แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
วันนี้เป็นวันเกิดครบแปดสิบปีของเฒ่าแก่ป๋อแห่งเมืองหลิน มีแขกร่วมงานกันอย่างคึกคัก
จู่ ๆ ในสวนก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น ทุกคนที่อยู่ในงานต่างพากันตกอกตกใจ
มีคนจำได้ว่าเป็นเสียงของหลินเซียงหยา นายหญิงน้อยที่กำลังตั้งท้องลูกของนายน้อยคนโตที่เสียชีวิตไปของตระกูลป๋อ จากนั้นคนของตระกูลป๋อก็รีบวิ่งมาที่สวนอย่างรีบร้อน
ในสระว่ายน้ำที่เปิดโล่ง ปรากฏร่างสองร่างกำลังอลหม่านกันอยู่ต่อหน้าสายตาผู้คน
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้สติกลับมา ป๋อมู่เหนียนก็ได้กระโดดลงไปในสระว่ายน้ำ จากนั้นอุ้มหลินเซียงหยาที่กำลังตะเกียกตะกายขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ
ทันใดนั้น ผู้คนก็ได้สติ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เพิ่งมาถึงก็รีบกระโดดลงไปในสระเพื่อช่วยเซินชูขึ้นมา
ขณะที่เซินชูพาตัวที่เปียกปอนเดินเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อ สาวใช้ที่เดินผ่านทำราวกับไม่เห็นเธอซะอย่างนั้น
ไม่มีใครสนใจว่าเธอกลับมาอย่างไร และไม่มีใครสนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไรบ้าง
หลังจากอยู่ในตระกูลป๋อมานานกว่าสามปี เซินชูก็รู้มานานแล้วว่าสถานะของเธอในตระกูลป๋อ บางทีอาจเทียบไม่ได้กับสุนัขตัวนั้นที่น้องสาวของป๋อมู่เหนียนเลี้ยงไว้ด้วยซ้ำ
เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้กับหลินเซียงหยา ในเวลานี้คนของตระกูลป๋อต่างอยู่ที่โรงพยาบาล
เซินชูกลับไปที่ห้องด้วยตัวเอง จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ระหว่างที่เธอกำลังสะลึมสะลืออยู่นั้น เธอก็ถูกป๋อมู่เหนียนลากขึ้นมาจากเตียง
เมื่อเธอเห็นชัดเจนแล้วว่าคนที่มาเป็นป๋อมู่เหนียน ดวงตาของเซินชูก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที :“คุณกลับมาแล้วเหรอ? หลินเซียงหยาเป็นยังไงบ้าง? คุณฟังฉันนะ ป๋อมู่เหนียน ฉันไม่ได้ผลักเธอตกน้ำจริง ๆ ”
ป๋อมู่เหนียนมองเธอ แล้วหัวตระคอกออกมาว่า “คำพูดเหล่านี้ของเธอ เก็บไว้พูดกับคุณปู่เถอะ! ”
เซินชูมีสติขึ้นมาทันที เธอกัดฟันแน่นพยายามอดกลั้นกับความไม่สบายตัวของร่างกาย “คุณหมายความว่ายังไง ป๋อมู่เหนียน? ”
เขาไม่แม้แต่จะมองเธอ จากนั้นก็ลากเธอออกไปข้างนอกทันที :“ไปห้องบรรพบุรุษ”
ป๋อมู่เหนียนไม่อยากพูดกับเซินชูแม้แต่ประโยคเดียว หลังจากส่งหลินเซียงหยาไปถึงโรงพยาบาลได้ไม่นาน เด็กในท้องก็จากไปเสียแล้ว
นี่เป็นสายเลือดเดียวที่พี่ชายของเขาทิ้งไว้ แต่เพราะเซินชู ตอนนี้จึงกลายเป็นเพียงก้อนเลือด ที่ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกแล้ว
เฒ่าแก่ป๋อโกรธมาก เพิ่งจะกลับมาจากโรงพยาบาล ก็สั่งให้เขาพาเซินชูไปที่ห้องบรรพบุรุษ
เมื่อเซินชูได้ยินคำพูดของป๋อมู่เหนียน ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อทันที
ห้องบรรพบุรุษตระกูลป๋อ เธอแต่งเข้ามาในตระกูลป๋อตั้งนาน ทำไมจะไม่รู้ห้องบรรพบุรุษของตระกูลป๋อ
ใครก็ตามที่เข้าไปในห้องบรรพบุรุษของตระกูลป๋อ แม้ว่าไม่ตายแต่ก็เกือบตายทั้งเป็น
เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่า คนของตระกูลป๋อจะไม่ฟังคำอธิบายของเธอด้วยซ้ำ ก็สั่งให้ป๋อมู่เหนียนพาเธอไปที่ห้องบรรพบุรุษเพื่อลงโทษตามกฎของบ้าน!
เซินชูมองโครงหน้าของชายที่กำลังลากเธอออกไป กราามของเขาเป็นสัน ช่างเป็นใบหน้าที่เพอร์เฟคมาก แต่ใบหน้านี้ ตั้งแต่เธอแต่งเข้ามาในตระกูลป๋อ ก็ไม่เคยไว้หน้าเธอเลยแม้แต่น้อย!
ไข้สูงทำเธอทรมานมาก แต่ไม่มีใครสนใจเธอ
แต่เมื่อเกิดเรื่องกับหลินเซียงหยา คนของตระกูลป๋อกับป๋อมู่เหนียน ตอนนี้น่าจะโกรธเกลียดจนอยากจะถลกหนังของเธอออกมาแล้วมั้ง?
มุมปากของเซินชูกระตุกด้วยความเศร้าสลดใจ “ฉันเดินไปเอง”
ป๋อมู่เหนียนเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ในดวงตาดำสนิทนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ เป็นความโกรธเกลียดที่อัดอั้นไว้ ไม่มีความรู้สึกสงสารเลยแม้แต่นิดเดียว
“เร็วหน่อย”
เขาพูดออกมาด้วยสีหน้านิ่ง ๆ จากนั้นก็เดินไปยังห้องบรรพบุรุษของตระกูลป๋ออย่างรวดเร็ว
เซินชูมองหลังของเขา จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าสามปีที่ผ่านมาของเธอเหมือนเป็นเรื่องตลก
แสงไฟในห้องบรรพบุรุษสว่างไสว เซินชูรู้ว่าคนของตระกูลป๋อกำลังรอเธออยู่
“คุกเข่าลง! ”
ทันทีที่เซินชูมาถึง เฒ่าแก่ป๋อก็ขว้างถ้วยชาใส่เธอทันที
เซินชูยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ต่อต้าน :“ทำไมฉันต้องคุกเข่าด้วยคะ? ”
เธอไม่ผิด ทำไมเธอต้องคุกเข่า?
เมื่อเห็นเธอมีท่าทางแบบนี้ เฒ่าแก่ป๋อก็โกรธจนหน้าดำหน้าแดง :“แกดูสิ นี่คือคนที่แกแต่งเข้ามา! ”
เซินชูกำลังจะอธิบายว่าเธอไม่ผิด ทันใดนั้นป๋อมู่เหนียนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยกมือขึ้นกดไหล่ของเธอทันที :“คุกเข่าลง”
ทันทีที่เขาออกแรง เซินชูก็ถูกเขากดจนคุกเข่าลงไป “ไม่ก็คุกเข่า ไม่ก็หย่ากัน”
บทที่ 1 เขาไม่เชื่อเธอ
13/12/2022
บทที่ 2 เธอไม่ยอมรับผิด ก็ไม่ต้องให้เธอลุกขึ้น
13/12/2022
บทที่ 3 เราหย่ากันเถอะ
13/12/2022
บทที่ 4 ฉันต้องไปหย่า
13/12/2022
บทที่ 5 เซ็นหนังสือหย่าซะ
13/12/2022
บทที่ 6 ทั้งหมดนี้เป็นเพราะป๋อมู่เหนียน
13/12/2022
บทที่ 7 ป๋อมู่เหนียนยังไม่ซื่อสัตย์เท่ากับหมาตัวหนึ่งด้วยซ้ำ
13/12/2022
บทที่ 8 ก็แค่ผู้หญิงที่ไม่เจียมตัวคนหนึ่งเท่านั้น
13/12/2022
บทที่ 9 เซินชู เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?
13/12/2022
บทที่ 10 เซินชู เธอบ้าไปแล้วเหรอ?
13/12/2022
บทที่ 11 เธอดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีหลังจากการหย่า
13/12/2022
บทที่ 12 เธอยังมีคุณสมบัติไม่พอ ป๋อมู่ชิง
13/12/2022
บทที่ 13 ยังมีคนรักใหม่ของเธอด้วย
13/12/2022
บทที่ 14 คืนนี้พวกนายเจอของดีแล้ว
13/12/2022
บทที่ 15 เซินชู เธอก็คือเทพธิดาคนใหม่ของฉัน
13/12/2022
บทที่ 16 อย่าบอกว่าป๋อมู่เหนียนก็อยู่ด้วย?
13/12/2022
บทที่ 17 แลกเปลี่ยนกันไม่ได้
13/12/2022
บทที่ 18 ไม่สนใจสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ
13/12/2022
บทที่ 19 หน้าตาดีมาก
13/12/2022
บทที่ 20 เซินชูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
13/12/2022
บทที่ 21 เซินชูไม่พอใจกับคำพูดนี้
13/12/2022
บทที่ 22 ฉันจ่ายได้
13/12/2022
บทที่ 23 แค่นี้ยังขายหน้าไม่พออีกเหรอ?
13/12/2022
บทที่ 24 ได้ งั้นฉันจะรอเธอ
13/12/2022
บทที่ 25 ป๋อมู่ชิงทำได้แค่นี้เองเหรอ?
13/12/2022
บทที่ 26 คนผู้นี้จะใจดีขนาดนี้เหรอ?
14/12/2022
บทที่ 27 คุณทำให้เพื่อนของฉันกลัว
15/12/2022
บทที่ 28 อย่าแตะต้องตัวฉันจะดีกว่า
16/12/2022
บทที่ 29 มีมาแต่ไม่มีกลับ ก็เสียมารยาทซิ
17/12/2022
บทที่ 30 ถึงคราวของป๋อมู่ชิง
18/12/2022
บทที่ 31 ฉันยังชอบเอาคืนแบบเท่าทวี
19/12/2022
บทที่ 32 คุณหนูป๋ออยากคุกเข่าเหรอ?
20/12/2022
บทที่ 33 เมื่อก่อนไม่กล้า ตอนนี้ไม่จำเป็น
20/12/2022
บทที่ 34 นายจะทำอะไรได้?
20/12/2022
บทที่ 35 รถราคาแพงเท่านั้นที่ทั้งสองคนคู่ควร
20/12/2022
บทที่ 36 เธอคิดว่าไง?
20/12/2022
บทที่ 37 เมียเก่านายจะเดบิวต์เหรอ?
20/12/2022
บทที่ 38 เซินชูหลุดจากความทุกข์แล้วเหรอ?
20/12/2022
บทที่ 39 ไม่จำเป็น ฉันถือว่าเขาตายไปแล้ว
20/12/2022
บทที่ 40 ทำไม นายก็อยากจีบเซินชู?
20/12/2022