ปาหนันมันต์ทิรา(Mpreg)

ยู่บนท่าไม้กับมารดาและน้าทั้งสองคน เรือเล็กพายเข้ามาพร้อมพระภิกษุสงฆ์รูปห

ะไรกงนี่เล

รับรู้ได้สักพักแล้วว่าพี่มิ่งหล้ามายืนทำหน้าอึกอักเหมื

ะไรก็พู

แล้วเจ้าตัวก็เดินออกไปทิ้งให้ปาหนันมุ่น

วนเจ้าสางหมู่นี้ยังอยู่ในช่วงเรียนหนังสือ ทั้งเรือนเลย

ที่ตนถูกพร่ำสอนมานานจนทำได้ประณีต เมื่อเสร็จแล้วจะถูกนำไปขายให้พ่อค้าเพื่อส่งต่อไ

ี่บุษบา เล็งผู้ได้ไว้ให้ลูกแล้วหรือยังเจ้าคะ”

กมีคนที่ถูก

ม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ มีสิถึงเรียกว่าแปลก ก็บุตรคนกลางของพ่ออินทร์แปงไม่เคยแวะข้องเกี่ยวพัน

เรื่องแต่งงานให้ลูกได้เป็นคนตัดสินใจ

ในกรอบพอดีพองาม นางคงปล่อยวางเรื่องนี้ไปสักพักแต่หากถึงเวลาผ่านไปแล้ว

เขาห่อผ้าไหมพับอย่างดีพลางเดินขึ้นไปบนเรือนของมันต์ทิรา การมาของปาหนันหาใช่เรื่องแปลกสำหรับบ่าวเรือนนี้เพราะ

์ทิราหรือ

าไหมผืนใหม่มาฝ

นมารดาของมันต์ทิราและบ่าวคนอื่นอีกไม่กี่

นันมีฝีมือการทอผ้าล้ำเลิศสมกับที่ภรรยาทั้งสามผู้มากไป

มยิ่ง

ับเจ้าคุณป้าที่ยังสาว

หนูปาหนัน” ใบหน้าสละส

ายตามองทั่วเรือนอันคุ้นเคยแต่กลับไม่มี

านลงไปหาสิป้าว่ามันต์ทิราคงดีใจม

อกดอกบานสะพรั่งชูช่อส่งกลิ่นหอมรัญจวนล้อมรอบร่างกายผอมบาง ม

ือออกไปจับก้านเขียวขจี ทว่าสายตาคู่สวยสะท้อนดอกไม้สีช

ี้มองข้ามมัน

ราไม่ได้สนใจการมาเยือนของสหาย หยิบก้านดอกไม้จากอีกฝ่าย อีกม

รักดอกไม้หลงใหลในความงามของมันมาก สวนเล็กๆ แห่งนี้เขาเห็นมันต์ทิ

่เห็นผ้าพับห้อยแขนอีกข้างข

ราเขยิบเข้ามาชมใกล้ๆ สายตาบอกว่ากำลังตกตะลึงในความวิจิตรสวยงาม เขารู

ห้ข้าจริงหรือ มั

ผ้าผืนเดียวที่มีอยู่ในพระนครเชี

เท่านั้น เขาใช้เวลานานหลายวันกว่าผ้าไหมจะออกมาเสร็จสมบ

มันต์ทิรารีบกล่าวขอบคุณน้ำใจ ปาหนันมีอะไร

เยอะแยะพวกนี้ไปทำกร

ำทั้งสวน” เสียงหวานรีบหันขวับมาห้ามเพื่

เรือนเสียหน่อย ตัดแต่งให้เข้าที่ท

ดอกไม้ในตะกร้าสานสีขาวดอกหนึ่งหยิบขึ้นมาให้เบาที่สุดโดยน้ำมือปาหนันเพราะเกรงว่าจะท

กดอกไม้จักงามแล

่ก่อนที่มันต์ทิราจะคลี่ยิ้มออกมาให

่อนเล็กๆในตะกร้าตัวเองบ้างแล

รงนี้ก็งา

างามไม่สู