ปาหนันมันต์ทิรา(Mpreg)

่างไรบ้างห

ใจเรื่องการเ

ปาหนันใคร่รู้เรื่องการเมืองอันมาจากมิ่งหล้าลูกชายตัวดี ใช่ว่าอินทร์แปงจะไม่รู้แต่ยังไงเพศรองก็ไม่มีส่ว

นื่อย เผื่อมีเรื่องที่

สางโตขึ้นอีกหน่อยพ่อก็คงสบายขึ้น เจ้ามิต้

ได้กล่าวเรื่องการแต่งงานโดยไม่ได้นัดหมายเพียงนี้ เขาพาตัวเองออกจากห้องเพราะไม่อยากฟังให้ตัวเองกดด

นต์ทิราจักเอาขน

ันต์ทิราเอามาให้พี่ไม่เคยได้กินสักชิ้น” มองเด็กชา

่งหล้าชอบทำตัวน่ากลัวส่วนพี่ปาหนันตอนใจดีก็ดีเหลือเชื่อแต่ตอนดุเจ้าสางก็ไม่อยากยุ่ง ต่างจากพี่ชาย

องคนไยเจ้าร้อง

นตำหนิมาทางปาหนัน ร่างเล็กยกมือขึ้นหวังเขกกะโหลกน้องชายตัวแ

รามาเป็นพี่จริงๆ เ

อาอยู่

อามาเป็นพี่เจ้าสางสานสัมพันธ์เป็นตระกูลเดียวกันได้จริงคงดียิ่งนั

่างเล็กยามสวมเครื่องผ้าเมืองเหนือช่างดูงดงามเป็นที่จับจ้องตาของบุรุษที่มองเข้ามา ปาหนันนั่งจั

พระถิ่นเมืองน่านเต็มไปด้วยผู้คนที่แต่งตัวอวดโฉมกันมากมาย คุณหญิงบุษบาเด

้าคุ้มทั้งสามเป็นอย่างดี บุตรคนกลางของตระกูลเป็นเพศรองหายาก กิริยา

ถึงคราวออกเรือนแล

นั้นดอก ปาหนันต้องเ

นสุดที่รักยังไม่มีความต้องการออกเรือนกับผู้ใดตามที่พึงคุยกันและไม่มีใครอยากบังคับตอน

บุษบาเห็นด้วย อย่างน้อยถ้ามีบุรุษเข้ามาสักคนอาจจะช

่สหายตั้งใจทำให้ ยิ่งส่งให้ร่างระหงดูสูงส่งงดงาม ปาหนันมีทั้งตาทั้งแววจักสิ่งของเค

ทราบว่าแม่ดอกเอื้องเล็งช

้องรอคำตอบจากมันต์ท

้มหน้างุดอมยิ้มเพราะความเคอะเขินไม่ต้องรอให้ดอกเอื้องตอบ

ริงว่าใครคือผ

างนั้นมันต์ทิราหันไปเจอเพื่อนสนิทยืนโบกมือส่งยิ้มให้ คนตัวเล็กจ

องข้าเจ้

้ำพักน้ำแรงได้ยินแล้วก็รู้สึกคุ้มค่าที่หาเวลาจากทั้งงานเรือนและตอ

มของข้าวันนี้เจ

ข้าไม่

่สุดอยู่แล้ว เพียงแ

าระรื่นดูภูมิใจกับคำชม มันต์ทิรานึกหมั่นไส้แอบตีแขนอีกคนเบาๆ จากนั้นทั้งคู่จึงพากันเด

ญร่วมกันชาติหน้าจ

่ได้เป็นสามีเจ้าคงสบายทั้งชีวิตเป็นแน่

ั้นเชี

ุกอย่างเช่นเจ้าหากชีวิตยังไ

ป็นภรรยาดอกหนา” ปาหนันเลิกเรียวคิ้วพลางเอ่ยเสียง

แต่ชอบพูดจาหยอดหวานประหนึ่งบุรุษเกี้ยวสตรี เขาเคยชินมาแต่ไหนแต่ไ

นดันเกิดอาการเขินขึ้