ความรักเหนือสิ่งอื่นใด

ทนายความทายาทความรักที่อายุห่างกันวันไนท์สแตนจบดีโรแมนติกสมัยใหม่

เจียงหนาน อายุ 29 ปี ทนายความมือทอง หญิงแกร่งผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ ชีวิตของเธอเหมือนจะมีแค่เรื่องงานอย่างเดียว ส่วนซือเจี๋ย อายุ 19 ปี ผู้ที่ถูกลิขิตให้ประสบความสำเร็จ และเป็นทายาทแห่งวั่นชางกรุ๊ป สองคนที่แตกต่างกันราวฟ้ากับดินได้มาพบกัน เกิดประกายไฟแห่งรักขึ้นมา แต่การที่ทั้งสองจะก้าวออกจากโลกของตัวเองเพื่อเข้าไปในโลกของอีกฝ่ายนั้นช่างเป็นเรื่องที่ยากเย็น สุดท้ายแล้ว ทั้งสองจะกลับไปยังโลกเดิมของตัวเอง หรือมีความกล้าหาญพอที่จะทำลายพันธนาการและก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองนะ…

ดู

คลื่นรักอสูร

มาชาวีร์

(คลื่นรักอสูร) ...เพราะเธอขึ้นเรือผิดลำ คลื่นร้ายจึงซัดแทบกระเจิง... “เธอมันก็แค่ผู้หญิงขายตัว จะมาทำเล่นตัวเรื่องมากไม่ได้รู้ไหม ต่อให้เป็นสินค้าด้อยคุณภาพยังไงก็เถอะ ก็ต้องหัดรู้จักตามใจแขกบ้าง แต่นี่อะไรหาเรื่องใส่ตัวแท้ ๆ คนสอนไม่บอกหรือยังไงว่าไอ้ละครเล่นตัวนี่มันน่ารำคาญไม่ได้ดึงดูดลูกค้าเลย” บารเมษฐ์ต่อว่าพร้อมกวาดสายตามองเหยียดหยามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนคลายมือออกจากปลายคางอย่างช้า ๆ “ฉันไม่ได้มาขายตัวสักหน่อย” คนได้รับอิสรภาพรีบบอกเขา “หืม” เขาทำหน้าไม่เชื่อ “ฉันแค่ขึ้นเรือผิดลำ ฉันไม่ได้มาขายตัวจริง ๆ คุณอย่าทำอะไรฉันเลยนะคะคุณบารเมษฐ์” วินาทีนี้เธอกลัวเขามากกว่าใครบนเรือลำนี้เสียอีก เลยเลือกที่จะบอกความจริงกับเขาไป “ขึ้นเรือผิดลำ?” คนพูดหรี่ตาลงอย่างสงสัย “ใช่ค่ะ ฉันขึ้นเรือผิดลำจริง ๆ” “แบบนี้นี่เอง มิน่าล่ะสองคนในห้องเครื่องนั่นถึงได้ลุกลี้ลุกลนนัก” บารเมษฐ์นึกไปถึงท่าทางของอนุชิตกับธาวิน ซึ่งดูเหมือนมีเรื่องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา “คุณรู้แบบนี้แล้วก็ปล่อยฉันไปเถอะคุณบารเมษฐ์ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” นีนนาราขอความเห็นใจจากเขา แต่สายตาที่เขามองกลับมานั้นมันว่างเปล่าชอบกล “รู้อะไรไหมนีนเรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของฉันเลย เธอเป็นคนอยู่ผิดที่ผิดทางเอง เพราะงั้นเธอก็ต้องรับสภาพที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้เองเหมือนกัน” “ห้ะ คุณ นี่คุณ คุณทำไมเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้” หญิงสาวต่อว่าเขา ก่อนจะหน้าซีดหน้าเซียวลง เพราะเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอของเขาบ่งชัดว่าคืนนี้เธอไม่รอดแน่ “ปล่อยฉันนะ! ปล่อย!” นีนนาราดิ้นหนีเขาก็จับกดลงที่เดิม “งานก็คืองานนะคนสวย มาขายตัวก็คือมาขายตัว อย่าทำเสียเรื่องสินีน” บารเมษฐ์ย่อมเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งอยู่แล้ว เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหนอีกแน่ “ก็บอกว่าไม่ใช่ยังไงล่ะ ว้าย!”

โรแมนติก ชีวิตคนเมือง มีเสน่ห์ชายหล่อ โรมานซ์

ดาวน์โหลดนิยายได้ที่ App

ประธานคะ หนูไม่ไหว

" ถุงยาง!!!! ตอนนี้เลยเหรอคะบอส " เสียงอุทานดังขึ้นเมื่อโทรศัพท์ดังครืด ครืด ขึ้นมากลางดึก ราวกับนึกว่ามีใครตาย ที่ไหนได้เจ้านายตัวแสบ เรียกใช้งานเวลานี้

"ใช่ " เสียงคมชัดของคนในสายตอบกลับราวกับจะบอกเป็นนัยๆ ว่าต้องการมันตอนนี้

ไม่รู้ว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิด ที่เห็นแก่ของฟรี ยอมมาอยู่คอนโดห้องข้างๆ ของเจ้านาย คอนโดที่ปล่อยว่างเอาไว้ไม่มีคนอยู่ ดวงตาสวยปรือมองนาฬิกาปาไปเกือบห้าทุ่มครึ่งเธอพึ่งจะเคลิ้มหลับได้ไม่ถึงชั่วโมง

-ลาออก อย่างนี้ต้องลาออกฉันจะขอลาออกเสียตั้งแต่ตอนนี้ -

หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือศีรษะเพื่อระบายความรำคาญ

"ชามุก เธอต้องมาภายในสิบห้านาที ไม่งั้นโบนัสเธอ..ฉันไม่รับประกันนะ"

เสียงของคนในสายดังกดดันเธออีกครั้ง เสียงนั้นเรียกสติให้เธอหลุดจากภวังค์ที่ท่องเอาไว้อยู่ บ้าเอ๊ย!! ขณะที่ท่องลาออก ๆ เอาไว้ในหัว ปากพลันตอบกลับคนในสายไปทันทีว่า

" รับทราบค่ะบอสจะจัดการให้ตอนนี้เลยค่ะ " หญิงสาวมักเป็นแบบนี้ทุกครั้ง แม้ในหัวปฏิเสธแต่ความจริงกลับต้องเร่งรีบทำ

ร่างเล็กที่อยู่ในชุดนอน ผ้าพริ้วลายหลุยส์ที่พึ่งซื้อมาจากตลาดนัดเมื่อวานก่อน เร่งรุดลงจากเตียงเปลี่ยนใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดสวมผ้าปิดจมูก วิ่งไปกดลิฟท์ลงไปร้านสะดวกซื้อข้างล่างตึก

ยิ่งเมื่อเธอย้ายมาอยู่ข้าง ๆ ห้องนอนของเจ้านาย เขายิ่งใช้งานเธอได้ถนัด ขณะลิฟท์เลื่อนลงสู่ชั้นล่าง เธอที่อยู่ในอาการโมโหแทบควันออกหู อยากจะฉีกคนบางคนเป็นชิ้น ๆ เมื่อถูกขัดจังหวะเวลานอน เจ้านายจอมหื่นที่ชอบควงผู้หญิงมานอนก็มักจะไม่เตรียมตัวก่อนล่วงหน้าเลยหรือไง

" ผ่อนทีวีเหลือห้างวด ผ่อนเครื่องซักผ้าเหลือหกงวด ผ่อนไอโฟนเครื่องหรูอีกแปดงวด ท่องเอาไว้ชามุก หมดหนี้อย่าเอาอะไรมาเพิ่มอีกล่ะ จะได้ลาออกอย่างไม่ต้องมีภาระ "

ชามุกสาวสวยวัยยี่สิบสามย่างยี่สิบสี่ ทำงานที่นี่มามาเกือบปี

ย้อนไป 1 เดือนก่อนเริ่มงาน

ตอนที่เรียนจบ เธอและเพื่อนๆ เลี้ยงฉลองบัณฑิตใหม่ที่ผับแห่งหนึ่ง เธอดื่มจนเมามาย ขณะเยื้องกายไปห้องน้ำ เธอกลับเดินเซไปชนใครคนหนึ่งเข้า คนที่เธอเข้าใจว่าเป็นบริกรของร้าน

ในวันนั้นชายหนุ่มกลับจากงานเลี้ยงสวมชุดทักซิโดผูกโบว์สีดำ เป็นเหตุให้แก้วเหล้าที่อยู่ในมือหกรินรดเสื้อเชิ้ตสีขาว โดยไม่ตั้งใจ เธอจึงควักเงินหนึ่งร้อยบาทให้เขาเพื่อเป็นการขอโทษ

" ถือว่าพี่ให้ทิปค่าเสื้อเลอะนะสุดหล่อ หล่อชะมัดเลย " น้ำเสียงยืดยาน เอ่ยพลางยัดเงินใส่กระเป๋าเสื้อ มือสวยตบที่กระเป๋าเสื้อที่หย่อนเงินลงไป ก่อนยื่นมือไปขยับโบว์สีดำที่ผูกอยู่คอเสื้อให้เข้าที่

ใบหน้าสวยสบจ้องมองใบหน้าคมอยู่ในระยะไม่ถึงสามเซนติเมตร ก่อนคนตัวเล็กเดินโซซัดโซเซไปเข้าห้องน้ำ

เดือนถัดมา หลังจากที่เธอยื่นใบสมัครไว้หลายตำแหน่ง ทิ้งประวัติไว้บนเวปไซด์จัดหางานและพักผ่อนเตรียมตัวเพื่อเริ่มงานใหม่ ขณะนั้นได้มีสายเรียกให้ไปสัมภาษณ์งาน ที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง

การสัมภาษณ์งานสอบถามประวัติเธอสามารถตอบคำถามได้อย่างฉะฉาน เมื่อครั้งฝึกงานตอนเรียนมหาวิทยาลัยเธอเคยเป็นผู้ช่วยเลขามาก่อน ทางเจ้าหน้าที่จึงรับเธอเข้าทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยเลขา

อ่านเลย