ลูกเสือของสายหมอก

นเจ้ากรรมก็ตกลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว พรีมเปิดพยากรณ์อากาศดูก็พบว่าพายุเข้

งไอ้เฟย์เดินมาเคาะประตู พรีม

ับบ้านนะ อันตราย

นี้ใครจะกล้าขับรถวะเพื่อน ถ้ามึงไม่อยากร

ซ้อมบทกันต่อ แต่เหมือนจะลืมอะไรไป

ดกลัว เจ้าตัวกระโดดขึ้นมานั่งตักฉั

วามมืด แต่แล้วพรีมก็ซุกหน้าเข้าที่ไหล่ของฉัน

้มือลูบหลังเธอ เพิ่งรู้ว่าคนตัวเล็กกลัวความมืด แถม

อาการกลัวมากฉันเองก็อดเห็นใจไม่ได้ คนที่กลัวเขาก็คงกลัวจ

่มือก็ยังลูบหลังของคนเป็นน้อง

ฉันทีหนึ่ง แต่พอแค่เธอได้ยินเสีย

อได้หยิกเอวทีหนึ่ง เจ็บจนจะร้องแต่คนตรงหน้ายัง

องก็หัวเราะเบาๆ ทั้งที่ยังกอดกันอยู่ ห

ตัวสั่น น้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ก็ไม่มีกะจิตกะใ

ลงกับไหล่ของฉันแน่น ทำให้ฉัน

สัมผัสได้ไหมนะว่าหัวใจของฉันเต้นแรง เพราะฉันเองก็สัมผัสได้ว่าหัว

งตัวออกจากฉันอย่างรวดเร็ว แหม แม่คุณ รู้นะว่าไม่

อาจจะด้วยความเขินหรืออายของพรีมไม่แน่ใจ เจ้าหล่อนฟาดมื

น้อย แต่มือหนักอย่างกับอะไร ฟาดม

าพลางทำหน้ามุ่ยอย่างน่าร

พ่อแม่ของมันเองก็ไม่กลับบ้านในวันนี้เพราะเห็นว่ากลับไปทำงานต่อ ฉันไม่ได้ว่าอะไร เนื่องด้วยมีความสัมพั

ามสนใจไปทางเจ้าของเรือนผมสีอ่อนอีกครั้ง ว่าย

ฉันว่าพลางนึกถึงเธ

้วก็ไม่บอกให้มันชัดๆ ยัยเสือดาว

“ไม่

ียงอ่อนแรง ไม่รู้ว่าการจูบที่ด

่ส่งอารมณ์มาเลย” ฉันพูดไปตามเหตุและผล นี่แหละถึงได้เป็นปัญหาว่าทำไมฉ

ครมันก็ช่างคิดบทให้จูบจริงไม่ท้วงติงเพื่อนบ้างเลยว่าสิ่งนี้มันอาจทำให้นักแสดงอย่างฉันแล

้าสวยหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เธอต้องรู้อยู่แล้ว การแสดงคือการแสดง

ากเป็นนักแสดงอาชีพเธอต้องแยกแยะระหว่างเรื่องส่วนตัวกับงานไ

ฉันเองก็พยักหน้า แต่พรีมก็ยังอิดออดเหมือนไม่อยากทำ คนที

อกาส แต่มันเป็นการบังคับกลายๆ ถ้าเธอไ

ก็ค่อยๆ ยอมปีนมานั่งบนตักฉันอีกครั้ง เธอถ

ะใจเต้นแรงเองทำไมวะ นี่มันก็แค

คิดอยู่อย

องก็ถอนหายใจออกมา ระบายความห

ำให้ทั้งเธอและฉันต่างก็เด้งตัวออกจากกัน แม้มันจะรู้แล้วแต่ฉันก็ยังคงเกรงใจ

เดลิเวอรี่มา แน่ล่ะถ้าให้มันทำอาหารครัวคงพัง แต

่งลง หยิบพิซซ่ามากินชิ้นหนึ่ง คนอย่างไอ้เฟย์ทำอะไรม

ัวเองเหรอ” มันตอบมาอย่างขำๆ ฉ

ันหน่อยไหม” ฉันมองไปที่พรีมอย่างสนใจ เ

ีมเองก็คงอยากพักการซ้อมไว้เหมือนกัน จูบฉันจนลิปสติกเปื้อนไปหมดเจ

อ่ยออกมาให้พรีมได้รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เธอออกมาชี้หน้าฉันอย่าง

ก็มาเล่นเกมด้วยกันที่ชั้นล่าง แต่เราคงเสียงดังจนรบก

นี่มันเกรงใจอะไรน้องมันนักก็ไม่รู้ ส่วนฉันก็ได้แต่

กใหญ่ จนมันเองต้องพาฉันไปเตร

้ำ ไอ้บ้านั่นเอาโทรศัพท์เข้าไปคุยกับพี่แจนไป คนทางนี้ก็อยากเข

เพื่อนรัก มึงลืมว่ากูอยู่บ้านมึงด้

ห้องไอ้เฟย์มาก็พบว่ามันยังคงคุยโทรศัพท์กับพี่แจนอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้อยากกวน

ีมประชดประชันกันทันทีที่ฉันเดินลงมาชั

้เฟย์ไล

พี่เฟย์ทำ

ยใจ เธอคงรู้มาบ้างว่าไอ้เฟย์กำลังอยู่ในช่วงมีความร

ทีแบบนี้คงหงุดหงิดสินะที่ต้องมาเจอฉันอีกหน แต่แล้วฉัน

ม่จูบแ

น!” ยังแซวไม่ทันจบหมอนของเธอก็ลอยมา

ๆ” เธอมองมาอย่างคาดโทษ แยก

อย่างไม่หยี่ระ อย่างที่บอกไม่เล่

่ได้!!”

แหม แม่คุณ นี่คิดว่าริมฝีปากเธอมันมีค่าให

ึงไอ้เฟย์แล้วก็ไม่อยากรบกวนมันกับพี่แจนคนสวย เห็นมันนอนกับเพื่

เจ้าตัวเอ่ยมา

นรู้อยู่แล้วว่าเจ้าตัวต้องปฏิเสธ แต่ฉันถึงกับเอาเรื่อ

มือรัว มันต้องอย่างนี้สิ ถึงจะเรียกว่าฉลา

่าวพลางปรบมือให้กับคว

ต่นอนพ

ยัยเด็กหัวหมอ คิดจะตลบหลังฉันมันเร็ว

ใจ ฉันไม่อยากรบกวนไอ้เฟย์ เพราะฉะนั้นเธอที่เคยแย่งเตียงฉันก็ต้องถูกแย่งเตียงคืนอย

งด้วยความไม่พอใจ เป็นฉันที่หันไปหยอกล้อกับตุ๊กตาของเธอก่อนล้มตัวนอน ส

แหละ พรุ่งนี้ขอให้ไม่ปวดหลังนะน้องพ

จโว