icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

สนมคนงามเรามาเล่นกันเถอะ

บทที่ 5 เริ่มต้นสืบหาเบาะแส

จำนวนคำ:2236    |    อัปเดตเมื่อ:26/12/2024

กิจที่นางต้องทำมากมาย ทั้งเรื่องของเจิ้งจิ่งเหอ และอาจจะต้องช่วยหาเบาะแสการตายของเสิ่นอ้ายเยว่ที่ยังคงเป

จากตรงที่ใ

นี้ ไม่ได้รู้จักใครที่จะพอช่วยได้เลยด้วยซ้ำ สิ่งที่นางจะทำได้ก็

จากวังหลวงย่อม

เสิ่นลี่จูจึงลองฝึกฝนอย่างง่ายๆโดยการใช้มีดสั้นและฝึกยิงธนู เหาะเหินขึ้นต้นไม

ป็นเรื่

หม่กันอย่างครื้นเครง แม้แต่ในวังหลวงยังประดับประดาโคมไฟอย่างงดงามหลายที่ เสิ่นลี่จูพาเมี่ยวเถียนและนางกำนัลไปเดินเล่นที่อุทยานหลวงซึ่งอยู่ไม่ไกลจ

งค์หญิงเพียงหนึ่งเดียวในวังหลวง และยังเป็นน้องสาวที่เจิ้งจิ่งเหอทรงรักใคร่มากที่สุด เสิ่นลี่จูพินิจมองสตรีน้อยตรงหน้าที่มีอายุราวสิบสี่ถ

ีคนกำลังจ้องมองนางอยู่ หญิงสาวจึงเง

ของจวนตระกูลเสิ่น แต่นางกลับโชคร้ายต้องตกตายจากไปอีกทั้งยังทรยศพี่ชายของนางด้วยการลอบมีสัมพันธ์กับชายอื่นจนตั้งครรภ์ พี่ชายของนางจึงม

ลี่ยงไม่สนทนาคงไม่ได้ หากนับกันตามศักด

่สะ

่จูด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นมิตร เส

ได้สนทนากันเสียที น้องเพียงเคยเห็นท่านในระยะไกลๆ

ด้รู้สึกหลงใหลได้ปลื้มหรืออยากยกยอ

ม่อมฉันเป็นเพียงนางสนมเล็กๆไม่คู่ค

ิง พี่สะใภ้มาเดินเล่นหรือ เช่นนั้นก็ตาม

ส่งอง

ม แต่ทว่าแววตาคู่งามกลับจับจ้องแผ่นหลังของเจิ้งหม

รู้สึกว่าแววตาและรอยยิ้มของเจิ้งหมี่ยามมองมาที่นางนั้นดูแข็งกระ

ยวกับวังหลวงมากเกินไปจน

ารที่นางระแวดระวังตนเองไว้ก

ของเจิ้งจิ่งเหอ ย่อมไม่มีเหตุผลที่เจิ้งหมี่จะไม่ชอบใจในตัวนาง นอกเสียจากว่าเจิ้

ๆ มุ่งหน้าไปที่จวนตระกูลเสิ่นเผื่อจะได้เบาะแสใดบ้าง ก่อนหน้านี้นางลองถามเมี่ยวเถียนถึงเรื่องของของเสิ่นอ้าย

นางสวมชุดสีดำและใช้ผ้าปิดบังใหน้า หญิงสาวกระโดดลัดเลาะมาตามกำแพงวังหลวงหลบสายตา

้งอยู่ทางทิศเหนื

มโดยรอบเท่าใดนัก แต่นางจำได้จากการอ่านนิยายว่าจวนตระกูลเสิ่นตั้งอยู่ทางใดจึงเดินลัดเลาะมาตามเส้น

เสี

่ได้อ่านมาจากนิยายจับทิศทางภายในจวนเพื่อหาทางหนีทีไล่ เดิมทีที่นี่ก็คือบ้านข

อเพื่อปลิดชีพตน เมื่อเสิ่นลี่จูเงยขึ้นไปมองบนต้นดอกเหมยก็ให้รู้สึกหนาวสันหลังขึ้นมาเล็กน

้าอยู่หน้าประตูเรือนเพียงคนเดียว อย่างไรก็เป็นเพียงอนุความเป็นอยู่จึงไม่ได้ดีเท่า

กำยานกลิ่นสาลี่ นางจำได้ว่าเสิ่นอ้ายเยว่ชื่นชอบกำยานกลิ่นนี้มาก นางจึงคาดเดาได้ว่าห้องนี้่คงจะเป็นห้องนอนของเสิ่นอ้ายเยว่ บางทีอาจเ

นาในชะตาชีวิตของสอง

ายของเสิ่นอ้ายเยว

ลังเดินเข้ามาและกำลังจะปิดประตู ก็ถูกใครบางคนกระชากตัวจากทางด้านหลัง ก่อนที่เขาจะล็อคคอนางแล

นห้องของเสิ่นอ้ายเยว่ยามวิกาลเช่นนี

ก่อนจะสลัดตัวจนหลุดออกจากการเกาะกุมของชายปริศนา แต่เพราะไม่ทันระวังทำให้ผ้าปิดหน้าของนางร่วงหล่น แสงจั

้าถึงกับกล้าหนีออกจากวั

่อนที่นางยกมือขึ้นปิดปาก

าทหรื

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 นางร้ายในนิยาย2 บทที่ 2 สนมที่ไม่โปรดปราณ3 บทที่ 3 กลั่นแกล้ง4 บทที่ 4 ฝัน5 บทที่ 5 เริ่มต้นสืบหาเบาะแส6 บทที่ 6 ข้อตกลง7 บทที่ 7 ตำหนักเย็น8 บทที่ 8 แผนการ9 บทที่ 9 คำบอกเล่าจากศพ10 บทที่ 10 เบาะแสจากสาวใช้11 บทที่ 11 รัดคอ12 บทที่ 12 แผนล้มเหลว13 บทที่ 13 กู้ไทเฮา14 บทที่ 14 เห็ดออริจิ15 บทที่ 15 กระอักกระอ่วน16 บทที่ 16 อนุซ่ง17 บทที่ 17 คนน่าสงสัยรอบกาย18 บทที่ 18 ลอบฆ่า19 บทที่ 19 ตำหนักฤดูร้อน20 บทที่ 20 เจิ้งมู่หยาง21 บทที่ 21 วัดบนเขา22 บทที่ 22 ความลับที่ซ่อนเร้น23 บทที่ 23 วางแผนฆ่าคน24 บทที่ 24 เที่ยวงาน25 บทที่ 25 ฆาตรกรตัวจริง26 บทที่ 26 เข้าอกเข้าใจ27 บทที่ 27 พี่ใหญ่28 บทที่ 28 แยกทาง29 บทที่ 29 ชีวิตใหม่30 บทที่ 30 ปรับความเข้าใจ31 บทที่ 31 งานศพญาติสนิท32 บทที่ 32 ใจคนช่างน่ากลัว33 บทที่ 33 ตอนจบ