ย้อนเวลาไปเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า เพื่อร่ำรวยใน ยุค 80

่ห่างไกลจึงทำให้มีรถประจำทางแค่วันละเที่ยวในตอนเช้า อีกทั้งชาวบ้านส่วนใหญ่ยังเป็นเกษตรกรยากจนหาคน

อกมาลำบากข้างนอกอีกทำไม” ชายหน

ันแล้ว แม่ก็ตาย น้องก็ตาย แ

รอ ปีนี้อายุสิบห้าก็น่าจะถึงวัยออกเรือนได้

อยากรู้นักยังอยากจะเป็นผัวเธออยู่อีกไหม อีกอย่างเธอไม่อยากเป็นเมียของชาวนาจน ๆ แล้วชีวิตต้องลงเอยเหมือนแม่ ลำบ

คนไร้ครอบครัวอย่างฉันคงไม่

ัน

่รีบเปลี่ยนเรื่องเพราะรู้ดี

น้าเขาอย่างไม่พอใจ ก็แค่เด็กกำพ

หักรถไปอีกทางแทนที่

าฉันไปไ

.

ผลไม้ที่เธอหยิบติดตัวมาด้วยนอนนิ่งอยู่ในนั้น หญิงสาวกำ

วกผู้ชายที่เธอเคยผ่านมา ที่ไหนได้ ขึ้นชื่อว่าผู้ชายแล้

รถเข้าไปในป่าละเมาะข้างทา

อะ ฉันรับรองว่าจะเ

หลายปีเมื่อเห็นว่าเธอไม่ขัดขืนยอมให้เขาถ

กกระเป๋าแล้วแทงเข้าที่กลางหลัง

ตงร้องโหยหวนอย

รองเท้าจะหลุดหายไปหนึ่งข้างเธอก็หยุดไม่ได้ แม้ฝ่าเท้าจะเต็มไปด้วยแผลโดนหินบาดก็ย

ไรบ้าง แต่ถึงเขาจะตายเธอก็ไม่เสียใจ

่ง หาหมั่นโถวถูก ๆ กินให้พอมีแรงแล้วเริ่มออกเดินหาสมัครงานตามห้างร้านต่าง ๆ แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ไม่มีใครรับเธอเข้าทำงานเพราะไม่มีวุฒิการ

ง จากเงินที่มีอยู่ตอนนี้หักค่ากินค่าอยู่แล้วอาจเช่าห้องนี้ได้เต็มที

ยน้ำเย็นทำได้คืนเดียวก็ลาออก สุดท้ายหญิงสาวก็ไปจบที่การทำอาชีพเดิมคือขายบริการ แต่คราวนี้เธอเลือกเป็นนายตัวเอง ไม่ไปอยู่ในส

างคนถึงขั้นออกเงินเลี้ยงเธอรายเดือนเป็นล่ำเป็นสัน จากที่เคยอยู่บ้านเช่าหลังเล็ก ๆ ซีเยว่ก็สามารถขยับ

ช้ไปเท่านั้น ไม่เหลือเก็บ พอแก่ตัวลงประกอบกับติดโรคทางเพศสัมพันธ์จากการทำอาชีพขายตัวเป็นเวลานานสุดท

ปัญหาเรื่องเงินก็

งย้ายออก เครื่องประดับของมีค่าที่สะสมไ

ปอยู่ในห้องรูหนูและทำอาชีพรับจ้างเย็บผ้าโหลให้กับโรงง

่ตัวอาการของโรคที่ติดมาตั้งแต่ยังสาวก็

็นคราบสะเก็ดจนแทบไม่เห็นผิวเนื้อที่แท้จริงของเธอ ด้วยอาการเช่นนี้จึงทำใ

หมู่บ้านจึงกลายเป็นคนเก็บขยะ อาศัยอยู่ในสลัมและกำล

งเก่า ๆ ไม่รู้ว่าตาฝาดหรือไม่แต่เหมือนกับว่

ี่ยังเป็นเด็ก ๆ แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่านั่นเป็นเพียงคำพูดเพ้อเจ้อของ

พียงใด...หากเง็กเซียนให้โอกาสฉันย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ฉันจะไม่ทำแบบเดิมอีก...ลูกอกตัญญูคนนี้ขอโทษจร

างสุดซึ้งในสิ่งที่ตนเองเคยทำผิดพลาดไป ในขณะที่ลมหายใจสุดท้

เดิมอีก เธอจะใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ตั้งใจทำงานสุจริตเพื่

้ครอบครัวข้างกาย...ช่างเป็นชีวิ

านที่เธอเคยอาศัยเมื่อวัยเด็ก หญิงสาวมองไปรอบ ๆ อย่างไม่อยากเชื่อสายตา ไม่แน่ใจด้วยซ้

่อเห็นว่าเด็กน้อยยังหายใจอยู่เพียงแต่

ข้าวทำด้วยไม้ตัวเก่า ไม้เสียบถังหูลู่ที่ลี่หนิงพึ่งกินเสร็จใหม่ ๆ แล้วยังไม่ได้ทิ้งก็ยังอยู่ที่เดิม เมื่อ

้ไฝฝ้าริ้วรอยของวัยสาว ซีเยว่รีบวิ่งไปส่องกระจกทองเหลืองบานเก่าที่โต๊ะเครื่องแป้งก็พบว่า

้อนเวลากลับมาตอนอ

นถูกเก็บเอาไว้เป็นอย่างดี หญิงสาวฉีกมันออกเป็นชิ้นเล็กชิ้

ม่โง่หลงกลแมงด

ยอมไปพบจางกังที่ส

ยู่ในฝันร้ายอันยาวนาน ผ่านชีวิตที่รุ่งโรจน์ราวนางพญา

อได้แก้ตัวอีกครั

ากจะเ

บฟ้าดินสามครั้งด้วยความซาบซึ้งใจที

ขอบคุณสวรรค์

่หลงเดินทางผิดอีก และจะดูแลแม่กับน้องให้สุขสบายให้ได้ต