หนึ่งแค้นแสนรัก
ยๆ มาทั้งวัน เพียงแค่เก็บของที่ห้องรับแขกบ้านเขาก็กินเวลาค่อนวันแล้ว อมาวดีไม่เคยทำงานหนักมา
อาบเธอน้ำก้มมองปลายมือตัวเองก็พบว่ามันเหี่ยวซีดเพราะแช่น้ำนา
ะโพกอยู่หมิ่นเหม่ เธอประเมินด้วยสายตาก็รู้ว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอนอีกแล้ว เขาคงไปอาบน้ำมาจากที่อื่นแล้วก็มานอนดูโทรทัศน์ต่อบนเตียง หญิงสาวเดินตัวลีบผ่านหน้าเขา
ามง่วงที่เริ่มทวีขึ้นมาทำให้เธอคิดว่าเธอน่าจะนอนได้แล้ว แต่ปัญหามันก็มีเมื่อภาคินนอนกางแ
็นตำแหน่งที่แอร์ตกใส่พอดี เธอเป็นคนขี้หนาวอยู่แล้วนอนได้ไม่เกินห้านาทีคงได้แข็งตายกั
ธอเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวออกจากกระเป๋าเดินทางมาสวมแล้วหยิบตุ๊กตาหมีตัวเล็กที่เธอนำติดตัวไปทุกที่มาไว้ใช้หนุนแทนหมอนไม่ได้ใช้กอดเหมือนทุกวัน เมื่อหาตำแหน่งที่แอร์ตกมาน้อยที่สุดแ
ปิ๊บ! ป
ีโมทลดอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศให้เย็นขึ้นไปอีก เสียงแอร์เร่งเครื่องขึ้นแล้วเป่าลมเย็นวูบมาผ่านหน้าเธอไปพร้อมกับไฟในห้องที่ถูกปิดลง อมาวดีมองฝ่าความมืดไปยังตำแหน่งที่ตั้งของ
ห้เธอได้หนาวตายจะได้ไม่ต้อง
้าร้อยจำพวก เธอตะโกนด่าเขาอยู่ในใจ เขาคงคิดว่
ไรให้เขาได้ใจเด็ดขาด... ให้เธอแข็งต
ย็นราวกับลานสเกตซ์แต่เธอก็พยายามคิดว่ามันเป็นพื้นอุ่นๆ เธอทำสมาธิเข้าชานสวดมนต์และทำสารพัดเพื่อหลอกตัวเองว่าเธอต้องทนกับการกลั่นแกล้งของเขาให้ได้ แต่สุ
เธอหนาวเหน็บ เนื้อตัวของอมาวดีเย็นเฉียบหน้าเธอกำลังชาเพราะอากาศเย็นๆ นี้ อมาวดีมองผ้าห่มกับพื้นที่ว่างบนเตียงท
ไม่รอด ตอนนี้อมาวดีตัวสั่นเทาไปหมดแล้ว ทิฐิในใจที่มีก็เริ่มจะด้านชาราวกับว่าโด
มาที่ด้านที่ห่างเขาแล้วเปิดผ้าห่มแทรกตัวเข้าไปนอนพยายาม
อมาวดีค่อยหายใจทั่วท้องแม้ว่าตัวเธ
“ขึ
วดีสะดุ้งโหยง เธอนึกว
นาไง แล้วแอบย่องมานอ
ร์ซะเย็น ฉันกลัวไม่
ึ้นมาอย่างไร้ศักดิ์ศรี ต่อไปก็อย่าทำปากกล้าถือดีอย่
เพียงแค่นั้นก่อนจะลุกจากเตียงหอบตุ๊กตาหมี
ันทำหน้าที่เพิ่มคือซับน้ำตาให้เธอด้วย อมาวดีปาดน้ำตาแห่งความอัปยศในตัวเองทิ้งก่อนจะพยายามนับแกะนับวัวให้ครบพัน
“คะ คุณจะ
ัวลงมาใกล้จนอมาวดีหลับตาปี๋เพราะแม้ว่าไฟจะปิดทุกดวงแต่ทว่าดวงจันทร์กระจ่างตาก