พยาบาทรักลวงใจ

แล้วจ้ะ ผึ้งซื้อของอร่อ

ีวัยห้าสิบเอ็ดปีหันหน้ามามองต้นเสียงที่หิ้วถุงอาหารติดมือมาหลายใบ

หรือครับ” ณัชญ์พนมมือไหว้กัญญ

ื้อน้ำหวานที่ร้าน

อยๆ ตั้งหลายอย่างมาให้แม่ด้ว

พียงสิบนาทีอาหารหลากหลายชนิดก็ถูกตั้งวงอยู่บนพื้นไม้กระดานของบ้าน ณัชญ์ทำหน้าที่ยกหม้อหุงข้าวมาวาง

งนี้ล่ะลูก ซื้อผักสด เนื้อสัตว์ม

นิยมและสังคมเมืองที่เปลี่ยนแปลงไปบอกลูกสาว พร้อมกับมองอาหารห

้งทำงานชิ้นโบว์แดงชิ้นหนึ่งเสร็จ ผ

นเป็นเรื่องงาน สองเพื่อนสนิทมองหน้ากัน ทั้งสองไม่อยากจะคิดเลยว่า หากกัญญารู้เรื่องท

ม่ ของอร่อยๆ

ายเงิน ทั้งสี่ทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยกันอย่างสนุกสนานทำให้รสชาติของอาหารเย็นมือน

ความสุขนักหรือไง ไม่กลัวป้าญารู้เรื่องเหร

าฉันมีความสุขหรือเปล่า ตอบตรงนี้เลยว่ามาก ฉันมีความสุขเมื่อได้เห็นน้องสาวฉันเสียน้ำตา มันส

าป้าญาเจ็บปวด แก

่รู้หรอกว่าแม่ของฉันเจ็บปวดมากแค่ไหน แม่ฉันเจ็บ ฉันก็เจ็บด้วยแล้วใครหน้า

ญิงสาวมักเห็นมารดาแอบร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง พอเธอถามมารดาจะบอก

วามเสียใจมาให้กัญญาอย่างมากมายมหาศาล เท่านั้นยังไม่พอ ยังลดบทบาทหน้าที่ของภรรยาหลวงทีละนิด จากเดิมที่กัญญาคอยจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านก็ถูกภรรยา

อกว่า เป็นการณ์ดีที่วรางค์คนางค์มาช่วยดูแลค่

ลย ภรรยาน้อยมักพูดจาเสียดสีมารดาของเธออยู่ตลอดเวลา พูดประมาณว่า ที่ณัฐพลพาตนเองเข้ามาอยู่ในบ้านนั้น เป็นเพราะเบื่อและหมดรักภ

รื่องนั้นก็คือเรื่องหย่า โดยให้เหตุผลในการขอหย่าว่า ตอนนี้วรางค์คนางค์ตั้งครรภ์ได้หนึ่งเดือนเศษ เขาไม่อยากให้ลูกที่เกิดมาในอนาคตต้องมีปมด้อย หากรู้ว่าแม่ของตนเองเป็นภรรยาน้อย การหย่าร้างเป็นเพียงในนาม

นื่องจากคำพูดของณัฐพลชัดเจนทุกอย่างแล้วว่า ไม่ต้องการให้นางอยู่ในฐานะภรรยา กัญญาจึงหนีออกจากบ้านที่ฝากความเจ็บปวดไว้ในหัวใจของตัวเองทันทีที่จัดการเรื่อง

งที่ป้าญาเล่าให้แกฟัง ไม่ใช่ให้แกไปเคียดแค้นคนบ้านโน้น ป้าญาอยากให

อก็นั่งฟังอยู่ด้วย จึงรู้เรื่องราวทั้งหมด รุ่งรุจียังจำวันที่กัญญาเล่าอดีตได้เป็