เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปในนิยายของตัวเอง

ยันเที่ยงคืน แต่ประเด็นคือเธอดันจำวันผิดนี่ก็เหลืออีกไม่ถึงสองชั่วโมงจะหมดเวลาแล้ว คว้ากร

จังเลย ขา

ก้นกบพังไปแล้วม้างงงT_T ก้มลงมองขาตัวเองใช้มือบีบเบาๆ สายตา

รกัน ใครเนี๊ยะ

ที่ไหน

อมรอบตัวเริ่มทะยอยเดินหายไปที่ละคนสองคน เสียงฝีเท้าม้าควบตรงเข้ามา วรากรเตรียมลุกแต่ไป

นบชิดกับคนบนหลังม้าใบหน้าเ

นพระเอกนิย

ิงที่กระตุกบังเหียนม้าให้วิ่งช่างดูมีเสน่ห์ ผมยาวสลวยถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง แพ้ผู้ช

ยจีนย้อนยุค กำลังจะไปงานห

พยายามหนีมือสังหารแต่วรากรกล

อย่างนั้นข้าจะ

หูทว่าน้ำเสีย

ามั

วรากรหันไปมองพวกข้างหลัง นี

ิ่งทำให้เจ้าม้าตกใจวิ่งหนีเตลิดไปไกล ฉากการต่อสู้เริ่มขึ้นอย่างดุเดือดเมามันส์ เสี่ยงกระบี่ในมือของแต่ละคนกระทบกันดังจนแสบแก้วหู คนหล่อของวรากรเก่งเหลือเกิน สามารถต่อกรกับมือสังหารได้นับสิบ ขบวนท่าสวยงามพลิ้วไหวเหมือนกับนักแสดงชื่อดังที่ฝึกฝนมาอย่างดี วรากรปรบมือช

ิยายไม่

่อย

พูดออกมาหลังจากท

าไม่อย่างน

าง ไม่ใยดีว่าน

พูดแบบนั้นก็ตาม วรากรใจเต้นต้องแก

แม่นเหมือนจับวางตรงเป้ากางเกงของมือสังหารพอดี กระบี่หลุดมือลงไปนั่งคลำเป้า พระเอกใช้กระบี่แทงฉึกเข้าที่อกไม่รอด นางเอกจะ

คุณแ

ไดไหนจะตกม้า รวบร่างบางของคนสวยที่หมดสติไว้ในอ้อมแขน

ของวังหลวง ยินดีที่

รดีวะนึกไม่ออก

องไต้เท้าจางนี่เอ

งฟื้นก่อน หากจะกลับก็เชิญแ

รอกลับไปไหน

ยเช็ดตัวให

หน้าให้คนสวย หลวนคุนนั่งมองหน้านางเอกด้วยแว

งคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดีพร้อมกับบีบนว

ท่านได

บเสื้อผ้าที่วรากร ค

านะ ท่านทำอะไรข้า แ

ุน ยิ้มบาดใจขำในท่าท

งามมากมาย ยอมเสนอตัวไม่จำ

กรยิ้มมุมปากหุหุห

คนเช็ดตั

กมือหยอยๆ อยู่ห่างออกมา

บของวังหลวง” @_@ทีกับหญิง

บคุณท่านทั้งสอ

งาม เหมือนกับถูก

้ามาอยู่ในป่าแห่งน

ละคนรับใช้ถูกฆ่าตายจนสิ้น หนีโจรป่ามาเรื่อยๆ

ข้าพาเจ้าออกไปที่ตลาด

มิตร เกรงว่าจะ

ยนาน หากแม่นางไม่รังเกียจเ

ฮูหยิน

อยากรู้ หลวนคุนหั

อีกคนก็แล้วกัน จวนข