เมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปในนิยายของตัวเอง

นั่นสนัขจิ้งจอกขนสีขาวยืนหันหลังให้วรากร วรากรยืนมองอยู่อย่างนั้นไม่กล้าขยับตัวกลัวมันจะหนี สีขาวบริสุทธิ์ความที่ชอบหมาแมวอยู่แล้วอยากได้มาเลี้ยง ขยับขาจะก้าวเดินเข้าไปหา สุนัขจิ้งจอกตัวสีขาวปุกปุยหัน

้าอก เต็มไปด้วยซิคแพ็คน่าลูบไล้ ยืน ยืดเส้นยืดสายตามแบบ

้องอิงหลิวรัวๆ องิหลิวเปิดประตูคือข้ามีบางอย่างจะให้เจ้าดู

ึงห้องข

หาหลวนคุนกับซิคแพ็คถอยหน้าถอยหลังจน ไปชนเข้ากับร่างใหญ่ หลวนคุนเผลอกอดวรากรเต็มแรงจากด้านหลังใจไหวยวบ๑_๑ หน้าแดงสิรออะไรในเมื่อสั

งสองมีธุระ

ะ อยากรู้จริง แต่หักห้ามใจ เอาไว้ถามอิงหลิววันหลังจากที่สังเกตอิงหลิวเองก็ชอบหลวนคุนไม่น้อยเมื่อเห็นหลวนคุนอิงหลิวมักหน้าแดงด้วยความเขินอาย หรือว่าภารกิจของวรากรใกล้จะสำเร็จแล้วมาถูกทางแล้วอีกหน่อยก้จะได้กลับ บ้านเสียที^_^ สบายใจ เดินไปเรื่อย

รียมพร้อมแล้ว น

ีในครัวมานั่งกินที่ม้านั่ง หน้าโรงครัวนั่นเองมีแต่ของชอบของวรากรไม่ว่าจะเป็นหน่อไม้จีน หรือปลาแห

่มีบางอย่างที่วรากรไม่ชอบใจนักในสายตาคมนั้น เหลือบมองเห็นป้ายหยกแกะสลักสวยงามที่ห้อยอยู่ข้างเอวหนา เสื้อผ้าถ

บกวนการกินของแม่นาง

งบอกเสียมารยาทคนกำลังกินดันมากวน

หาญนัก” เอื้อมมือเชยคางว

มาจากต่างแคว้นไม่รู้ธรรมเนียมของที่นี

ข้า” หัวเราะเสียงดังกังวาน วรากรตกใจแทบตาย@_@ เ

ร้มารยาทแต่เพราะความไม่รุ้หวังว่าองค์รัชทายาทจะไม่ถือสานาง” ”มือ

แล้วไม่ช้าไม่นานจะมีเทศกาลไหว้พระจันทร์หวังว่านางจะไถ่โท

ร ตอบรับคำเชิญ วรากรจำใจประสานมือ คารวะองค์รัชทาย

องการตายเมื่อวาน ได้ข่าวว่าศพถูกควั

วงใย หลวนคุน

างหลิ่งจือมาช่วยท่านอีกแรง” เห็ดหลินจ

รือแม่นางถึงกับไม่อยากคุยด้วย” องค์รัชท

มีธุระ กำลังจะไป

คร” อิงหลิวร

กปุยหางฟูขนขาวสะอาดตัวนั้นงัย” หลว

เรื่องสืบคดีเป็นเรื่องน่าเบื่อ

ไม่กวนใจนางแล้วมีเรื่องสำคัญต้องหารือกับท่าน

าทที่ศาลาท่าน้ำ”

ถือของกิน

กล้าหาญกล้าต่อค

นห

่แรกก้คงไม่ต

งไม่เกรงกลัวสิ่งใดไม่ต้องสะกดกลั้นความรู้สึกรักเกล

า ไยต้องสะกดกลั้นใน

พูดเรื่

าชอบหลวนคุนข้าช่วยเจ้

าแต่เขาคือความทรงจำด

..คือ” ไปมีความ

้สึกตัวว่

ันหลังว่าแต่พี่สาวจะช่วย

น เชื่อมือพี่สาวคนนี้สิ