เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปในนิยายของตัวเอง

งม้า ยืนมือให้วรากรหมายจะส

เถอะ” ด้วยสปิริตของน

ไปไม่ไหว รวบร่างวรากรเพื่อส่งขึ้นไ

ดาสวยหรูแต่กลับดูดีเรียบง่ายส

ือให้วรากรกับอ

ตอนนี้วรากรเริ่มรู้สึกปวดขาอาจจะเพรา

วรากรยิ้มแห้งๆ

อุ้มแล้วแหละปานนี้ แต่รู้ตัวดีว่

่นตาตื่นใจกับสิ่งของประดับรอบๆ จวน

ก่อนพ

่วไม่ๆ จางปินปิน จางฮั่น จา

่งลงจับดูขาของวรากรที่อักเสบอยู่ จับขาขยับอยู่สองส

ความเป็นพระเอกนี

แม่นางอิงหลิวอยู่ห้องทางซ้าย ส่วนแม่นาง

งอิงหลิวก็ได้ท่านอยู่ห้องติด

นอนห้องเดียวกันไหม” ใบหน้

มบทๆ” ทั้งสองค

้แม่นางชินอี้ใหม่ติดกันกั

มือลูบคลำไปมามันฟินจริงๆ อ่างอาบน

O_Oเสื้อผ้าชุดใหญ่รุ่มร่าม แย่ๆ ๆ พ

มือนกับเป็นชุดของนางเองชุดสีชมพูเหลือง บางเบารับกับใบหน้าหวานปานน้ำผึ้ง วรากรก้มมองตัวเอง ชายกระโปรงยาวจนน่าเกลียดเดินหยียบชายกระโปรงจน

ัง คงเคยกับการมีสาวใช้ข้างกาย อิงหล

ันไประหว่างความพึงพอใจ และสายตาหวาน นับว่าวรากร

ิงหลิวคีบส่งสิ่งของเข้าปากอย่างกับจะดม ไม่ตระกละมูมมาม วรากรเลียนแบบบ้าง แต่ก็ไม่เหม

สายตาคาดคั้น เอาแล้วไง ใต้เท้าจาง อุตส่าห์

มัยปู่ย่าตาทวด พ่อชื่อจางเชียะโหยว่ แม่ชื่อจางเหมียน (ดารารุ

ถึงมาถึงท

ๆ พี่ชายขัา... หายตัวไปเราพลั

่างกับจับวางใส่มือสังหารที่ลอบสังหารข้าได้ นับว่าแม่น

่ ไม่เท่าไห

สอนอิงหลิว

นู แม่นางอิงหลิวสนใจเรียน ยิงธน

ลยอิงหลิวเ

ม่นางชินอี้รับปากแท

แบบดราม่า วรากรได้เปรียบก็ในเมื่อรู้ว่า หากไม่ถึงเวลาไม่มีทางที่จะกลับไปได้การที่เข้ามาในนี้แสดงว่าเป็นพรหมลิขิตหรือมีเงื่อนไขหรือว่าต้องให้วรากรมาแก้ไขอะไรบ้างอย่างมันไม่ใช่แค่นิยายแต่ สัมผัสได้จริงๆ เผลอคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจ

อนกำลังคุยกับใครอยู่ วรากรหน้าแดงถอยออกจากข้างฝาวิ่งไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน นึกวาดภาพความฟินระหว่างหลวนคุนกับอิงหลิวจะมี

า เอวไว้ทันล้มทับกัน ใบหน้าคมใกล้แค่ปลายนิ้ว วรากรอึ้งแต่ไม่ทันได้สบตาคมเหมือนในนิยาย หลวนคุณลุกพรวดพราดวิ่งไ

างก็เสียงวิ่ง วรากรออกจากห้องไปพบ

ดอะไ

รเบิกตาโพลง รีบวิ่งตามทางที่หลายค

ิน ให้หงายหน้าเลือดไหลนอง เต็มอกหัวใจถูกควักออกไป หลวนคุนขมวดคิ้ว วรากรเพิ่งรู้สึกตัวเ

ในเมื่อวรากรเซไปด้านหล

ักหัวใจ ข้าตามมันไปแต่ไม่ทันหายไปอ