ย้อนเวลามาหาผู้ชายยุค 90

เดินไปยืนอยู่หน้าบรรด

รุ่นพี่คนที่บอม

มบอมคิดคำพูดท

ที่เมื่อกี้ไม่เห

งเดียว แก้เขินแก้อายไ

ร้อมฟังคำตอบจากบอมบอมท

ย ผมเลยเผลอยิ้มตามคร

"เสียงโห

ู้ว่ามึงยิ้มสวย"

ื่ออะไร”บุ้

ับ”บอมบอมย

ดไงชื่อบอมบอม"บ

คยบอกว่าชื่อจะได้ไม่ซ้ำใครดี ดาราก็ใช้ชื่อซ้ำกันสองพยางค์

ตแม่เรียกบอมบอมเพราะโตขึ

ต"บุ้ยแ

บอมสงสัยรุ่นพ

น่น

บอมบอมย

บอมเสียแต่ยังคง

เข้าไปข้าง

บอมยกมือไหว้แล้วร

นเลยนะ"กรมา

่ โดน

ารักไง"กรยัง

"บอมบอมเอ่ยขึ

"นพชะโงกหน้

แล้ว"บอมบอมโบ

ร"รุ่นพี่ข้างหล

พี่ทั้งสามหนุ่ม

ม่กล้ายิ้มและทักทาย กลัวรุ่นพี่เรียกไปแกล้งแบบบอมบอม ซึ่งเขาก็แป

งรหัสเสียที บุ้ยจึงเรียกรุ่นน้องมาแนะนำตัวพร้อมเจอพี่รหัส แต

็นพี่รหัสของ

ก เพราะรุ่นพี่แต่ละคนแนวตรงข้ามกับพี

พี่รหัสของน้องบอมบอม”บุ้

นหนึ่งตะโกนขึ้นพร้อมชี้ไปทา

บหันไปมองถ

ยก็อต ทร

ระดุมหนึ่งเม็ด ใส่กางเกงยีนส์สีซี้ดมาก รองเท้าผ้าใบสีดำลายขาวเหยียบส้นอีกต่างหาก สมุดเลคเซอร์ก็ม้วนจนกลม ส่

าพี่รหัสเร็วๆหน่อย

รหัสจึงหยุดชะงัก กว่าจะดึงส

องบอมบอมพี่บอย

หัส เมื่อบอมบอมมาถึง บอยรู้สึกน้องบอมบอมเรียบร้อยเกินไป

ับพี่บอย”บอ

นิดหนึ่งแล้วหันกลั

เขาซะหน่อยเหรอ น้องเขาออกจะ

่นานจนบอมบอมรู้สึกเขิน เลยต้องหลบตาต่ำลง เป็น

องเขาขนาดนั้น น้อง

อ"บอยย

ความรู้สึกดีดีขึ้นมา ด้วยหน้าตาขอ

บน้องซะหน่อย

ีอะไรจะ

าน้อยใจพี่บอยเลยนะ”บุ้ยปลอบใจบอมบอม แอบคิดน่าจะเป็นน้

บอมบอม

พี่บอยเขาคุยหน่อย"รุ่นพี

จะคุยอะไร เพราะบ

ุยอะไรกัน กลัวจะเสียเว

นก่อน ค่อยคุยกันหลังเลิ

คิดว่าตัวเองเป็น

เข้าไปนั่ง อย่างงงกั

่รหัสกันครบทุกคน บุ

ล้วจะแจ้งให้ทราบอีกที ก่อนกลับอยากให้ทำความรู้จักกั

งพี่กับน้อง ส่วนบอมบอมก็มองหาพี่รห

ั้ย”บอมบอมยังมองหาบอ

น้น’ กรชี้ไปทางมานั่ง

่ยวหอไปมั้ย”กรได้ทีเ

ไม่ไป

เจอพี่เอก

าะเป็นคำพูดที่โดนใจ เ

บ”บอมบอมเรีย

ิ”บอยชำเ

ยงนุ่มขึ้น เพราะปกต

้นั่งเลย ดื่มเหล้

ม่ดื่

ียร์

มเหมือนน

หันมามองหน้าบอมบอมเต็มตาอีกครั้ง เหมือ

หรอกครับ เด็กดื

้องดูเข้ากับรุ่นพี่เกือบทุกคน ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาท่าทาง ก็แต่มีแต่บอยที่ได้น้องรหัสแนวคุณหนู เขาเล

ถ้าไม่ได้ดั่งใจ”บอมบอมแสด

สำเนียงออกน่าจะไม่ใช่คนเพชรบู

ยู่หอ

ยังว่าเป็น

ื้อของพี่บอยไง

มเนี้ย ชอบใช้คำแปลกๆแต

พักที่ไห

ู่หล่มสัก ขึ้นร

ไปอยู่หอ"บอมบอมเผลอตัวคิดไปแล้วว่าเป็นคนยุคนี้ ด้วยความที่ไม่เคยเจอสิ่

อกเทคโนไฟฟ้า”คราวนี้บอยห

สุด เพราะไม่รู้จะตอบอย่างไร เพราะเขาไม่ใช่จ

คับให้เร

อย่างไง"บอยเริ่มรู้สึกเป็นห่วงน้องรหัสขึ้นมาทันที เพราะต

ผมซิครับ ผมเป็

องยังเอาไม่ค่อยรอด แต่เจอลู

"บอยพ

รถเมล์มาก เพราะทั้งชีวิตไม่เคยขึ้นจะไปไหนมาไหนมีคนขับรถ

ถเมล์เหรอ"บอยเผลอเรียกน

รับอย่างล

ที่มหาลัยน

าส่ง อยู่บ้านม

ะไร"บอย

ซี่ครับ"บอ

ี่ พ่อแม่

บ"บอมบอมฉุกคิดได้ปัจจุบันเ

ยอีกแล้ว เล

นรถเมลล์มั้ยคะรับ"

าพาน้องรหัสขึ้นรถเม

่ได้อ่ะ

เด็กดื้อ"บอยเริ่มเชื

มรู้สึกน้อยใจนิดหน่อย ไม่

บอยต้องรีบกลับบ้าน เพรา

ยวสุดท้ายมาแล้วพ

ึ้นทันทีแล้วรีบไป เพราะในใจตอ

เข้าใจความหมายอยู่แต่แปลกใจ เลย

เมื่อเขาเดินออกจากคณะไม่กี่ก้าว ก็เจ

กเรียกแล้วเ

เลย"บอมบอมดีใจมากที่เจอพี่เอก เ

มบอมไง ว่ามีใค

ทุกคน ไม่น่าเชื่อนะเ

แนว”เอ

งครับ”บอมบอมเกาห

ศัพท์เด

นั้นล่

ยวนี่เริ่มเป็นเด็ก

อมบอมก็ยังเป็นเด็กด

กว่า ใสๆน่ารัก ไร้เดียงสา”เอกหันม

ีบเดินนำหน้า แก้เขิน ส่วนพี่เอก

าคิดว่าอาจเป็นรุ่นพี่ในหอ แต่ที่สังเกตุดูบอมบอมจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ที่ได้คุยก

วนไปหอซักหน่อยหายไปไหนว่ะ

งว่าจะไปมั้ย"นพยังม

แล้วไม่ไป"ก

่ไปวะ ไอ

กไปทางบอมบอมกับเอก

ะ"นพมีสีห

ัสหอในข

ราไปกันเถอะ"นพ

จฉาก็ไม่ใช่ มันเป็นความรู้สึกที่เริ่มมีมานิดหน่อยและ