ผู้กองคลั่งรัก

แต่มนัชก็ตื่นแต่เช้าเพื่อมารับสุชาดา เธอไม่น่าอ

บริเวณรอบๆ ก็เงียบสงัด จะมีความเคลื่อนไหวอยู

าดาก็เตรียมตัวไปทำงานกับรถเครื่องค

้มไงคะ ข

นจะกลับห

ย็นนี้เราต้องไปซื้

บอกซะหน่อยว

ืนส้มไม่ได้

ูดสักคำ คุณก็หน

” มนัชต่อปากต่อคำแล้วยิ้มน้อยๆ แ

ณมันใช้ได้

ความล่ะคะ” มนั

ินขึ้นรถ ยืนเถียงกันจนเที่ยงเขาก

แปดโมงครึ

ู่แล้วจ

แน่ใจ ปกติส้มกิน

รงแรม

่ะสิ หิวจัง” คุณตำรวจเอา

วสิ ร้านเยอะแยะ

ๆ กินด้วยกัน” มนัชทำตา

อะไรคะ ข้าวต

เลยค่ะ ฉัน

นัชทำหน้าหงอยแต่คราวนี้

อบแล้ว ผมทำอะไรผิดไปหรือเธอบอกเพื่อตัดรำคาญ อ

ต้มก็ไ

นร้านข้าวไปเรื่อยๆ ความจริงก็ไม่ได้หิวมากหรอกแค่อยากอยู

ไร้เยื่อใยที่สุดแต่ฉันก็ทำให้เขาเป็นหลายครั้งแล้ว ฉันไม่ใช่คนพูดเก่

านโปรดของฉัน แวะ

” มนัชชะลอรถแล้วเ

ี้แหละ” ฉันตอบ

ี่ฉันพอเข้าใจนิดหน่อยแต่ส่วนมากคือไม่เข้าใจเลย มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่ใ

ในประเทศไทย แค่นั่งกินนอนกินเงินที่มีก็พอใช้ไปหลายสิบชา

ทรงไทยด้วยไม้สักทั้งหลัง พนักงานก็ใส่ชุดไทยแบบต่างๆ ตอนให้บริการ

ำถามสุดท้ายหลังจากเจ้

วดูท่าทีว่าสุชาดาจะทำยังไง เธ

าดื่มกาแฟฉันดื่มชาร้อนในกาใบใหญ่

นที่นี่บ่

่ชอบร้านนี้ที่สุด ต

ม่จัง” มนัชพูดแต่

ลายทีแต่ฉันไม่พร้อมเลย อย่างแรกฉันไม่กล้าไปหาพ่อแม่ของเขาแน่ๆ ส่วนเพื่อนของเขาก็คงม

่จะพูดให้น้อยลงแล้วกัน” เป็นอาหารเช้าที่

าน ตอนอยู่บนรถก็มีแต่ความเงียบ ผมเริ่มท้อเพรา

ไปคนเดียว” ผมเดินนำไปหลายก้าวแต่เธอยังยืนอย

ที่ร้านว่าเป็นแ

ม่พอใจใช่ไหม

จับมือกันสิ” สุชาด

ุมเบาๆ ทั้งสองยิ้มให้กั

นเ

ไหม” นันทิชากำลังจะกลับบ้านก็เห็นลูก

พี่นัน สองคนน

รั้งท้ายเพื่อนนะแสงจันทร์

งแน่นอนค่ะ มันลัง

ระวังหมาคา

ต้องเข้าใจมันด้วยนะ พี่นัชไม่

อให้จบแบบแฮปปี

นคือศูนย์กลางของเกาะ เป็นที่ตั้งหน่วยราชการ ตลาดส

่อีกฝั่งของเกาะแต่มนัชชอ

รับ ขอดูม

จราคาประมาณไหนคะ” เด็กห

งร้านกระซิบลอดไรฟันแล้วเ

ถึงเมื่อบ่าย มีแค่สองเครื่อง” หญิงสาวหยิบม

เนี่ย คิดว่าร้าน

ี้แหละค่ะ ไม่รู้จะขายออก

ีดำใช่ไหมคะ

ช่ค

ใหม่ถ้าเป็นสี

าซื้อนะคะ มือถือของฉ

ครึ่งซีกเขาไม่

่ฉัน

ียบขาด ด้านนอกมีเสียงปืนสองนั

ด้วยความหวาดกลัวเพราะเ

นนี้ ปิดร้านก่อนนะครับ ผ

ณจะไ

ต้องอ

ไปได้ไหม” ฉัน

บอกแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลเป็นสาย ผมอยากอยู่กับเธ

ูม้วนลงมารวดเดียวแล้วเจ้าข

สิ้น หูของฉันได้ยินแต่เสียงกรีดร้องด้วยคว

” เจ้าของร้านปลอบใจเด็กสาว

นน้ำใจแต่ไม่มีทางเลยที่

ปครึ่งชั่วโมงมนัชก็มาเคาะประต

้นคะ เรียบร้

บสติอารมณ์แล้วก็รอญา

… คุณเ

หัวใจ สรุปว่าผมเอ

ันไม่อ

ยมากอยากกลับบ้านจะแย่แล้ว” สุชาดาพยักห

ดกล่องให้เช็กต

ะกันเจ็ดวั

ี่ยวกับตัวเครื่องเ

๋ยวผมเอาไ

ามือถือทั้งสองใส่ถุงแล้วนำข

ฉันถามเพราะหน้าตา

แผลที่แขนนิด

้โดนยิง

นร้ายไปค่ะ ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่ไม่เป็น

แต่มันจ

แค่นี้ไปโรง

จคุณแล้วกัน

ไม่ไหว ส้มจะข

บรถยนต์

มีน้ำใจเป็นห่วง พี่ขั

วมากกว่าเพราะปกติทุกอย่าง แขนไม่ได้มีเล

แจงที่บนเตียงให้มนัชได้นั่งพัก หลังจาก

นี่ย ไปโรงบ

ทำแผลแล้วกินยาแก้ปวดสักสองเม็ดดี

่สุดเลย” สุชาดาตั้งใจทำสุดฝีมื

างแผลแล้วก็ใส่ยาจากนั้นก็นำผ้า

เหมือนพยาบา

ี่โรงแรมค่ะ เดี๋ย

จรับน้ำเย็นชื่นใจมาดื่มแ

น้าเช็ดตัวหน่อยไ

ีครับ รบกวน

วค่ะ คุณนั่

้กลับหาไม่เจอไม่รู้ว่าลนลานไปเองหรือยังไง พอได้ผ้าก

พับหลับไปเรียบร้อย ฉันวางของใ

ันไม่ใจร้ายพอจะปลุกคนเจ็

วเผื่อต้องการจะได้หยิบใช้สะดวกมือ เมื่ออาบน้ำเสร็จฉันก

สุชาดาก

ชายหนุ่มบ่นงึมงำในความมืดพร้อมกับรู้สึกแปลกๆ ที่นี่

ำแผลให้จากนั้นผมคงหลับเพราะจำเหตุการณ์หลังจากน

่อชะเง้อไปข้างเตียงจึงเห็นเธอน

งหน้าเธออยู่นานสองนาน เมื่อรู้ว่าปากก

ไม่ดีตอนเธอไม่มีสติ ถ้ามันจะเกิดขึ้นต้องมาจาก

ลูบแก้มสาวน้อยเบาๆ แล้วไม่นานทั้งส