เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด

นาสะใภ้ที่

ฮันมากที่สุกแล้วเจ้าค่ะ” เจียวเหมยเมื่อเห็นผู้เป็นสามีคล้อยตาม นางจึงเอ่ยคำพูดที่น่

ะเจ้าคะท

นางรู้ดีว่าผู้เป็นสามีหลงใหลในลาภยศไม่ได้รู้สึกรักหรือหวงแหนบุตรสาวเลยแม้แต่น้อย มีเพียงระยะหลังมาน

ขาด อย่าให้ลูกของเราต้องไปหุบเขาอูยาเล

กเป็นห่วงลูกสาวยิ่งนัก ทว่ามู่เฉินกลับไม่ได้รู้สึกเห็นใจหรือเกิดความสงสารแม้แต่น้อย สีหน้าของเขาบึ้

ยกับท่านอ๋องไปบ้างแล้ว” มู่เฉินถอนหายใจเฮือ

์ของเราขาดคุณสมบัติอันใดไปอย่างนั้น

ห้ซูหนี่ได้แต่งเข้าจวนอ๋องมากกว่า เพราะบุตรสาวคนรองเป็นเด็กฉลาด อีกทั้งยังมีนิสัยทะเย่อ

?” นางทวนคำเสียงแผ่ว มันจะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร ซูหนี่ขอ

างกัน ยิ่งเมื่อได้เห็นสีหน้าโล่งใจของอีกฝ่าย นางก็ยิ่งรู้สึกคับแค้นใจที่พว

ยางเมื่อเห็นบุตรสาวหลับไหลนานเกินไปเช่นนี้ จึงทำให้นางเริ่มเกิดความกั

เดิมมาให้ห้องของบุตรสาวหลายรอบ พลันสายตาทอดมองเห็นซินหยาง

ากท่านอ๋องเปลี่ยนใจไม่อยากได้เสวียนหนี่

พูดเขา เป็นเพราะนางนั้นดูแลลูกได้ไม่ดีลูกถึงได้รับอันตรายเกือบสิ้นชีพ ซินหยางลูบปอยผมของลูกสาวตัวน้อยอย่างอาวรณ์จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาด้วยความรู้สึกอัดอั้นเสียใจ แต่เมื่

นออกมาอย่างดีใจ จากนั้นนางก็พร่ำขอโทษบุตรสาวไม่หยุด ทว่าเด็

็นอันใดไป” นางกล่

.

ถึงไม่พูดกับแม่! หรือว่า...

งก้านธู

ย่างไรบ้า

เสร็จ แต่ทว่าท่านหมอกลับส่ายศีรษะไปมาเล็กน้อย พลางทำสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

้ใดได้ยิน อาจจะเป็นเพราะผลข้างเคียงจากการได้รับพิษแมงมุมสือยี่เยียนจึงทำให้นางพูดไม่ได้ ดูจากร่างกายภายนอ

ม่ทราบสาเหตุเช่นกันว

ยความว่านางจะเป็นใบ้ไปต

หยางเหมือนล่วงหล่นลงพื้นตามเดิม สุดแสนเวทนาลูกสาวที่ฟื้นขึ้นมาแล้วกลับพูดไม่ได้เฉก

ร้าย ๆ เช่นนี้ไม่

ล่านี้ไปเข้าหูผู้เป็นสามี แทนที่เข

ียนหนี่... ลูกกลายเป็นใบ้อย่างนี้แล้วท่านอ๋

หมอแย้งขึ้น มู่เฉินค่อย ๆ

ั้น... แต่! แต่ข้าก็ไม่สามารถตอบได

ิงห

ืออาจมากหรือน้อยกว่านั้น เอ่อ หรืออาจจ

งไม่ยอมรับนางแน่ หากนางถึงวัยต้องแต่งออกไ

เองก็ได้จูงมือลูกทั้งสองเข้ามาเยี่ยมเยือน เมื่อนางเห็นสีหน้าตึ

ียนหนี่ฟื้นแล้วเหตุใดท่านพี่กับฮูห

หนี่พูด

ยจร

ยในใจของนางนั้นรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง น

าภัพนักอายุเท่านี้ต้องเผชิญวิบากกรรมยิ่งกว่าผู้ใหญ่ โธ่! ลูกเสวียนหนี่” พูดจบแล้วนางก็บีบน้ำตาหย

ราะข้าสงสารเสวียนหนี่ไม่อาจหักห

กคนในที่นี้ต

าวกับฟ้ากับเหว เมื่อหันไปพูดกับเจียวเหมยเขาใช้น้ำเสียงนิ่มนวลเห็นอกเห็นใจ แต่ถ้าหากคนผู

อ๋องทาบทามลูกเสวียนหนี่ไว้จะม

ต้องลองคุยกับท่านอ๋องให้พิจารณาซูหนี่ดูอ

หรือเ

่าตนเองน่าจะสมปรารถนาแล้ว แต่การจะให้มู่เฉินไปเจรจาโดยที่นางไม่ต้องออกแรงช่วยซูหน

่ซูหนี่เป็นลูกอนุนั้นแค่ส่วนหนึ่ง แต่นางก็อุตส่าห์คิดเข้าข้างตนเองว่

ียนหนี่ล

้วกัน ภาวนาต่อโชคชะตาขอให

่อยไปคุยกับอ๋องซีฮันอย่างเป็นทางการ เห็นเช่นนั้นแล้วเจียวเหมยจึงอยู่ติดเรือนไม่ได้ เช้าวันรุ่งขึ้น

เคราขาวหงอก ใช้ไม้เท้าพยุงตอนเดินและสะพายย่ามที่ข้างในเต็มไปด้วยตำราโบราณท่าทางดูน่าเชื่อถือ เจ

พี่เจ

ีอ

ดีเกิดขึ้นมากมายข้าจึงเชิญซินแสเจิ้งมาตรวจดูดวงชะตาของคนในบ

ดเช่นนั

าสงสารเหลือเกิน สิ่งที่ข้าพอจะทำเพื่อนางได้เห็นทีจะมีเพียงเรื่องนี้เท่านั้น ให้ซินแสตรวจดวงชะตานางเราเอง

้ ๆ ของนางเสียอีก เอาเถิด! ไหน ๆ เจ้าเองก็อยากช่วยเหลือนางด้วยใจ

้าค