หวงรักนายเพลย์บอย

ณ สนามแข่งรถ

สวัสดีชื่อของฉันคือมะมาย ฉันเป็นสาวห้าวประจำกลุ่ม ฉันมีเพื่อนรักสองชื่อของพวกเธอคือพลอยไพลินและรถเมล์ พลอยไพลินเป็นสาวสวยที่สุดในกลุ่มเป็นลูกคุณหนูที่มีฐานะทางผ่านที่ดี ไม่เหมือนฉันกับรถเมล์ที่เด็กบ้านนอกเข้ามาเรียนเมืองกรุง ส่วนยัยรถเมล์เป็นสาวน้อยน่ารักผู้เรียบร้อยประจำกลุ่มของเรา

"พลอยทางนี้พวกเราอยู่ทางนี้" ฉันตะโกนเรียกพลอยไพลิน

ที่นี่คือสนามแข่งรถที่พวกเรามักจะแอบเข้ามาเป็นประจำ แถมพวกเรายังใช้เงินของพลอยไพลินกับยามประจำสนามให้เขาเข้ามาดูอีกด้วย ก็เพราะพวกเรายังอายุไม่ถึงที่จะเข้ามาได้นะสิ แต่พลอยไพลินก็สามารถจัดการทุกอย่างด้วยเงินของเธอ

"วันนี้คนเยอะจังเลยนะ ว่าแต่วันนี้จะเชียร์ใครดี" พลอยไพลินถามพวกเรา

"ต้องคันสีดำอยู่แล้วมั้ยแก เพราะพี่ซันหล่อที่สุดแล้ว" ฉันแนะนำยัยพลอย ก็เพราะว่าฉันชอบพี่มายซันไงล่ะ เห็นฉันเป็นสาวห้าวแบบนี้ฉันก็ชอบผู้ชายนะ

"แต่ฉันว่าต้องคันสีแดงของพี่เอ็ม เพราะว่าพี่เอ็มหล่อกว่าพี่ซันของยัยมายด์เยอะเลย" ยัยรถเมล์เถียงฉัน

"แกน่ะตาถั่วแล้ว พี่ซันของฉันหล่อกว่าเยอะเลย"

พี่ซันของฉันหล่อกว่าพี่เอ็มของยัยรถเมล์เยอะ ฉันเถียงรถเมล์อย่างไม่ยอมแพ้

"พอหยุดทั้งสองคนเลย ฉันจะดูเขาแข่งรถน่ะ ไม่ใช่มาฟังพวกแกเถียงกันเรื่องผู้ชายน่ะ" พลอยไพลินห้ามทัพเพื่อนทั้งสองของเธอ

"ค่ะ คุณพลอยไพลิน ข้าน้อยผิดไปแล้ว" ฉันพูดล้อเลียนพลอยไพลิน

"เงียบไปเลยฉันต้องการสมาธิ"

พลอยไพลินพูดเสียงดุ

".........." ทุกคนเงียบ

การแข่งรถรอบแรกจบลงใยเวลา 30 นาที แน่นอนว่าคนที่แข่งชนะสนามแรกคือพี่มายซันของฉัน คนที่เข้าเส้นชัยเป็นคนที่สองคือพี่บิ๊กเอ็มคนหล่อของยัยรถเมล์ ซึ่งแน่นอนว่าพี่เขาหล่อน้อยกว่าพี่มายซันของฉันอยู่แล้ว

"เรากลับกันเลยมั้ย วันนี้ก็ไม่เห็นสนุกเลย" พลอยไพลินพูดขึ้นเมื่อการแข่งขันจบลงแล้ว เพราะว่าแข่งมีเพียงแค่คนเดิมๆ เลยดูไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน

"ใช่ ไม่มีรถคันไหนแข่งสูสีกันกับพี่ซันได้เลย" ฉันพูดอย่างภูมิใจ

ก็มันจริงอย่างที่ฉันพูดนี่นา เพราะไม่มีใครชนะพี่ซันของฉันได้สักคนเลย พี่ซันถือว่าเป็นแชมป์ประจำสนามแข่งรถนี้ไปแล้ว ยังไม่มีใครแข่งชนะเขาเลยแม้แต่พี่เอ็มก็ด้วย

"เฮ้ยแก! พี่ซันเหมือนจะเดินมาทางนี้เลย" ฉันสะกิดเพื่อนๆ

"อย่ามโนพี่ซันจะมาที่นี่ทำไมกัน" รถเมย์พูดขึ้น

"ไม่ได้มโนจะเดินมาถึงอยู่แล้วนะ"

พี่ซันเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดตรงหน้าของพลอยไพลิน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอแปลกใจอะไรมากนัก เพราะเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ทุกคนจะสนใจพลอยไพลิน

"สวัสดีครับ พี่ชื่อซันนะครับ" พี่ซันแนะนำตัวกับยัยพลอย

"พลอยไพลินค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าพลอยก็ได้ค่ะ" พลอยไพลินแนะนำตัวเองไปตามมารยาทเท่านั้น เพราะเธอรู้ว่ามะมายให้ความสนใจต่อมายซันเป็นพิเศษ

"เรามาแลกเบอร์กันมั้ยครับ" มายซันไม่รอช้าที่จะขอเบอร์ติดต่อกับพลอยไพลิน

"ไม่ดีกว่าค่ะ ขอทางด้วยค่ะ พวกเรากำลังจะกลับแล้ว" พลอยไพลินเตรียมตัวที่จะลุกออกไป

"ให้พี่ไปส่งนะครับ" มายซันยังคงไม่ยอมแพ้

"ไม่ต้องหรอกค่ะ พลอยพารถมาเองค่ะ เพราะงั้นคงไม่รบกวนพี่ซันหรอกค่ะ"

พลอยไพลินเตรียมตัวหันหลังกลับ

"งั้นพี่จะแจ้งยามว่าพวกน้องอายุยังไม่ถึงยี่สิบปี" กฎของสนามแข่งรถนี้คืออายุไม่ถึง 20 ปี ไม่สามารถเข้าได้

"นี่ขู่พวกเราอยู่เหรอคะ" พลอยไพลินไม่ได้ตื่นกลัวแต่อย่างไร เพราะเธอใช้เงินกับยามเพื่อเข้ามาในสนามนี้ ทำไมต้องกลัวว่ายามจะมาจับเธอลากออกไปจากสนามนี้ด้วย

"ก็ไม่เชิงหรอกครับ พี่แค่อยากรู้จักน้องพลอยให้มากกว่านี้ก็เท่านั้นเอง"

"เชื่อสิคะว่าพี่ซันไม่อยากรู้จักพลอยมากกว่านี้หรอกค่ะ" พลอยไพลินยิ้มก่อนที่จะพูดออกไปอีกประโยคหนึ่ง

"รู้จักพลอยเท่าที่พลอยอยากให้รู้จักดีกว่านะคะ" เธอน่ะไม่ชอบที่สุดก็ตอนที่ถูกผู้ชายตามตื้อไม่เลิก

"อ๋อ แล้วถ้าจะบอกยามก็บอกเลยค่ะ เพราะว่าพลอยไม่สนใจหรอกค่ะ" พลอยไพลินฟาดต่อไปอีกหนึ่งประโยค

"ผู้หญิงแบบนี้สิพี่ถึงชอบ" ยิ่งได้มายากยิ่งท้าทายสำหรับเขา

"เหรอคะ แต่พลอยไม่ได้ชอบผู้ชายแบบพี่ซันซะด้วยสิคะ" พลอยไพลินเชิดหน้าขึ้น

"บายค่ะ" พลอยไพลินเดินผ่านมายซันไป

"จะมาดูอีกเมื่อไรก็บอกพี่ได้นะ เดียวพี่เคลียร์ทางให้" มายซันพูดตามหลังพลอยไพลินไป ยังไงเขาต้องเจอเธออีกให้ได้

"คงไม่มีวันนั้นหรอกค่ะ เพราะว่าพลอยเบื่อแล้ว การแข่งไม่เห็นจะสนุกสักเท่าไรเลย" พลอยไพลินหันกลับมาตอบมายซันอีกครั้งก่อนจะเดินจากไปไกล

".........." มายซันยื่นมองพลอยไพลินและเพื่อนๆ ของเธอเดินจากไป

ฉันหันมองพี่ซันเล็กน้อยก่อนเดินตามเพื่อนๆ ขอบของเธอไป เนี่ยแหละนิสัยของยัยพลอย ปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาจีบ ทำไมพี่ซันไม่จีบฉันบ้างนะพี่แกคงช็อกไปเลยสิท่า คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างเขามาก่อนแน่ๆ ถึงเธอไม่ได้คาดหวังเรื่องมายซันแต่ก็แอบเจ็บที่ใจเล็กน้อยอยู่เหมือนกัน