Love Returns | หนูเอื้อยขา 20+ นิยาย บทที่ 1 จุดเริ่มต้น [บทที่1-1]

Love Returns | หนูเอื้อยขา 20+

ผู้เขียน:ณ แสนไกล หมวดหมู่: โรแมนติก

Love Returns | หนูเอื้อยขา 20+

บทที่ 1 จุดเริ่มต้น [บทที่1-1]

จำนวนคำ:9906 | อัปเดตเมื่อ：16/02/2023

อง มีคนโทรม

นี่เอื้อยจะมีงา

ไฟค่าเช่าบ้าน ฉันเองก็ได้แต่นั่งถอนหายใจพร้อมกับเอาหัวพิงไ

แน่นอน” แม่ของฉันที่กำลังป้อนข้าวไม้เอ่ยขึ้นพร้อ

ใคร ๆ ก็พูดได้ว่าจะได้งาน ถ้าสมมติว่ามีคนจ้างอีน้องมันไปล้างจาน

มดนะ ป่านนี้คงมีเงินจ่ายค่าเช่าบ้านที่ค้างมาสามเดือนแล้วแน่

เกิดเอื้อยยังหางานไม่ได้อีกเดือน คงต้องแย่แน่

ต้องมามีเรื่องเครียดแบบกู ไม่ต้องมานั่งคิดแต่ละวันว่าจะเอาเ

ะต้องทำงานหนัก กินข้าวก็น้อย พอนึกดูแล้วฉันเองก็รู้สึกผิดมากที่ช่วยอะไรพี่อ้ายไม่ได้เลย พอจะขอไปทำด้วยก็โดนห้ามปรามไว้เพราะพี่อ้ายบอกว่าฉันเรียนจบมหาลัยคนเดียวในบ้าน ถ้าต้องไปทำงานแบบนั้น ครอบ

ะฮะ” ไม้พูดขึ้นพร้อ

ะไอไม้” พี่อ้ายเอื้อมมื

ตู้เพลงไม่ยอมเ

าไม่เล่นด้วยล่ะ” พ

ลงเฉย ๆ เอง แต่ตู้เ

ใจตู้เพลง เพราะงั้นไม้ต้องเลิกแกล้งเพื่อนแบบนี้นะคะ มันไม่น่ารักเลยนะไม้

ยแกล้งแปลว่าผู้ชายรัก

้ง แม่นะแม่ สอนไอไม้มันยังไงทำไม

มาจากพวกแม่ค้าแถวตลาดพูด อะไรไม่ดีก็โทษกูหมดเลย

ือจิตใจใครเด็ดขาดเลย มันไม่ดี แล้วตู้เพลงก็

พยักหน้าพร้อมกับอ้าปากง

ไงต่อ วันนี้มึงจะออ

วโมงเอื้อยก็คงต้องไปอีกรอบแหละพ

ไม่มีงานให้มึงทำบ้างหรอว

” พี่อ้ายกระแทกเสียงขึ้นเมื่อ

รู้ว่าฉันเจ็บปวดกับเขามากแค่ไหนแต่แม่ก็ค

หว่าพวกมึงก็รู้ อย่าโกรธกูกัน

เอื้อยไม่ได้เป็นอ

ขาดทุนทุกทีจนต้องล้มเลิก พี่สาวฉันเองก็หาเช้ากินค่ำพยายามไปสมัครงานที่ต่าง ๆ แต่ก็ไม่มีที่ไหนรับเลย ที่ที่รับก็ไกลจนคำนวณจากความเหนื่อยก็ไม่คุ้มเลยที่จะไปทำ จริง ๆ พี่อ้ายเองตอนแรกก็จะเรียนมหาลัยต่อนะ แต่มีช่วงที่การเงินที่บ้านเริ่มไม่ดีและพี่อ้ายเองก็คิดว่าหัวตัวเองด้านการเรียนไม่ดีนัก พี่อ้ายเลยเสียสละให้คนที่ได้เรียนต่อคือฉัน คงมีแต่ฉันแล้วแหละ ที่พอจะเป็นความหวังของครอบครัวได้ แต่ในตอนนี

วาดแม่สุดเสียงขนาดนั้น ย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อนเค้าคือรักแรกของฉัน และเป็นอะไร

อีกแล

ยืนรอรถเมล์อยู่นาน จนตอนน

บ้านเธอเป็นประจำ

่อยจั

ลั่นแกล้งในชั้นเรียนมาตลอด ถึงแม้หลายคนอาจจะคิดว่าจริง ๆ แล้วเพียงแค่เธอเอ่ยปากบอกครูทุกอย่างก็น่าจะจบ แต่เธอดันเป็นคนยอมคน จนบางทีเวลากลับบ้าน อ้ายผู้เป็นพี่เห

กซี่กลั

้งเพราะเงินในกระเป๋าของเธอที่เหลือจากวันนี้เหลือเพียงแค่ 34 บาท ถ้ากลับช้า

ดีที่สุดนะ ถ้าช้ากว่า

ักเรียนขึ้นมาบังหัวแล้

รียนของเธอ เอมิกาได้แต่เก็บความเจ็บปวดนั้นไว้เพราะอีกไม่ถึงเดือนเธอก็จะเรียนจบม.6แล้ว ทนอีกสักนิดคงจะไม่เป็นไร คงเพราะเธอเป็นคนพูดน้อย ไม่สู้คน ยอมคน เธอเลยโดนแกล้

ี่สุดแล้วนะ เพราะมันคงไม่มีใครแยกออกอีกแล้วว่าม

โทษฟ้าฝนเสมอ ทำไมต้องเป็นเธอ ทำไมเธอถึงเป็นผู้ถูกเลือกให้ผิดหวังเสมอเลย น้ำตาของเธอค่อย ๆ ไหลรินออกมา ทั้งที่เธอพยายามอดกลั้นมาทั้งวันด้วยซ้ำ ทั้งหนาวทั้งเหนื่อย

งในสังคมนี้นี่มั

กป้ายที่มีกลุ่มผู้ชายอยู่ 4 คนกำลังจ้องมองม

ุ่มนั้นเอ่ยขึ้น ดูจากภายนอกแล้วเค้าก็ดูเป็นคนดีด้วยซ้ำแต

เดี๋...” อีกคนพูดขึ้นแต่ไม่ทั

งสูงเหลือบมามองฉันพร้อมกับรอยยิ้ม “ซ่อน

ับไม่รับฟังแถมยังกระชากกระเป๋านักเรียน

จริงซะ

้อมกับเอามือปิดบังช่วงอกที่ปิดคลุมด้วยเสื้อเปียกของเธอไ

่วยพาฉันออกไ

่สุด เธอไม่ชอบที่ไอ้คนชั่วพวกนี้มาสัมผัสตัว จึงยอมจำนนยืนตัวสั่นอยู่ที่เดิม ชายร่างสูงกระตุกยิ้ม

กันดีกว

๊ว

ับต้องรีบหันกลับไปดูเพื่อนของตนอย่างไว คนที่โดนต่อยจนเซล้มเขากำหมั

ิงของกูถ้าพวกมึง

กัน

ต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอด้วยความกลัวและความเหนื่อย ในหัวของเธอชาไปห

ไอ้หน้าหล่อ ไปเว้ย หมดอารมณ์!!” ชายร่

ลงกระจอกเก่งแค่กับคนที่อ่อน

ุ่มชี้หน้าบุคคลปริศนาผู้นั้นก

หญิงที่ตัวเล็กมาก...เมื่อเทียบกับเขา ริมฝีปากสีชมพูอ่อน ขนตางอนยาวเรียงกันเป็นเส้นสวย ผิวขาวอมชมพูเหมือนไม่เคยตากแดดตากลมเลย แก้มของเธอที่ดูเผิน ๆ น่

ะ อยากจะโอนค่าน่ารักเล่นๆ สักล้านสองล้

างกายของเธอนั้นยังคงสั่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอปาดน้ำตาออกก่อนที

ให้หลุดจากวังวนความคิดของเขาแล้วก้ม

อตัวกลับก่อน.. ไว้มีโอกาสเอ

ในเมื่อเธออยู่ในสภาพที่ล่อแหลมและไม่ปลอดภัยแบบนี้ “พี่มีรถค่ะ หน

นั้นอาจจะดักรอเธอที่ไหนสักที่ก็เป็นได้ ถ้าถึงตอนนั้นเธออาจจะไม่ไ

เอมิกาเอียงคอเหมือน

ะ พี่ช

ละยังเป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้า NBC ห้างชื่อดังที่มีทั้งหมด 47 สาขาที่ประเทศไทย และอีก 24 สาขาที่ต่างประเทศอีกด้วย ไม่เพียงแต่ครอบครัวเขาเท่านั้น

ม้มปากเน้นไม่กล้าตอบกลับเพราะรู้สึกเกรงใจถ้าหากพูดว่าหนาวออกไป แต่ถ้าบอกว่าไม่หนาวเขาเองก็คงจะดูออกว่

กายกมือไหว้ขอบคุณ

ครั้งแล้วนะ” ทิวากรหันไปมองหญิงสาวด้วยความ

้อย เอื้อยก็ต้

ู้ด หนูหยิบมาให้หน่อยได้ม

อฮู้ดตัวใหญ่จากเบาะหลัง “นี่ค่ะ ใช่ตัวนี้รึเป

ส่ไว้นะคะ จะ

ใส่ไม่ได

หญ่สิคะดี จะได้

รู้เรื่องแบรนด์เนมต่าง ๆ แต่เธอก็พอดูออกว่าเสื้อตัวนี้ราคาไม

กให้หนูหนาว หรือจะให้พ

าเสื้อมาห่ม ๆ ก็ได้ค่ะ เอื้อยกล

นตัวเธอขดในเสื้อเป็นลูกแมวน้อยน่ารักเลยแฮะ อ้ากกก น่ารัก

็กดีจัง

มจางๆ จากเสื้อฮู้ดนั้นทำให้เธอรู้สึกว่าได้อยู่ใกล้ๆ กับตัวเขา ความอุ่นของเสื้อฮู้ดทำให้เธอรู้สึกว่าได้รับอ้อมกอดจาก

ไว้ส่งให้ฉันไว้เข้ามหาลัยปีหนึ่งมาใช้เค้าแ

มั้ย” ทิวากรถามขึ้นหลังจ

รมาถามคำถามในเชิงถามชื่นชมตัวเองแบบนี้เลย “เท่.. ค่ะ” เอม

่ะก็ คงจะเป็นประเภทหล่อ!! หล่อแบบตะโกน หล่อแบบตะคอก ไม่สิ หล่อแบบตวาดเลยแหละ โดยเฉพาะความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนของเขายิ่งประดับบุญบารมีใบหน้าขึ้นไปอี

อมิกาพูดเพื่อให้ทิวากรรู้สึกดี แต่จริง ๆ แล้วเธอเอง

ธอได้เสียแล้ว “พี่แค่ต่อยค่ะ กระทืบที่ไหนกันพี่ไม่ใช่คนโหดร้ายขนาดนั้นนะคะ ปกติพี่แก้ไขปัญหาด้วยเงิน แต่คน

พูดไปยิ้มไปอย่างมีความสุขและตลกขบขำ แต่เอมิกาได้แต่เงียบไปตัวเธอเองรู้สึกผิดเล็ก ๆ เพ

ย ๆ เลยแหละ โอ๊ยใจ หน้าของหนูเอื้อยตอนหงอยยัง

าม จริงมั้ยคะ” ทิวากรยิ้มก่อนที่จะเอามือไปยีหัวอีกคน แต่ไม่ทันได้วางมือลงบนหัวขอ

ป็นคนมือไวกับคนตัวเล็กเพราะเธอน่าถนุถนอมมากจนเค้าอยาก

เธอแตะกับมือของชายหนุ่มใบหน้าของเธอแดงขึ้นมาทันที ทิวากรมองยิ้มด้วย

ๆ สาบานได้เลยว่าจ

ข้าแล้วถึงตัวเขาเองจะไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนและไม่เคยมีความกล้าในการพูด