ลูกเสือของสายหมอก

้องไปฉันได้แต่ลุกขึ้นมาทำความสะอาดร่างกายก่อนเดินไปซื้อข้าว ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันซื้

กัน เราต่างตกใจ เธอคงคิดจะชิ่งหนีสินะ อย่างว่าไอ้หมอกมั

สียงสะดุด ฉันเองก็ถอนหายใจก่อน

บเข้าห้องมาอีกครั้งแม้ว่าพรีมจะดูมีสีหน้าไม่พอใจก็ตาม

ั่งรอที่โต๊ะอาหาร กลายเป็นฉันเองต้อง

ด้วยความกวนให้คนตัวเล็กได้แต่กัดฟันแน่น คงไม่อย

ลงตรงหน้าแล้วจึงค่อยๆ ลงมือกินโจ๊ก

ื่อคืนพ

ฉันรีบตอ

จ้องหน้ากันเขม็ง ซวยละไอ้หมอก จะบอกดีไหมว่าจำเรื่องจูบนั้นได้

เรื่อ

นละอยากเอาตีนก่ายหน้าผาก ก็ถามจี

าเบาๆอย่างไม่เต็มใจ เป็น

นนะแม่คุณ มาโทษฉันได้ยังไงในเมื่อเมื่อคืนเธอดึงฉันไปจูบเองนะ

ยบ้างอย่างมีน้ำโห ยัยคนนี้ไม่เพียงไม่ซาบซึ้ง

ไม่จร

ักไปอย่างเห็นได้ชัด คงจำไม่ได้ล่ะสิ ปวดหัวจริงๆ กับคนขี้เม

ึ้นมาดูว่าใครฉันก็หน้าซีดเผือก ไอ้เฟย์ ไอ้บรรล

บสิ หนว

ันบอก พรีมก็เงียบ

ุการณ์จริงๆ กับแม่คุณคนนี้ ฉันกดรับสายแล้วจึงเดินออกไป

ัลโหลไ

เออ ว

ยใจ เออสิวะ มึงเมาจนลืมน้องนุ่งมึง

ล้ว เห็นมึง

้องมึงอยู่ห้องกูนี่ไง แต่แล้วฉันจะบอกมันยังไงไม่ให้มันกระโดดถีบย

็นน้องมึงแล้ว นึกว่ากลับกับมึง” ฉันตีหน้าเศร้าเล่าความเท็

กูโทรหา

ด่ามันไป ไอ้เฟย์นี่คงหนีไม่พ้นทะเลาะกับพี่แจนอีก พี่แจนแกไม่ชอบให้ไอ้เฟย์มาเมา

พอมันวางสายจากฉันไป มันก็โทรเข้ามือถือของพรีมจริงๆ

นพรีมก็เลือกกดรับโทรศัพท์ จากนั้นก็บอกไปว

เก่งเสียยิ่งกว่าอะไร จมูกไวเหมือนหมา ฉันรีบเช็คตรวจดูคนที่กำลังกินโ

็นคนสวยหรือไง” พรีมว่ามาก่อนปัดผม

งเธอเขม็ง ไอ้โจ๊กไอ้ยาที่กินคาปากอยู่น่ะ แล้วก็นะ ฉันเป็น

ตีนสักวินาที

้วก็รีบกลับบ้านด้วย” ฉ

ีมพูดอ้อมแอ้ม ทำให้ฉันต้องถ

เรื่อ

งก็เงียบลง เรื่องจูบระหว่างเราจะเป็นย

รื่องนี้เราต้องคิดและตกลงปรงใ

ธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้น เราไม่ถูกกันเลย หากจู่ๆ จะดีกันมันคงกระทันหันเกินไป

ล้วเธอควรภูมิใ

้นฉันก็หัวเราะออกมาเล็กน้อย สาวๆ หลายต่อหลายคนอยาก

” ฉันว่าพร้อมยั

่ได้..” พรีมหยุดไปกับคำพูด ทำให้ฉันย

ีมก็มีสีหน้าขึ้นสี เจ้าหล่อนเขิ

“เ

ู่ จึงขอนั่งพักอยู่ที่ห้องอีกนิด ซึ่งฉันเองก็เพิ่งมานั่งทานข้าว ไ

ู่ก็พยักหน้า เรื่องนี้เราสองคนตกลงว่าจะปกปิดมันไว้ ส่วนต่อหน้าคนอื่นเราก็ยังเป็

่อ ฉันไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ ความจำของเธอคงเลือนลางแต่ทว่าในความคิดของฉัน

ูบมาก็หลายคนแต่ทำไมกับพรีมมันแตกต่างออกไป อีกทั้งเธอยังเป็นคนที่เคยช

้จูบเธอแล้วทำไมถึงเป็นแ

เธอในชุดเดรสสีแดงตัวนั้นถ่ายกับเพื่อนของเธอในงานวันเกิดไอ้แพน ไอ้แพนก็อี

ชอบด้วยซ้ำไป แต่สิ่งที่ฉันไม่เข้าใจคือทำไมฉันถึงมองรูปเธอได้ไม่มีเบื่อ ด

ไอ้หมอก นั่

ยมตัวออกกำลังกายให้เหงื่อออกจะได้ไม่คิดมาก แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเพียงใ

้อย ยัยเสือสาวนี่ต้องการอะไรจากฉันอีก มีของที่ลื

ให้เธอเดินเข้ามาในห้องอย่างเป็นมิตร แต่ติดที่

ต้องเป็นพ

าหัวแกร่กๆด้วยท่าทีแสนงง คนอะไรเดิน

ฉันกวนเธอไป ส่วนเธอก็จิ๊ปาก เหมือนว่

่เรื่อง นี่ฉันยังไม่รู้เลยนะว่าเธอมาด้วยเรื่องอะไร มาถึงก็ทำท

งานละครเวทีที่คณะของเราจัดเป็นประจำทุกปี เป็นงานใหญ่ที่ถ้าทำผลงานได้ดีก็มีสิท

“รู้

ใจ ไอ้เรื่องเคยเป็นนางเอกมันก็ใช่ แต่ผลงานฉันก็ไม่ได้เด่นสะดุดตาอะไร ถึงจะมีค่าย

หายใจเฮือกใหญ่ เจ้าตัวมองโปสเตอร

ป็นพระเอ

“ห

นงานของเด็กปีหนึ่งเพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันที่จ

นกลายมาเป็นอีท่านี้ได้ยังไง แต่พรีมเองทั้งดูลำบากใจและอ

ช่วงระยะเวลาก็เป็นไปตามช่วงที่เคยมีงานละครรุ่นอื่นๆ แต่สิ่งที่ไม่เข้าใจก็ค

ามสัมพันธ์อันดีกับรุ่นน้องก็จริงแต่ไม่ใช่ว่าฉันจะเป็นคนใจดีรับงานมาเพิ่มให้ตัวเองที่เรียนปีสามงานหน

าได้ฆ่ากั