วพร้อมส่งยิ้มหวานให้ รอยยิ้มใสซื่อ ทำให้แนนนี่ไม่อาจละสายตาจากเด็กน้อยคนนี้ได้

“งั้นพี่แนนพาขึ้นไปนอนนะครับ”

เพียงแค่เห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ของเด็กน้อยก็ทำให้เด็กสาวลืมเรื่องร้ายทุกอย่าง เวลานี้เป็นเวลาที่เธอมีความสุขที่สุดถึงมันจะเป็นเวลาสั้นๆ ก็ตาม…

“ไทเกอร์!!” เทเลอร์เดินออกจากห้องทำงานเห็นแนนนี่อุ้มเจ้านายตัวน้อยขึ้นไปบนห้องก็เค้นเสียงดุเรียกน้องชาย

“เรียกทำไม?” ไทเกอร์จ้องหน้าพี่ชายอย่างกวนๆ

“มึงทำอะไรลงไปรู้ตัวรึเปล่า!” เทเลอร์พูดอย่างตำหนิ

“ก็กูสงสารแนนนี่!”

“อีกอย่างนายไปบ้านคุณกันต์กว่าจะกลับก็มืดๆ แค่ 10 นาทีมึงอย่างใจดำนักเลย!” พูดจบไทเกอร์ถือขวดนมขึ้นไปบนห้อง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ขอแนนเอาน้องนอนก็นะคะ น้องใกล้จะหลับแล้ว”

แนนนี่ไม่รอให้ไทเกอร์พูดอะไรเธอก็รู้ตัวดีว่าหมดเวลาของเธอแล้ว

เพียงแต่ตอนนี้เด็กน้อยกำลังเคลิ้มหลับเอาหน้าซบอกอุ่นๆ ของเธออยู่

“อือ ไว้นายน้อยหลับค่อยกลับก็ได้ เดี๋ยวพี่ดูต้นทางให้”

ไทเกอร์ที่รู้ที่เห็นเรื่องทุกเป็นอย่างดี ก็เห็นอกเห็นใจเด็กสาว

แต่ก็ทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้เพราะเขาเองก็ต้องกินต้องใช้จำเป็นต้องพึ่งบุญบารมีของเจ้านายหนุ่มผู้เย็นชาและเด็ดเดี่ยวเพื่อความอยู่รอด

“ขอบคุณนะคะ” แนนนี่ยิ้มดีใจที่เธอจะได้อยู่กับเด็กน้อยอีกนิดเพียงแค่เวลาสั้นๆ แค่นี้ก็ทำให้หัวใจเธอพองโตยิ้มไม่ยอมหุบ!

ไม่นานเด็กน้อยก็หลับไป เธอค่อยๆ วางเด็กน้อยนอนลงกับเตียง

ดวงตากลมโตสั่นระริก หลากหลายความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย ทั้งรักทั้งห่วง แต่เธอก็ทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ

“นอนนะครับ ไว้ มะ...พี่จะมาหาใหม่” ริมฝีปากบางจูบลงที่เท้าเล็ก ๆ อย่างแผ่วเบาพูดพลางน้ำตาไหลอาบสองแก้มอย่างน่าสงสาร

“พี่แนนรักน้องพาร์ทนะครับ”

เธอมองเด็กน้อยด้วยความอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะตัดใจเดินออกจากห้องและรีบเดินออกจากบ้านก่อนที่เจ้าของบ้านจะกลับมาแล้วเธอจะเดือดร้อน รวมถึงทั้งเทเลอร์และไทเกอร์ก็จะพลอยโดนหางเลขไปกับเธอด้วย

แค่เท่าทุกวันนี้เขาไม่ไล่เธอและครอบครัวออกจากบ้านก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว แถมยังส่งเสียเลี้ยงดูเธอกับครอบครัวถึงจะไม่ได้สบายเหมือนเดิมแต่ก็ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากมาย

เพียงแค่ข้อแลกเปลี่ยนไม่กี่อย่าง คือ เมื่อไหร่ที่เขาต้องการเธอต้องพร้อมที่จะรองรับอารมณ์ป่าเถื่อน รุนแรงของเขาให้ได้เพียงแค่นี้ครอบครัวเธอก็จะไม่ต้องลำบาก น้อง ๆ ก็จะได้เรียนหนังสือ

แต่ทว่า นภดล แทนที่จะคิดได้แต่กลับถลำลึก ผีพนันเข้าสิงหนักกว่าเดิม ส่วนดารากานต์แม่เลี้ยงสาวก็เอาแต่ออกงานการกุศลบริจาคเงินเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า

แต่ไม่เคยสนใจไยดีลูกน้อยทั้งสอง แนนตตี้เด็กหญิงวัย 8 ขวบและ นนท์ เด็กชายวัน 5 ขวบ ซึ่งเป็นลูกเลยสักนิด ภาระหน้าที่ทุกอย่างเลยต้องอยู่ที่เธอแนนนี่เพียงคนเดียว

เหตุทั้งหมดเกิดจากที่นภดลพ่อของเด็กสาวยักยอกเงินบริษัทฯ เพื่อเอาไปใช้หนี้พนัน จนถูกจับได้เพื่อเอาตัวรอดจากเจ้าหนี้พนัน นภดลที่เป็นหัวหน้าฝ่ายการเงินเลยง่ายต่อการฉ้อโกง

แต่โชคไม่เข้าข้างคนคดโกง ประธานหนุ่มทันทีที่รู้เรื่องก็ตรงไปจัดการกับเข้าที่บ้าน

แต่นภดลรู้ดีว่าประธานหนุ่มชอบอะไรไม่ชอบอะไรเลยเสนอขายลูกสาวเพื่อแลกกับเอาตัวเองเข้าคุก

เพราะคิดเพียงแค่ว่าตัวเองรอดครอบครัวก็จะกลับมาเหมือนเดิม แต่กลับไม่คิดถึงจิตใจเด็กสาวที่อายุเพียงแค่ 15-16 ยังเรียนไม่จบ ม. ต้นด้วยซ้ำ

แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง เพียงแค่เธอได้ตกเป็นผู้หญิงของเขาไม่ต้องตกไปอยู่ในเนื้อมือเจ้านี้พนักงานพวกนั้น....

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หนังสืออื่นๆ ของ สิบสี่กุมภาฯ

ข้อมูลเพิ่มเติม
บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ