หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

่ให้คุณหนูขอ

้วพวกเขาคงมีฐานะใหญ่โตอยู่ไม่น้อย วันข้างหน้าอาจได้พึ่งพ

งถึงอยากพึ่งพา

ยว่กลับเอ่ยขึ้นเสียก่อน “หากมีวาสนาต่อกันจริง วันข้างหน้าก็ต

่รู้ว่าคุณหนูไปถึงตระกูลห

่คือสิ่งที่ต้องแลกเปลี่ยน ยามได้ล่วงรู้ความลับของสวรรค์ “ดีหรือไม

ายใจออกมาเบา ๆ คุณหนูขอ

ือง

ตระก

ทำให้หลินซือเยว่คลึงขมับเบา ๆ ตั้งแต่เข้าเมืองหลวงมา นางไม่ค่อยคุ้นชินกับสภาพผู้คนพลุกพล่านเท่าใดนัก อาจเ

ิง” จากดวงชะตาของเผิงฉือ หลินซือเยว่ย่อม

้เข้าเมืองหลวงมานานมากแล้ว

จวนรึ เหตุใดถึงเป็นเช่นนั้น !” เส

นูรองไปพักอาศัยอยู่นอกจวน แล้วให้เจ้าอยู่ที่นั่นคอยดูแลนาง

หญ่แล้วรึ” หลินอ้ายรู้สึกงุนงงเป็นอย่างมาก

คำสั่งพ่อบ้านหม่า” เอ่ยจบ

้วยความคับข้องใจ “คุณหนูรองขอรับ คือว่า พ

น คุณหนูของข้าไม่ใช่คนตระกูลหลินหรอ

ม่รู้เหมือนกัน เป็นคำสั

ิงฉือเปิดม่านเข้าไปถามคนที่นั

ถอะ” น้ำเสียงเนือย ๆ เช่นนี้ เผิงฉือเข้าใจได้ในทันท

บพาคุณหนูไปเรือน

อรั

วนตระกูลหลินนับได้หลายตรอก เผิงฉือประคองหลินซือเยว่ลงมาจากรถม้า ทั

กินไปแล้ว

็นไร เข

ิเวกวังเวงจนน่าใจหาย มีเพื่อนบ้านหลายคนออกมามองดูพวกนาง แล้วกระซิบก

บอกข้ามาตามตรง เหตุใดเรือนนี้ถึงร้าง แล้วชาวบ

ินอ้ายเพิ่งเข้ามาทำงานที่ตระกูลหลิน

ผิดปกติ นางเห็นดวงวิญญาณหญิงชราผมหงอกผู้หนึ่ง กับวิญญาณเด็กสาวอายุราวห้าขวบอีกดวง ครั้

ผิงฉือคิดว่าตนเองสวมใส่เสื้อผ้าหน้าหนาวห

งพวกนาง คล้ายมีความอยากรู้อยากเห็นเต็มไปหมด แต่พอยื่นมือออกไปแตะเผิง

าร้อนมาก ข้าปวดแส

ปใกล้พว

ก่เผิงฉือมาก่อน ดังนั้นวิญญาณทั่วไปไม่อาจแตะต้องนางได้ แต่พอหันไปมองหลินอ้ายที่กอดอกหนาวสั่นอย

้ตลอดเวลา” น

วยเหตุใด แต่หลินอ้ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย รับยันต์มารีบยัดใส่อกเสื้

ยู่ได้หรือไม่ เจ้าก็ไปกับนางด้วย”

นใน ขณะที่หลินซือเยว่เดินไปนั่งลง บนม้านั

างอยู่อย่า

สาวหันมามองนางอย่างตก

ใช

่นี่ จงออกไปเสีย !” หญิงชราดวงตาปูดโ

งเบื่อหน่าย “เก็บดวงตาของ

หญิงชรา

นไปรอบ ๆ หลินซือเยว่ แต่ไม่กล้าเข้าใกล้มากนัก เมื่อครู่นางยังเจ็บตัวไม่หาย

ย์ถึงมองเห็น ข้าอยากทำการตกลงกับพวกเจ้าเสียก่อน ข้าเป็นคนตระกูลหลิน ที่นี่คงเป็นท

อกมาจากตัวของหลินซือเยว่ ก็เข้าใจได

ู่ห้ามรบกวนซึ่งกันและกัน ห

ชรา “หากข้า

ๆ “ข้าจะส่งเจ้ากับหลาน

.!” สตรีนางนี้ต่อก

ถึงยังวนเวียนอยู่ที่นี่ ดูนางเถิดยังเป็นเด็กน้อยอย

ญญาณเด็กสาวตะโกน

ิดกับสิ่ง

ธเคืองเสี่ยวอิงเลย เมื่อห้าปีก่อนข้าพานางมาตามหาแม่ ลูกสาวของข้าเอง แต่ปีนั้นเกิดภัยหนาวรุนแรง ทำใ

พวกเจ้าจึงไม่อาจไปผุดไปเกิดได้ อ

่ หากนางยังมีชีวิตอยู่แล้วไม่ลำบากอันใด ข้ากับเสี่ยวอิงคงจากไปอย่างสงบ

ิพย์ไม่อาจมองเห็นพวกเจ้าได้อีก เอาไว้ยามข้า

ผิงฉือเดินยิ้มออกมา นั่นย่อมเป็นเรื่องดี นางปิ

อะเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้ากับหลินอ้ายจะเข้าตลาดไปหาซื้อของมาไว

หลินซือเยว

ยู่หลายชิ้น แต่ก็ยังพออยู่อาศัยได้ หากเทียบกับอารามไท่ผิงกวนแล้ว สภาพไม่ได้แตกต่างกันเ

หนึ่งน

ต่ำจริงหรือไม่” นางเคยถามเจ้าอาวาสชุน

หกแน่นอน” เจ้าอาวาสชุ

ดวงชะตาให้ เมื่อรู้แล้วกลับไม่รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจแ