ย้อนเวลาไปในยุค80เพื่อร่ำรวยในอนาคต

่กำลังสับสนด้วยความเห็นอกเห็นใจ ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเป็นเมียเข

นจ้าวหมิงหมิงในอดีตแค่เพียงใบหน้า ทว่าไม่มี

ียงคู่กับเซิ่นหวินเผิงมาเกือบค่

ปทำให้แม้กระทั่งในตอนนี้เซิ่นหวินเผิง

่วยไปเพื่อเปิดโอกาสให้บิดาได้พูดค

นเธอตัวเป็น ๆ มานั่งตรงหน้าฉันเองก็คงคิดว่าเทปเสียงนี้มันเป็นแค่คำพูดปลอบใจของภ

งานวิชาการตามท

ตอนนี้เหมือนตะเกียงที่น้ำมันกำลังจะแห้งเหือด หาก

.

ับเธอเซิ่นหวินเผิงคือชายชราอายุเจ็บสิบปีที่เธอพึ่งเจอเป็นครั้งที่สอง แม้จะมีความรู้สึกผูกพันธ

บผิดชอบ...” ชายชราเอ่ยอย่างเข้าใจ...เพราะสิ่งหนึ่งที่เซิ่นหวินเผิงต้องทำใจยอมรับก็คือจ้าวหมิงหมิ

มันทำด้วยทองคำขาวประดับเพชรเม็ดเล็กร้อยเป็นห่วงโซ่เส้นพอเหมาะ ตรงกลางเป็นหยกทรงกลมเ

บไปดูอย่างสนใจ เมื่อได้พิน

รรดิ!” หญ

ียวเนื้อดีที่ค่อนข้างห

ั่วกันทั้งชิ้น ไม่มีฝุ่นหรือจุดขาว จุดดำปน น้ำหนักดีเลย สวยมากค่ะ

ได้ด้วยตัวเอง...” เซิ่นหวินเผิงเล่าแล้วหยุดเอาไว้แค่นั้

วันแต่งงานแต่เธอชิงประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปเสียก่อน เขาจึ

ด้มอบให้สมก

นให

มิงรีบส่งคืนแต่เขาไม่ยอมรับ ถึงเธอจะรู้ว่าสร้อยแค่เส้นเดียวไม่ได

็นคำขอสุดท้ายของไม้ใกล้

นั้นไม่ได้ “คุณเซิ่นยังแข็งแรง

ียว่าเป็นของขวัญจากผู้ใหญ่ อย่าคิดว่าเป็นบุ

อใจอ่อน สุดท้ายจ้าวหมิงหมิงก็ยอมยื่นข้

ข้อมือบางแล้วน้ำตาไหล...ในที่สุดมั

ะกับเ

ณค่ะคุ

ผ่ออกมาจากอัญมณีสีเขียว เธอยิ้มบาง ๆ ให้ชายชราผู้ใจดีโดยไม่รู

กก็ช่วงย่ำค่ำ เธอรอกระทั่งเซิ่น

อาหารก็ขอให้เธอไปรับออเดอร์เพื่อส่งให้กับลูกค้ารอบ ๆ หอพักนักศึกษา เพราะช่วงนี้เป็นช่วงสอบกลาง

อลืมไปเสียสนิทคือเธอลืมดูพยากรณ์อากาศว่าวันนี้จะมีฝนฟ้าคะนอง ส่งงานได้แค่ไม่กี่เจ้าเธอกับเจ้า

ำคืน ผิดกับในช่วงสอบเช่นนี้รอบบริเวณกลับเงียบสนิทไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต ความมืดห้อมล้อมรอบตัว พอยืนอยู่ค

ยุดกี่โมงเนี่ย ไม่น่างกเงินแค่ไม

อแล้วส่องไปรอบ ๆ แล้วก็เห็นเงาร่างเลือ

งสาวกรีดร้อง

งหมิ

นั้นช่างฟังดูค

งหมิ

นั่นคุณเ

ชายชราผมขาวขาด ๆ หาย ๆ เพราะเสียงฝนที่

หมายความว

รี

รี

องอย่างขวัญเสีย เธอทรุดตัวลงนั่งยกมืออุด

ยง เป

นดังอยู่ข้างหู ทำให้จ้าวหมิงหมิงหูดับ เธอตกใจกลัวจนสติหลุด

ศีรษะปวดหนึบเหมือนกำลังจะระเบิด หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้น กะพริบตาถี่ ๆ เ

จ้าวหมิงหมิงก้มดูชุดกระโปรงผ้าแพรสีแดงเนื้อหยาบที่สวมอยู่ก็นึก

รู้จักคุ้นเคย จ้าวหมิงหมิงจำได้ว่าครั้งสุดท้ายเธอหนีเข้าไปหลบฝนอยู่ในอุโมงค์แล้วตกใจกลัวเสียงฟ้า

ง ที่นอนหรือก็เก่าจนแทบดูสีเดิมไม่ออก แต่สิ่งที่น่าแปลกใจที่สุดก็คือภาพของเธอในชุดนักเรียน

ลยว่าตัวเองเคยไปถ่ายรูปย้

สียงดังโครมครามคล้ายข้าวของตกแบบเทกระจาดก็ดังมาจากหลังประตูห้อง เสียงของผู้หญิงที

ถ้าคนเพศเดียวกันไม่

ไม่พลองยาวที่วางพาดอยู่ข้างประตู จ้าวหมิงหมิงหย

มายแทบยืนไม่ตรงอยู่แล้วแต่ยังมีแรงตบตีผู้หญิงอายุรุ

้าไปใช้ไม้ฟาดไปที

ัวเมีย เกิดเป็นผู้ชายซะเปล่า

าล้มลงหมดสภาพ ถ้าเธอดูไม่ผิดน่ากลัวหัวจ

” ผู้หญิงที่นอนเจ็บแทบข

ของใคร หญิงสาวรีบตรงเข้าไปประคองคนเจ็บ

ลุกขึ้นมาได้แล้วจับลูกไปขายที่หอนาง

ดันหลังให้เธอรีบหนีออกจากบ้านไป “ไปสิ

มิงอยู่ที่ประตูหน้าบ้านเธอก็โดนขวดเ

น้อยหากมีเธอรอดออกไปได้สักคนก็ยังพอไปขอความช่วยเหลือจากตำรวจมาได้