icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

รอยรักสีจาง

บทที่ 8 ตอนที่สี่ เจ็บเท่าไหร่... ก็ไม่พอ 2

จำนวนคำ:1898    |    อัปเดตเมื่อ:10/09/2023

ให้เธอหิวอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ แต่พอไปยืนตรงหน้าเขาก็ได้แต่กลืนน้ำลายเพราะเห็นได้ชัดว่าบนโต๊ะมีอาหารเพียงจ

นไม่เคยเป็นอย่างนี้เลย เขาคง

ขาจับมีดกับส้อมหั่นไส้กรอกกับเบคอน

ฉันหิว พอเข้านอนไปก็นอนไม่หลับเลยกินยานอนหลับและก็กินน้ำของคุณ

านไม่ได้กิน

อกเขาแต่สายตามองไส้กรอกเนื้อลูกวัวกับเบคอนที่ส้อมเขาเสี

ว่าทำไมไม่กิน” เขาเห็นเธอมองแต่หยิบเข้าป

รายงานตัวกับฝ่ายบุคคล แล้วก็ต้องไปทำงานแถมงาน

เองให้ได้นะถ้าหากินเองไม่ได้จนทำใ

ับพนักงานที่ไม่ได้ทำงานหรือเพิ่งออกกะ แต่สำหรับคนที่ต้องทำงานครัวจะปิดแปดโมง พูดง่ายๆ คือต้องกินก่อนเข้ากะน

ถามไ

อบ่งบอกความหงุดหงิด แต่คนนั่งล

ใจทำสีหน้าท่าทางแบบนี้ใส่หรอก คนโมโ

านอนหลับ

ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันรู้ว่าไม่ควรทำแต่ว่าฉันทนหิวไม่ไหวจริงๆ ไม่ห

นไม่ตื่นเสียงานเสียการ แต่ถ้าไม่ใช่ยานอนหลับก็แล้วไป อย

อยากอยู่ด้วยอยู่ดี ยิ่งเมื่อเช้าได้กอดเขาในรอบหล

นไปได้ห

กจะเริ่มโกรธ

คุณนะ ผมแค่ต้องการรู้ว่าที่แต่งตัวเหม

ตอนเช้าจะออกไปเท

เท้าแล้วก็ผินหน้าไปที

นางงามโดยไม่รู้ตัวแล้วเดินลิ่วไปทางห้องอาหารของพนักงาน เ

ทั้งที่กินได้ครึ่งเดียว มือหนาจับแก้วกาแฟอ

กินไม่ลง ไ

ุคคลพาเธอมารู้จักที่นี่แล้วก่อนเริ่มงานเลยพอรู้ว่าจะจัดการอย่างไร เพื่อนร่วมงานแผนกเอฟแอนด์

เนี่ย จะสั่งอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวดิฉันจะไปบอกให้พน

ลแนะนำให้รู้จักว่าฉันกับเธออยู่เลย แล้วจำได้เลยว่าเมื่อวานสองคนนี้ก็ไม่ได้มีทีท

รก็ได้ กินได้ทุกอย่างค่ะ” เธอพูดซ้ำๆ ก่อนจะประสาทกิน เดินเลี่ยงไปตักอ

งอย่างสีออกเขียวๆ ต้มรวมกับกระดูกหมูที่ไม่เคยกินมาก่อนใส่ใน

กอ่องได้ลิ้มรสความอร่อยอยู่ครู่เดียว หัวหน้าแผนกข

าเลย รีบกินข้าวไปแต่งตัวมาทำงานนะ เดี๋ย

็เมื่อวานจัดต

ล้วก็ชี้โทรศัพท์ “คุณภูอยู่ใ

อกเขาหากแต่สายตาแอบมองความเคลื่อนไหวตรงหน้าอย่างหวาดระแวงเธอเห็นพนักงานสองคนที่เดินมาถามเธอก่อนห

ม่ต้องคิดจะไปเที่ยวที่ไหน คุณควรจะคิดเรื่องทำงานท

่โทรศัพท์แล้วก็ยิ้มเจื่อนๆ ให้ห

ธออย่างนอบน้อม จนเธอเผลอย่นคิ้วอีกรอบ ก

ขออนุญาตกลับไปที่ห้องอาหารก่อน ชุดของคุณจะมีคนเต

รู้สึกเหมือนความหิวลดไปเกือบครึ่ง แต่แน่นอนล่ะว่าเธอไม่หยุดกิน เพราะความหิวโหยที่ผ่านมาสอนให้เธอรู้ว่าถ้ามีโ

ก็ขัดความสุ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 ตอนที่หนึ่ง ภูรินสุดที่รัก2 บทที่ 2 ตอนที่หนึ่ง ภูรินสุดที่รัก 23 บทที่ 3 ตอนที่สอง รักเก่าๆ4 บทที่ 4 ตอนที่สอง รักเก่าๆ 25 บทที่ 5 ตอนที่สาม พนักงานน้องใหม่6 บทที่ 6 ตอนที่สาม พนักงานน้องใหม่ 27 บทที่ 7 ตอนที่สี่ เจ็บเท่าไหร่... ก็ไม่พอ8 บทที่ 8 ตอนที่สี่ เจ็บเท่าไหร่... ก็ไม่พอ 29 บทที่ 9 ตอนที่สี่ เจ็บเท่าไหร่... ก็ไม่พอ 310 บทที่ 10 ตอนที่สี่ เจ็บเท่าไหร่... ก็ไม่พอ 411 บทที่ 11 ตอนที่ห้า ความจริง... ยิ่งเจ็บ12 บทที่ 12 ตอนที่หก ไม่ยอมจบ13 บทที่ 13 ตอนที่เจ็ด ยากที่จะได้ใจเธอคืนมา14 บทที่ 14 ตอนที่เจ็ด ยากที่จะได้ใจเธอคืนมา 215 บทที่ 15 ตอนที่เจ็ด ยากที่จะได้ใจเธอคืนมา 316 บทที่ 16 ตอนที่แปด ไม่เหลือความเชื่อใจ17 บทที่ 17 ตอนที่แปด ไม่เหลือความเชื่อใจ 218 บทที่ 18 ตอนที่เก้า ยังไหวอยู่หรือปล่า19 บทที่ 19 ตอนที่เก้า ยังไหวอยู่หรือปล่า 220 บทที่ 20 ตอนที่เก้า ยังไหวอยู่หรือปล่า 321 บทที่ 21 ตอนที่สิบ ถ้าไม่รักกัน ฉันจะไป22 บทที่ 22 ตอนที่สิบ ถ้าไม่รักกัน ฉันจะไป 223 บทที่ 23 ตอนที่สิบเอ็ด ทั้งที่ยังรัก24 บทที่ 24 ตอนที่สิบเอ็ด ทั้งที่ยังรัก 225 บทที่ 25 ตอนที่สิบเอ็ด ทั้งที่ยังรัก 326 บทที่ 26 ตอนที่สิบสอง ตามรักกลับคืน27 บทที่ 27 ตอนที่สิบสอง ตามรักกลับคืน 228 บทที่ 28 ตอนที่สิบสาม ฟ้าหลังฝน29 บทที่ 29 ตอนที่สิบสาม ฟ้าหลังฝน 230 บทที่ 30 ตอนที่สิบสาม ฟ้าหลังฝน 3