นัดบอดแห่งโชคชะตา

“เข้าไม่ได้นะคะคุณ”

“ฉันจะเข้าไปหาเมียฉัน อย่าสะเออะ !!”

“ไม่ได้นะคะคุณ คุณหมอมีคนไข้อยู่นะคะ”

“แล้วโรงบาลนี้มันไม่มีหมอคนอื่นแล้วเหรอว่ะ”

“ขอร้องนะคะคุณ เข้าไม่ได้จริงๆ ค่ะ”

“นาวิน มึงจัดการดิ”

“ครับนาย”

พลั่ก !!

มาเฟียหนุ่มผลักประตูห้องตรวจเข้าไปทำให้แพทย์หญิงเอมมิกาที่กำลังตรวจรักษาอาการของคนไข้อยู่ถึงกับผงะ เธอเงยหน้ามองมาเฟียหนุ่มด้วยสายตาที่แสดงถึงความไม่พอใจ แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะตรงหน้าเธอยังมีคนไข้อยู่

“ฉันห้ามแล้วนะคะคุณหมอ”

เอมมิกาได้แค่พยักหน้าเป็นการบอกพยาบาลสาวเป็นนัยๆ ว่าไม่เป็นไร เธอหันกลับมาส่งยิ้มหวานให้กับคนไข้เพื่อเป็นการขอโทษ

“ขอฉันตรวจคนไข้ก่อนแล้วค่อยคุยกันนะคะ คุณมาร์แชล”

“ไม่ได้ !!”

“ ... ”

“เธอทำฉันแสบมากนะเอมมิกา”

“ถ้าไม่ให้ฉันตรวจคนไข้ก่อน งั้นก็เชิญออกไปรอข้างนอกค่ะ”

น้ำเสียงเยือกเย็นของแพทย์หญิงเอมมิกา ทำให้มาเฟียหนุ่มต้องยอมจำนนยืนเฉยๆ มองการรักษาคนไข้ของแพทย์หญิงเอมมิกาด้วยอารมย์ที่ขุ่นมัว เขามีเรื่องจะคุยกับเธออย่างจริงๆ จังๆ แต่เธอกลับไม่ให้ความร่วมมือเลยสักนิด

เวลาผ่านไปประมาณสิบนาทีเห็นจะได้ มาเฟียหนุ่มเริ่มอยู่ไม่ติดเมื่อการตรวจรักษาครั้งนี้มันนานเกินกว่าที่เขาจะรอได้ ปกติเขาก็ตรวจกันแค่แป๊ปเดียวเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ หรือว่าเธอต้องการจะกลั่นแกล้งเขา

ปัง !!

มาเฟียหนุ่มทุบโต๊ะด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ทำให้แพทย์หญิงเอมมิกา รวมถึงพยาบาล และคนไข้ที่อยู่ในห้องนั้นสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ

“ออกไป !!”

น้ำเสียงกดต่ำของมาเฟียหนุ่มทำให้ทุกคนรู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางจากที่แผ่รังสีออกมาจากตัวเขา เขาเดินตรงมาที่คนไข้หนุ่มที่ดูแล้วอายุน่าจะราวๆ ยี่สิบปลายๆ เท่านั้น กระชากแขนของคนไข้เต็มแรงให้ลุกขึ้นยืน ก่อนที่จะส่งน้ำเสียงเยือกเย็นออกมาอีกครั้ง

“ออกไป !!”

สายตาเย็นชาที่ถูกถ่ายทอดออกมามันทำให้คนไข้หนุ่มกลืนน้ำลายไม่ทั่วท้อง แพทย์หญิงเอมมิกาลุกขึ้นยืนใช้สองมือล้วงกระเป๋าเสื้อกราวสีขาวสะอาดตาเอาไว้ ก่อนพยักหน้าให้พยาบาลสาวพาคนไข้ออกไป

“คุณมาร์แชล คุณทำอย่างนี้ไม่น่ารักเลยนะ คนไข้เดือดร้อนเขาต้องการความช่วยเหลือ แต่คุณกลับไล่คนไข้ของฉันเหมือนหมู เหมือน มะ ... !!”

คำพูดที่ต้องการจะเปล่งออกมายังไม่ทันได้สุดคำ ก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อมาเฟียหนุ่มฉกริมฝีปากหนากระแทกกลีบปากบางของเธออย่างแรง

ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจ และไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่ตกใจ พยาบาลสาวที่ยังพาคนไข้ออกไปไม่พ้นขอบประตูเองก็ตกใจไม่น้อย ฝ่ามือเรียวของแพทย์หญิงเอมมิกากำคอเสื้อยืดสีขาวของมาเฟียหนุ่มไว้แน่นก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นกำกำปั้นทุบลงแผงอกแกร่งหนักๆ

“ทำอะไรของคุณ อะ ... ออกไปเลยนะ อื้ออออ .... !!”