ย้อนเวลาไปเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า เพื่อร่ำรวยใน ยุค 80

จจ

. 2

จัดสรรให้คนยากไร้ ม

รอดมาตามรูไม้ฝาผุ ๆ ไม่ต่างจากมีดที่ตัดถึงขั้วกระดูกบาดเส้นเอ็น ผ้าห่มที่มีก็ไม่ต่างจากเศษผ้าขี้ริ้ว มันชุ่มไปด้วยของเสียทั้งหนักเบาส่งกลิ่นตลบอบอว

ของเก่าขายแลกผักผลไม้ หรือหมั่น

กไย่ ไม่คิดเลยว่าชีวิตของหญิงสาวที่เคยสดสวยดั่งด

ยว่จะได้ชื่อว่าเป็นสาวงามประจ

นี้คงใกล้ถึงเวลาที่เธอจะได้ไปสบายเสียทีเพราะภาพเมื่อครั

ปีก่อน...

ดอกเหมยงามประจำหมู่บ้าน ใคร ๆ ก็ต่างรุมเอาอกเอาใจ ไม่พอยังเริ่มมีแม่สื่อติดต่อมาให้ไปดูตัวจึงกลายเป็นที่เชิดหน้าช

ารของตัวเองเป็นสูญกลาง และใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายแม้ครอบครัวจะไม่ได้มีเงินมากนักก็ตามเพราะมาร

ช้าไปขายที” ผู่หนิง มารดาของซีเยว่สั่งลูกสาวคนโตที่กำลังนั่งหวีผ

ี้ฉันไม่ว่าง จะไปเดินเที่ยวกับเพื่อ

ปรับจ้างห

ชาวช่องบ้าง ไปไหนใครก็รังเกียจ แล้วอย่างนี้จะมีผู้ชายดี ๆ บ้านไหนส่

ไม่ได้ใหญ่มากนักจึงมีเพียงห้องนอนเดียวที่สามคนแม่ลูกต้องนอนเบียดกันบนฟ

ไม่ได้ ใกล้สิ้นเดือนค่าเช่าบ้านยังไม่ครบ เงินที่นางเก็บหอมรอมริบเอาไว้ในกล่องเหล็กข้างเตียงยังขาดอีกหลายหยวน หากวันนี้ได้เงิน

ื้อเครื่องแต่งตัวชิ้นใหม่ให้ดีไหม ไหนบอกว่าอยากได้กำไลห

กอายุเพียงห้าขวบเท่านั้น ใช่ว่าคนเป็นแม่จะรักลูกไม่เท่ากัน แต่ด้วยเงินที่มีจำกัดผู่หนิงจึงคิดว่าอีก

่า ๆ หลังนี้ก็ยังดี แต่นี้เขากลับไม่มีส

กับคำสัญญาว่าจะให้กำไลวงใหม่ก็ใจอ่อน ย

งช่างเจรจาฉอเลาะพูดจาเอาอกเอาใจลูกค้า เพี

กที่เหลือเงินไม่มากใส่มือลี่หนิง “พี่จ

ปทำงานจึงทิ้งหนูน้อยให้พี่สาวเลี้ยงดูเป็นประจำทั้งคู่จึงสนิทกันมาก ถึงซีเยว่จ

ด้กินอะไรกันเลยตั้งแต่เช้า ตอนนี้ผักใกล้ขายหมดแล้วฉันขอฝากน้องสักเดี

็กที่กตัญญูจริง ๆ ไปเถอ

คุณม

มไฟอย่างสบายใจโดยไม่ลืมที่จะซื้อขนมให้ลี่หนิงตามที่รับปากไว

อางหรือก็มีสีสันงดงาม ซีเยว่ล้วนอยากได้ทั้งสิ้น แต่

ยเงินทองเหมือนคนอ

า นี่เป็นชุดที่ดีที่สุดที่เธอมีแต่ก็ยังดูเก่ามากเพราะซื้อเมื่อสองปีท

้อผ้าที่สวมใส่ ส่วนม้าจะดูสง่าต้องอาศัยอานม้าที่สวยงาม ตรงกับสำนวนไทยที่ว่า “ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง”] ถ้า

ทุ้มของชายคนหนึ่งดัง

่าชายวัยกลางคนคนนั้นท่าทางใจดี แถมยังแต่งกายด้วยชุดสูทราคาแพง แถมยังผูกเนคไทเห

เมืองนี้ใช่ไหมคะ

ขาคือการเที่ยวตามหาเด็กสาวหน้าตาดีจากชนบทที่ยังไร้เดียงสา รู้ไม่เท่าทันกลโกงของมนุษย์ไปขายโดยไม่ต้องจ่ายค่าตัวให้พ่อแม่เด็ก ธุรกิ

มวมอง หนู

องเหร

ื่อสองปีก่อนรุ่นพี่ในโรงเรียนถูกแมวมองมาทาบทามให้ไปเป็นดาราในเมือง เธอไม่รู้ว่าพี่คนนั้นโด่งดังแค่ไหน

ยนตร์เรื่องใหม่ของผู้กำกับหวังพอดี...อ้อ ฉันชื่อจางกังนะ เป็นแมวมองค้นหาดาราหน้าใหม่”

ัวอักษรชื่อของเขาพิมพ์ด้วยตัวอักษรหวัดสีทอง

ไม่ได้เอะใจสักนิดว่าตัวเ

เด็กไปไหมคะที่จะไปทำงานเป็นดารา” เด็กส

แต่ในวงการบันเทิงเธอค่อย ๆ ไต่เต้าได้ ยิ่งมีใบหน้าสวย ๆ อย่าง

ได้ไปเป็นดารา...จะได้แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสวย ๆ ใส่เครื่องประดับ

งไปขอค่าเดินทางจากแม

ล้วแม่ของหน

่ถ้าบอกแม่ว่าคุณจะพาไปเป็นดาราในเมื

งเป็นเพียงเด็กสาวอายุสิบสี่ การตัดสินใจใ

สิ่งที่จางก

กาสโด่งดังเพราะแม่ของพวกเธอใจแคบ ไม่ยอมให้ไป ฉันจึงจำต้

่าแม่จะไม่ให้ไปจริง ๆ...ถ้

ในวันพรุ่งนี้ตั้งแต่เช้ามืด ไม่มีเวลารอคำตอบจากเธอนานนัก...ถ้าเธออยากเป็นดาราก็มาพบฉันที่สถานี