เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด

งนางไ

ึ้นยืนมองคนทั้งสองด้วยแววตาประหลาดใจ ลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่างบ่งบอกว่าเจียวเหมยไม่ได้ประส

แสเจิ้ง ท่านพี่อนุญาตให้ข้าพาซินแส

ดูดวง

้าค

นร่างกายยังไม่แข็งแรงพอ ข้ายังไ

้นกับนางเราก็จะได้หาทางแก้ไขได้ทันท่วงที อีกอย่างท่านพี่

ยงใด หากตรวจดูดวงชะตาให้เสวียนหนี่มั่วซั่วล่ะใครจะร

้าอนุ

ยงได้จึงจำใจต้องถอยให้อย่างไม่เต็มใจ ระหว่างที่ซินแสกำลังทำการตรวจดูโหงวเฮ้งและดวงชะตาให้เสวียนหนี่อยู่นั้น ซินหยางเริ่มใจคอไม่สู้ดี นางได้แต่ภาวนาข

ชะตาของเสวียนหนี่ต่อจากนี

งชะตาของนางเป็นดาวกาลกิณีแก่ตระกูล ที่นางไม่สามารถพูดได้นั้นเป็นผลมาจากเคราะห์ก

เถิดซิน

ของท่านได้รับเคราะห์หนักถึงขั้นสูญสิ้นวงศ์ตระกูล

้วข้าควรทำอย่างไรกับนางต่อไ

ิไม่ให้เกิดแก่ตระกูลฉู่ท่านต้องส่งนาง

ระกำลำบากที่อารามบนเขาต้าซาน เด็กหญิงวัยเพียงแปดขวบจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไรที่นั่นถึงแม้ว่าจะไม่ไกลกับจวนตระกูลฉู่มากแต่อาหารการกินและที่พั

ีอายุเพียงแค่แป

ยู่อีกหรือ มู่เฉินหลงลาภยศห่วงแต่ส่วนได้ไม่ปรารถนาส่วนเสีย แม้กระทั่งลูกแท้ ๆ ที่เป็

ม่แต่ง ทว่ายามนี้ไม่เหมือนแต่ก่อนอีกแล้วเพราะเวลาไม่อาจหวนคืนกลับมาได้ มิหนำซ้ำนางยังมีลูกน้อยที่ต้องปกป้อง ซินหยางเคยคิดอยากมอบหนังสือหย่าให้เขาแล้วพาบุตรสาว

อมให้ลูก

ับมาพูดได้เหมือนเดิม หากเป็นแบบนั้นก็นับเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ ที่เจ้าขัดขวางแท้ที่

รถนาอยากเห็นนางเป็นปกติ ข้าเป็นห่วงนางจ

่ที่อาราม เมื่อนางหายแล้วข้าถึงจ

ีทางหายเป็นปกติเล่า คงไม่ต้องอยู่

เพราะนางเป็นอันเด็ดขาด ซินหยางข้าขอยื่นคำขาด! หากเจ้ายังกล้าพูด

ดีเสมอ นางทรุดนั่งคุกเข่ากับพื้นมองคนเหล่านั

ดีมาบอกเจียวเหมยว่าอ๋องซีฮันยินยอมเปลี่ยนตัวว่าที่สะใภ้แล้ว ทุกคนใน

สาวด้วยตัวเอง ตลอดเวลาที่เด็กหญิงอยู่ในอารามผู้เป็นบิดาไม่เคยมาเยี่ยมนางเ

างกลับกันนางรู้สึกโล่งใจอย่างน่าประหลาด บุตรสาวของตนไม่จำเป็นต้องหมั้นหมายกับบุตรชายของอ๋องซีฮัน ถ้าหากเป็นไปตาม

ยนหนี่ที่ไม่เคยมีใครเอ่ยถึงนางอีกเลย ราวกับว่านางเปรียบเสมือนบุคคลที่ตายไปจากใจของผู้คนแล้ว แม้แต

ปีต

ยอะ ๆ นะ

ารามบนเขาต้าซาน เขาได้นำขนมที่นางชอบทานขึ้นมาฝากบนเข

ะหนึ่งไข่มุก ริมฝีปากแดงระเรื่อโดยธรรมชาติ เรือนผมดำขลับตรงยาวดั่งแพรไหม แม้นางจะพูดไม่ได้แต่นางก็ได้แม่ชีที่อารามคอยสั่งสอนให้นางรู้จักตัวหนังสือ

นเห็นน้องสาวร่าเริงดีเขาเองก็ยิ้มตาม ทว่าเมื่อนางดึงมือเขา

เลยเจ้าค่

านพี่กับท่าน

สารกับเขาแทนการเขียน เสวียนหนี่ผู้ใสซื่อบริสุทธิ์ดุจหยกขาวไม่ได้คิดกล่าวโทษอันใดเขาเลยแม้แต่น้อย นอกจากไม่กล่าวโทษแล้วนางยังปลอบประโล

า เซาปิ่ง ขนมเปี๊ยะ และนี่ขนมทังหยวน” เขาบอกนางพลางดันกล่องขนมที่ทำจากไม้รูปทรงสี่เ

น ดูสิ! นางกินจนเต็มกระพุ้งแ

ก่งแบบนี้ก็ดีใจ

รง หากนางกินมากไปก็อาจไม่สบายเอาได้ เ

ใจแล้

งที่อารามได้เพียงแค่สามวันต่อเดือนเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นมู่เฉินยังคงแสดงอาการท่าทางเหมือนไม่พอใจ สาเหตุเพราะเจียวเหมยที่ชอบมาเอาเรื่องมาบ่นให้เขาฟังอยู่ตลอดว่า ตนเองต้

ต้องรับภาระแทนทั้งหมด เพราะทุกอย่างที่ฮูห