icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด

บทที่ 3 3. นับจากนี้ข้าคือเจ้าของชีวิตนาง

จำนวนคำ:3045    |    อัปเดตเมื่อ:23/12/2024

้ข้าคือเจ้า

ือลูกข้า เสวียนห

ิ่งยังไม่ได้สติ เขาเขย่าตัวนางเบา ๆ เพื่อปลุกนางตื

นกับนาง พวกท

ได้สติเพราะถูกพิษแมงมุม” โม่โฉวอธิบายให้อีกฝ่ายเข้า

กใจ เขารีบคว้ามือลูกสาวขึ้นมามองดูปลายเล็บว่าเป็นสีดำหรือไม่ ปราก

ข้าใจ แต่อาจารย์ของข้าได้รักษาจนอาการของน

จขึ้นบ้าง เช่นนั้นเมื่อกลับถึงจว

ใจตายในป่าหรือไม่อย่างนั้นข้าก็อาจเจอตัวนางช้าไปจนสิ้นหนทางรั

ทำตามสั่งของคุณชายเท่านั้นเอง” ผู้เป็นอาจารย์พูดจบก

ึกสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ฉู่มู่เฉินรับรู้ได้ถึงความอึดอัดไม่สบายใจบางอย่าง แต่เขาก็ไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ เด็กหนุ่มผู้น

ท่านนี้

้เลยจะดีกว่า” เด็กหนุ่มตอ

ภายภาคหน้าหวังว่าข้าจะมีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณ” ชายวัยกลางคนเอ่ยขอบคุณอย่างจริงใจ เพราะหากไม่ได้พวกเขาช่วยเหลือ เกรงว่าชีวิตนี้ตนเองอ

ตคนคือบุญคุณมหาศาล ข้

ะมั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่เด็กคงจะเรียกร้องขอเงินทองไปตามประสา ซึ่งตัวเขาเองก็จะรีบเอามาให้อย่างไม่อิดออด ของมีค่าเหล่านั้นไม่

งการชีว

ัวเอง เมื่อครู่เขาต้องฟังผิดไปเองแน่ ๆ “หมายความว่าอย่า

็กหนุ่มก็ยื่นพู่ไหมประดับหยกสีนิลมาตรงหน้าฉู่มู่เฉิน สีดำขลับของหยกนิลยามเม

สงสัยไปมากกว่านี้ เขาจึ

จงส่งนางไปที่หุบเขาอูยาพ

ผู้นี้จะเป็น...” เขาตกใจจนรนราน ไม่คิดว

.....

ัย เขาไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าภายใต้ใบหน้านิ่งสงบนั้นกลับซ่อนความคิดอันใดไว้กันแน่ ที่

องเด็กผู้หญิงคนนั้นอีก เช่นน

ถาม” สุดท้ายเมื่ออดรนทนไม่ไหว

จะถามอะไรข้าอ

ช่วยชีวิตของเด็กคนนั้นแถมยัง

งดีกว่าคนที่ท่านอาหามาให้ อีกอย่างท่านอาจารย์ก็บอกเองไม่ใช่หรือว่าเด็กเมื่อครู่จะอายุสั้น มีภรรยาที่ตายก่อนวัย

งเด็กหนุ่มช่างล้ำลึกนัก เพื่อป้องกันไม่ให้ท่านอาส่งคนของตัวเองเข้ามาเป็นภรรยาของเขา ดังนั้นเขาจึงอยากได้หญิงสาวที

ใจแม้กระทั่งความตายของผู้อื่นเฉกเช่นเขา มีหรือจะใจดีอนุญาตให้ตนช่วยเหลือคนอื่นโ

ขน้อย ท่านช่างร

ระกู

วมิใช่รึ! ว่าใ

ินหยางอย่างแรงจนนางล้มลงไปกับพื้น แก้มซีกซ้ายของนางชาหนึบ ทว่ามันก็มิอาจเท

แม่อย่างนางจะไม่รู้สึกผิด หากเป็นไปได้นางก็อยากแบกรับความเจ็บปวดของบุตรีเอาไว้เอง ซินหยางร้อง

นอ๋องทราบเรื่องขึ้นมาข้าจะทำอย่างไร โอกาสของข้าที่จะได้เกี่ยวดองกับท่านอ๋องไม่ใช่เรื่องง่าย

ท่านพี่เป็นคนเรียกสาวใช้ให้ไปคอยดู

งสองคนพูดสวนขึ้น หลังจากที่สาวใช้ไปรายงานว่าเสวียนหนี่แล้ว นางจึงอยากมาดูให้เห็นกับตาตนเองว่าอีกฝ่าย

เข้าใจข้าผิด ความหมายของข้าคือในช่วงเวลาที่นางหายไป ข้ากับสาวใช้คน

าโมโหมากมายขนาดนี้เพราะเสวียนหนี่เป็นความหวังเดียวที่จะทำให้เขาได้ขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้น ดังนั้นเขาจึงคาดหวังอยากเ

้าดูเสียใ

ยางมองเห็นชัด ๆ แต่เพียงไม่นานเขาก็ขว้างมั

กกับข้าว่าเมื่อใดที่เสวียนหนี่อายุครบสิบเจ็ดปี จะต้องส่งต

งคำของสามีนางก็มีอาการตกใจไม่ต่างกัน

้องการตัว เพราะเรื่องราวความดิบเถื่อนของหุบเขาอูยาต่างล่วงรู้ทั่วใต้หล้า สถานที่นั้นล้วนไม่ต่างอะไรจากขุมนรก หากส่งเสวียนหนี่ไปที่นั้น

ุบเขาอูยาหรือไม่เจ้าคะ” นางเอ่ยถาม

วคงได้มีเรื่องผิดใจกับซีฮันอ๋องแน

ยินมาว่าคนในหุบเขาอูยาช่างโหดเหี้ยมยิ่งนัก ข้าเกรงว่าหากทางเราไม

เจียวเหมยแล้วด่าทออย่างเหลืออด “เจียวเหมยหุบปากเน่าๆ ของเจ

ลนางให้ดีเรื่องทั้งหมดก็คงไม่เป็นแบบนี้ นอกจาก

่ไรมามู่เฉินแม้นไร้สิ้นความยุติธรรมเพียงใด แต่เขาก็ไม่เคยลงไม้ลงกับนางมาก่อน ครั

ออกให้ท่านพี่สักหน่อย” เจียวเหมยเห็นเป็นโอกาสจึงรีบ

เจ้าก็ลอง

วสะใภ้จากเสวียนหนี่เป็นซูหนี่ ข้าคิดว่าคงไม่น่ามีปัญหาอะไร อีกอย่างหนี่เอ๋อร์ของเรามีใบหน้างดงามหมดจรด อีกทั้งกิริยามารยาทก็

เสียงแผ่วรู้สึกเห็นด้วยกับความ

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 1. ทาบทามนางไปเป็นสะใภ้2 บทที่ 2 2. นางสิ้นใจแล้วหรือ 3 บทที่ 3 3. นับจากนี้ข้าคือเจ้าของชีวิตนาง4 บทที่ 4 4.ไม่ปรารถนาสะใภ้ที่เป็นลูกอนุ5 บทที่ 5 5. ส่งนางไปอาราม6 บทที่ 6 6. แสร้งเป็นคนดีอะไรตอนนี้7 บทที่ 7 7. ซูหนี่ต้องรอด8 บทที่ 8 8. ของถูกขโมยไปแล้ว9 บทที่ 9 9. ตาแก่เจ้าเล่ห์10 บทที่ 10 10. ประกาศจับกบฎ11 บทที่ 11 11. วัดใจกันไปเลย!12 บทที่ 12 12. ผ่านด่านเมืองหลวง13 บทที่ 13 13. เจ้าสาวผี14 บทที่ 14 14. รับบทคนขุดสุสาน15 บทที่ 15 15. ทิ้งเด็กไว้แล้วไปต่อ16 บทที่ 16 16. จับกด17 บทที่ 17 17. มาถึงไวกว่าที่คิด18 บทที่ 18 18. เจ้าสาวประมุขมี 2 คน19 บทที่ 19 19. มารยาสาไถย20 บทที่ 20 20 รื้อคดีเผาคลังเสบียง21 บทที่ 21 21. ยื่นข้อเสนอแลกชีวิต22 บทที่ 22 22. ตัดสินโทษเจี่ยนถานถาน23 บทที่ 23 23. เลวยิ่งนัก!24 บทที่ 24 24. หาแสง25 บทที่ 25 25. จุดสีแดงบนนิ้วมือ26 บทที่ 26 26. ให้ถอยกลับไม่ได้จริง ๆ27 บทที่ 27 27. คุณหนูฟางจิง28 บทที่ 28 28. ความโหดเหี้ยมของประมุขหง29 บทที่ 29 29. นางพูดถึงข้าว่าอย่างไร30 บทที่ 30 30. ไขความให้กระจ่าง31 บทที่ 31 31. ค้าอำพัน32 บทที่ 32 32. อำพันดอกท้อ33 บทที่ 33 33. ข้าอยากรอด34 บทที่ 34 34. คิดจะทำอะไรกันแน่35 บทที่ 35 35. นางนั่นแหละที่เย็นชา36 บทที่ 36 36. มันควรเป็นของเจ้า37 บทที่ 37 37. มาลา38 บทที่ 38 38้่. ส่งซูหนี่39 บทที่ 39 39. เกิดอะไรกับห่าวอู๋40 บทที่ 40 40. คำตอบของอี้เฉิน41 บทที่ 41 41. คำขอร้องของหลีเหว่ย42 บทที่ 42 42. ปรารถนาให้ดอกไม้งามได้ผลิบาน43 บทที่ 43 43. จดหมายจากทางไกล (จบ)