ความคิดเห็น
ชม
บท

บทที่ 1 ตอนที่ 1

ดาหวัน แสนสุข หญิงสาววัยยี่สิบห้าปี หล่อนเป็นคนนครสวรรค์ ครอบครัวของหล่อนมีสมาชิกในครอบครัวอยู่ด้วยกันหกชีวิต และพ่อกับแม่ล้วนก็ทำนาเป็นอาชีพหลัก

ชีวิตของหล่อนมีความสุขตามอัตภาพ สมัยเด็กๆ หล่อนก็วิ่งไล่จับกับน้องๆ ในทุ่งนา ตอนเย็นหลังพ่อกับเลิกทำนาก็จะไปหาปูหาปลาตามหนองน้ำธรรมชาติ ได้เยอะบ้าง ไม่ได้เลยบ้าง แต่ก็อยู่กันมาได้ จนกระทั่งหล่อนอายุได้สิบแปด กำลังจะเรียนต่อมหาวิทยาลัย พ่อของหล่อนก็เป็นลมกลางทุ่งนา และก็เสียชีวิตไปในที่สุด

ตอนนั้น...

วินาทีนั้น ชีวิตของหล่อนราวกับถูกดูดลงไปในหลุมดำที่เต็มไปด้วยความทุกข์

หล่อนเห็นแม่ร้องไห้ทุกวัน รวมถึงน้องๆ ก็ร่ำร้องหาแต่พ่อที่จากไปแล้ว หล่อนเองก็หลบไปร้องไห้ใต้ต้นไม้บ่อยครั้งเช่นกัน

เมื่อเสาหลักของครอบครัวจากไป หล่อนก็ไม่อาจจะเอาตัวรอดด้วยการทิ้งทุกคนไปเรียนต่อได้ หล่อนตัดสินใจไม่เรียนต่อมหาวิทยาลัย เลือกจะให้น้องๆ ที่เหลืออยู่อีกสามคนได้เรียนแทน

ตอนแรกแม่ของหล่อนคัดค้าน เพราะอยากเห็นหล่อนมีอนาคตที่ดี แต่หล่อนทำตามความต้องการของท่านไม่ได้ เพราะไม่อยากให้ท่านเหนื่อยมากกว่านี้อีกแล้ว

หล่อนจะช่วยแม่เอง จะทำงาน หาเงิน ส่งมาให้แม่และน้องๆ เอง

ในที่สุด หล่อนก็ตัดสินใจเดินทางมายังกรุงเทพฯ เพื่อหางานทำ

งานแรกของหล่อนคืองานล้างจานในร้านอาหาร แต่หล่อนทำได้แค่เพียงไม่ถึงเดือนก็ลาออกไป เพราะเจ้านายผู้ชายจ้องแต่จะปลุกปล้ำ

งานที่สองของหล่อนก็คือพนักงานในร้านสะดวกซื้อชื่อดัง หล่อนขยัน ตั้งใจทำงานจนได้เลื่อนขั้นสูงขึ้น และนั่นก็ทำให้เพื่อนร่วมงานไม่พอใจ กลั่นแกล้งหล่อนต่างๆ นานา จนในที่สุดหล่อนก็ต้องลาออกไปเอง

ตอนนั้นหล่อนรู้สึกเคว้งคว้างมาก รู้สึกราวกับชีวิตไม่เหลืออะไรอีกแล้ว แต่เพราะครอบครัวยังต้องการเงิน ทำให้หล่อนกัดฟันสู้อีกครั้ง

หล่อนมาสมัครงานที่โรงแรมระดับห้าดาวแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง และก็ได้เข้ามาทำงานเป็นพนักงานทำความสะอาดได้ในที่สุด

หล่อนดีใจมาก เพราะแม้งานที่ทำจะต่ำต้อย แต่เงินเดือนสูงกว่าตอนที่ทำในร้านสะดวกซื้อชื่อดังเสียอีก นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้หล่อนทำงานที่นี่มาจนถึงบัดนี้

ชีวิตของหล่อนเหมือนจะมีความสุขดี แต่เหมือนชะตาจะกลั่นแกล้งให้ทุกข์ทรมานอยู่เรื่อยไป เมื่อตลอดระยะเวลาเกือบห้าปีที่ผ่านมา หล่อนแทบไม่มีเพื่อนร่วมงานเลย

หล่อนไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงไม่ชอบขี้หน้าหล่อนนัก ทั้งๆ ที่หล่อนก็ไม่เคยมีเรื่องมีราวกับใคร จะมีก็แค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว...

ดาหวันคิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน มีเพื่อนร่วมงานมาชอบพอหล่อน แต่หล่อนไม่เล่นด้วย เพราะผู้ชายคนนี้มีลูกมีเมียอยู่แล้ว แถมเมียของเขาก็ยังทำงานอยู่ในโรงแรมนี้ด้วยเช่นกัน

หล่อนพยายามหลบหน้าผู้ชายคนนี้ พยายามที่จไม่คุยด้วย แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็ใช้เล่ห์กลหลอกพาหล่อนเข้าโรงแรม แม้หล่อนจะรอดพ้นเงื้อมือของเขามาได้ แต่หลังจากนั้นเสียงนินทาว่าร้ายก็ดังมาเข้าหูทุกวี่วัน

หล่อนพยายามอธิบาย พยายามบอกทุกคนว่าหล่อนไม่ได้สนใจผู้ชายคนนี้ แต่เขากลับเอาหล่อนไปพูดเสียๆ หายๆ หาว่าหล่อนให้ท่า

ด้วยเหตุนี้ล่ะมั้ง ทำให้เพื่อนร่วมงานรังเกียจเดียดฉันท์ในตัวของหล่อน

ดาหวันยิ้มเศร้าหมองให้กับตัวเอง ขณะก้าวออกจากห้องพักที่ตนเองเพิ่งทำความสะอาดเสร็จ

“วันนี้นัดผัวใครเอาไว้หรือเปล่าล่ะหวัน”

เสียงทักทายแกมจิกกัดของเพื่อนร่วมงานดังแว่วเข้ามาในหู

หล่อนควรจะชาชินได้แล้ว แต่ก็ทำอย่างที่คิดไม่ได้สักที หล่อนเจ็บทุกครั้งที่ถูกกล่าวหาในเรื่องที่ไม่ใช่ความจริง แต่ก็รู้ดีว่าอธิบายไปก็ไม่มีประโยชน์

หล่อนทำได้แค่ยิ้มบางๆ ให้กับเจ้าของคำพูดเหน็บแหนม และเข็นรถทำความสะอาดจากไป

“ทำเป็นไม่ตอบ สงสัยยังเลือกไม่ได้ล่ะสิว่าวันนี้จะลากผัวใครเข้าโรงแรม”

“นั่นสิ แต่มันจะลากผัวใครก็ได้ แต่อย่ามายุ่งกับผัวฉันก็พอ ไม่งั้นมีตบเละ”

“อีนี่มันไว้ใจไม่ได้ ทำหน้าเรียบร้อย แต่ข้างในแรดชิบหาย เนอะแก”

“ใช่ เมื่อไหร่มันจะออกๆ ไปจากโรงแรมเสียที ที่นี่จะได้หมดเรื่องฉาว”

ทุกคำพูดว่าร้ายดังเข้ามาในหูอย่างชัดเจน ราวกับว่าสองคนที่สนทนากันอยู่นั้นต้องการให้หล่อนได้ยิน

น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ ค่อยๆ ไหลรินออกมาอาบแก้มอย่างสุดทน

หล่อนไม่ได้เป็นอย่างที่พวกนั้นพูดเลย...

ดาหวันยกหลังมือขึ้นป้ายน้ำตา ก่อนจะเข็นรถใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บในห้องเก็บของ และก็รีบเดินไปยังด้านหลังของโรงแรม ซึ่งเป็นที่ประจำที่หล่อนใช้หลบเลียน้ำตา

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง

ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง

Nadia Lada
5.0

เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

ชายาข้าเป็นหมอนิติเวช

เกาะครีต
4.9

วิญญาณแพทย์นิติเวชที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 21 ได้เข้ามาอยู่ในร่างคุณหนูของจวนเสนาบดีอย่างบังเอิญ ผู้คนกล่าวหาว่านางไม่เชี่ยวชาญด้านการแพทย์และทำให้บุตรชายของแม่ทัพตาย ด้วยเหตุนี้ฮ่องเต้ต้องการฆ่านางเพื่อให้คำอธิบายกับแม่ทัพ! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนหยิ่งยโสและเจ้ากี้เจ้าการ ทุกคนเกลียดนาง และครอบครัวของนางต้องการไล่นางออก! ผู้คนกล่าวหาว่านางเป็นคนเลวทรามและไร้ความปรานี วางยาน้องสาว และพ่อของนางต้องการโบยนางจนตาย! ในความเป็นจริงหากอยากจะกล่าวหาผู้ใดสักคน มันก็หาข้ออ้างได้ทั่ว แต่นางเป็นคนไม่ยอมใคร นางผอมบางนางหนึ่งปลุกปั่นโลกด้วยความสามารถอันทรงพลังตนเอง ท่านอ๋องกล่าวว่า หากได้เจ้ามาครอบครอง ข้ายอมทรยศทุกคนในโลก นางกล่าวว่า เพื่อท่าน ต่อให้ทุกคนในโลกเกลียดข้า ข้าก็ยอม

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

ลิขิตรักภรรยาตัวร้าย

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ