ผู้พิทักษ์สุดหล่อของฉัน

นิยายเซตนี้ประกอบด้วยสองเรื่องคือ คุณลุงร้อนรัก และคุณอาชาวไร่ขวัญใจคุณหนู

ผู้เขียน กาสะลอง

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

คุณลุงร้อนรัก

เชียงใหม่ พุทธศักราช 2564

ที่บ้านเดี่ยวหลังใหญ่ ปลูกสร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง ตั้งอยู่ท่ามกลางสวนส้มในอำเภอฝางของจังหวัดเชียงใหม่

“ไม่เอา… ยัยหนูไม่ต้องห่วงพ่อ… แค่มือเจ็บข้างเดียว… ไกลหัวใจน่ะ ชายชาติทหารอย่างพ่อดูแลตัวเองได้… ”

‘ทีปต์’ อดีตนายพันวัยห้าสิบปีที่เกิดอาการเบื่อชีวิตราชการจนต้องตัดสินใจลาออกก่อนเกษียณ ผันตัวมาทำไร่ส้ม กล่าวกับ ‘ติช่า’ ลูกสาวคนเดียวของตนที่พยายามรบเร้าจะให้เพื่อนของหล่อนมาช่วยดูแลบิดาที่ต้องอยู่บ้านคนเดียวลำพังในระหว่างที่หล่อนไม่อยู่

เพราะว่าพรุ่งนี้ติช่าจะต้องไปต่างประเทศพร้อมกับอาจารย์และเพื่อนนักศึกษาปริญญาโทเพื่อไปดูงาน

“ไม่ได้ค่ะ… มือคุณพ่อเจ็บขนาดนี้ และก็เป็นมือขวาด้วย เชื่อหนูนะคะ… ดูสิมือยังบวมอยู่เลย… ”

“แต่พ่อก็ยังมีอีกมือนี่นา… และพ่อก็เดินได้ปกติ พ่อยังแข็งแรงดี ช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่าง… แผลที่มืออีกสองวันก็ตัดไหมแล้ว ไม่มีอะไรน่าห่วง… ”

ทีปต์ยังดื้อดึง

“อย่าดื้อค่ะ… ให้เพื่อนหนูมาช่วยดูแลคุณพ่อดีกว่า… ถ้าใช้มือมากเกินไปแผลที่เย็บไว้จะมีปัญหาได้นะคะ… แผลปริขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่… ”

ติช่าไม่ยอม…

กล่าวขณะสายตาจับจ้องมองไปที่สันมือข้างขวาของบิดาที่มีรอยเย็บปรากฏให้เห็น ยาวตั้งแต่โคนนิ้วก้อยลงมาเกือบถึงข้อมือ

เหตุจากเมื่อวาน ทีปต์ออกไปตัดกิ่งมะม่วงที่ยื่นเข้ามาปกคลุมหลังคาบ้าน ตอนลงจากต้นมะม่วงเกิดพลั้งพลาดล้มเพราะดินหลังฝนตกลื่นมาก มือข้างหนึ่งเผลอไปเท้าพื้นที่มีดหล่นลงมาขวางจนได้แผลได้เลือด ติช่าต้องพาไปเย็บแผลสิบสองเข็มที่คลินิกในตัวเมือง

“ไม่ต้อง… พ่ออยู่ได้… ”

ทีปต์ยังยืนกรานเสียงแข็ง

“แล้วเรื่องอาหารการกินล่ะคะ… ”