icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

เจ้าสาวประมุขหุบเขามืด

บทที่ 2 2. นางสิ้นใจแล้วหรือ

จำนวนคำ:2722    |    อัปเดตเมื่อ:23/12/2024

ิ้นใจแล

สิ้นใจไปแล้

! ยั

้นเราช่วยนา

แต่ท่านป

ั้งสองนับถือเป็นอาจารย์ ร่วมด้วยผู้ติดตามเป็นชายฉกรรจ์ทั้งสิ้นอีกสี่นาย พวกเขาเหล่านี้ได้สัญจรผ่านเส้นทางที่เสวียนหนี่หมดสติและพบนาง

าษขาว แวบแรกที่อี้เฉินสะดุดตาเข้ากับร่างของคนที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก น่าแปลกตรงที่ในป่าเช่นนี้เหตุใดถึงได้มีเด็กผู้ห

มุขน้อย เอ๊ะ ที่ตัวนาง

ดงถึงความรู้สึกอื่นใด มีเพียงประกายเย็นชาทอดมองร่างเล็กไร้สตินั้น โม่โฉวประคองเสวียนหนี่ขึ้นมาแล้วใช้มือคลำชีพจรที่ข้อมือของน

เป็น

่วงคล้ำ เหงื่อผุดทั่วกายจนชุ่มแต่อุณหภูมิร่างกายกลับเย

ิษสือยี่

ันทีหลังจากถูกพิษ แต่จะเป็นอัมพาตไปทั้งตัวแล้วค่อย ๆ ตายอย่างทรมาน หากเราทำการรักษานางตอนนี้... ถึงจะรั

างจะอยู่ได

ก้าปี อย่าง

ลับต้องมาเจอเรื่องราวเช่นนี้ จากที่ยืนฟังอาจารย์กับท่านประมุขน้อยพูดคุยกันส

งการตัดสินใจของอี้เฉิงบางครั้งก็เหนือความคาดหมาย ส่วนสาเหตุที่เป็นเช่นนั้นอาจเพราะอีกฝ่ายถูกผู้เป็นบิดาที่ดำรงตำแหน่งประมุขคนก่อนเลี้ยงดูมาโดยปราศจากความรักและความเมตตาด้วยกระมัง อี้เฉินจึงกลาย

ิ่ง หว่างคิ้วเป็นเส้นตลอดเวลาไม่เคยแย้มยิ้มให้ผู้ใดเลยสักครั้ง อุปนิสัยโหดเหี้ยมฆ่าคนไม่กะพริบตา ตระกูลหงเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้ดูแลหุบเขาอูยามารุ่น

นมาเกือบห้าปีแล้ว การหวนคืนสู่หุบเขาอูยาของท่านประ

นใจไม่น้อย ทว่ายามเมื่อท่านประมุขน้อยเอ่ยบางสิ่งบางอย่างออกมา เ

าจารย์มียาร

านางไปหาหมอในเมืองก่อน” โม่โฉวผู้เ

ขาอูยาให้ทันในเวลาที่ท่านอากำหนด หาไม่แล้วเจ้าคนเจ้าเล่ห์นั้นอาจเล่นแง่กับข้

นทางตอนใต้ของแคว้นเถียนตั้งแต่อายุเก้าขวบ ซึ่งเป็นช่วงเวลาหลังจากที่หงอี้เจ๋อเสียชีวิตไปแล้ว สำนักศึกษาตี้ฉิวเป็นสำนักศึกษาอันดับหนึ่งที่ถ่ายทอดวิชาความรู้ให้แก่บรรดาบุตรหลานของผู้มีอัน

ปลงประวัติเพื่อปิดบังตัวตน นั้นก็เพ

นขณะที่เพื่อนร่วมสำนักคนอื่น ๆ ยังไม่ได้เลื่อนขั้น อี้เฉินสามารถเล่าเรียนและสำเร็จการศึกษาทุกหลักสู

งดินแดนนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับกองทหารที่ไม่คุ้นชินเส้นทาง ดีไม่ดีหากยกทัพเข้าไปอาจถูกลอบสังหารยกกองจึงไม่มีแคว้นใดกล้าเสี่ยง อีกอย่างทั่วทั้งใต้หล้าต่างทราบกันดีว่

ตายจากเหลือเพียงชื่อให้กล่าวขานแต่ความร้ายกาจโหดเหี้ยมข

ยังคงถูกปกปิดเป็นความลับมานานถึงห้าปี จนกว่าจะถึงวันที่หงอี้เฉินอายุครบยี่สิบปี

่องเข้าไปในเขตชุมชน

วยโดยมีหลีเหว่ยและอี้เฉินคอยยืนมองอยู่ไม่ห่าง จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งก้านธูปอุณหภูมิร่างกายของนางค่อย ๆ อุ่นขึ้นทีละน้อยจนเกือบจะคล

ยแล้ว” ผู้

ประมุขน้อยพ

กำลังมุ่งตรงมาทางนี้ หากคาดการณ์ไม่ผิดเขาคิดว่าน่าจะมากกว่าห้า เด็กหนุ่มได้คว้าเอากระบี่คู่ใจลุกเดิน

อย” หลีเหว่ยม

ประมุขน้อยอี้เฉิ

ล่าผู้ติดตามอีกสี่นายที่รู้ตัวแล้วว่ากำลังมีผู้มาเยือนต่างเข้ามาห้อมล้อมเจ้านายไว้ระ

ึงบังเหียนให้ม้าวิ่งช้าลงก่อนจะหยุดม้าใ

กท่านเป็นพ่อค้าหรือ เหตุใด

.

นนั้นมีเจตนาอื่นแอบแฝงหรือไม่ ทุกคนจึงนิ่งเงียบดูท

งอายุแปดขวบ สวมใส่อาภรณ์สีฟ้าที่ตัวของนางมีป้ายตระกูล

ู้เป็นนายว่าควรทำเช่นไรต่อไป หลังจากเห็นอี้

่งคน หากท่านมีเจตนาดีก็จงเข้ามาเพียงล

่าคนกลุ่มนี้จะตื่นกลัวแล้วคิดทำร้ายเสวียนหนี่ แสงจากกองเพลิงที่ส่องสว่างทำให้ทั้งสองฝ่ายเห็นหน้ากันชัดขึ้น เมื

ูกสาวท่า

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 1. ทาบทามนางไปเป็นสะใภ้2 บทที่ 2 2. นางสิ้นใจแล้วหรือ 3 บทที่ 3 3. นับจากนี้ข้าคือเจ้าของชีวิตนาง4 บทที่ 4 4.ไม่ปรารถนาสะใภ้ที่เป็นลูกอนุ5 บทที่ 5 5. ส่งนางไปอาราม6 บทที่ 6 6. แสร้งเป็นคนดีอะไรตอนนี้7 บทที่ 7 7. ซูหนี่ต้องรอด8 บทที่ 8 8. ของถูกขโมยไปแล้ว9 บทที่ 9 9. ตาแก่เจ้าเล่ห์10 บทที่ 10 10. ประกาศจับกบฎ11 บทที่ 11 11. วัดใจกันไปเลย!12 บทที่ 12 12. ผ่านด่านเมืองหลวง13 บทที่ 13 13. เจ้าสาวผี14 บทที่ 14 14. รับบทคนขุดสุสาน15 บทที่ 15 15. ทิ้งเด็กไว้แล้วไปต่อ16 บทที่ 16 16. จับกด17 บทที่ 17 17. มาถึงไวกว่าที่คิด18 บทที่ 18 18. เจ้าสาวประมุขมี 2 คน19 บทที่ 19 19. มารยาสาไถย20 บทที่ 20 20 รื้อคดีเผาคลังเสบียง21 บทที่ 21 21. ยื่นข้อเสนอแลกชีวิต22 บทที่ 22 22. ตัดสินโทษเจี่ยนถานถาน23 บทที่ 23 23. เลวยิ่งนัก!24 บทที่ 24 24. หาแสง25 บทที่ 25 25. จุดสีแดงบนนิ้วมือ26 บทที่ 26 26. ให้ถอยกลับไม่ได้จริง ๆ27 บทที่ 27 27. คุณหนูฟางจิง28 บทที่ 28 28. ความโหดเหี้ยมของประมุขหง29 บทที่ 29 29. นางพูดถึงข้าว่าอย่างไร30 บทที่ 30 30. ไขความให้กระจ่าง31 บทที่ 31 31. ค้าอำพัน32 บทที่ 32 32. อำพันดอกท้อ33 บทที่ 33 33. ข้าอยากรอด34 บทที่ 34 34. คิดจะทำอะไรกันแน่35 บทที่ 35 35. นางนั่นแหละที่เย็นชา36 บทที่ 36 36. มันควรเป็นของเจ้า37 บทที่ 37 37. มาลา38 บทที่ 38 38้่. ส่งซูหนี่39 บทที่ 39 39. เกิดอะไรกับห่าวอู๋40 บทที่ 40 40. คำตอบของอี้เฉิน41 บทที่ 41 41. คำขอร้องของหลีเหว่ย42 บทที่ 42 42. ปรารถนาให้ดอกไม้งามได้ผลิบาน43 บทที่ 43 43. จดหมายจากทางไกล (จบ)