ย้อนเวลาไปในยุค80เพื่อร่ำรวยในอนาคต

จิน มหาวิท

ละแกะสลักหยกเป็นพิเศษ อีกทั้งยังเป็นตัวเต็งในบรรดานักศึกษาทั้งหมดในชั้นปีที่จะได้เกียรตินิย

เทียนจินเธอล้วนจำได้จนขึ้นใจทั้งสิ้นคล้ายมีแผนที่อยู่ในหัว การส่งอาหารของหญิงสาวจึงเร็วกว่าพนักงานส่งเจ้าอื่น ประกอบกับเจ้าสกู๊ตเตอร์

หาเงินจากการส่งอาหารได้หลา

คชะตาย่อมรับใช้เรา’ [ มาจากส

วดสอนพ่อ พ่อก็จำเอามา

งเช้าก่อนกลับเข้าคณะเพื่อไปเป็นพิธีกรใ

มณีตั้งแต่ยุค 70 เขาประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจเครื่องประดับโดยเฉพาะการส่งออกหยกจนหินชนิดนี้กลายเป็

ห้เป็นต้นแบบในการทำงาน อีกทั้งผลงานของเขายังเป็นแร

เอียดและเตรียมคำถามจนดึกดื่น วันนี้เช้าจึงต้องซัดกาแฟ

อประชุมใหญ่ซึ่งตั้งอยู่บริเวณใจกลางมหาวิทยาลัย แต่แล้วหางตาของเธอก็เหลือ

สีเขียวใบไผ่ ผมที่ยาวถึงกลางหลังเปียแกละสองข้างพาดอยู่

ปแล้วเหลือเพียงเจ้าหมาน้อยตัวขาวขนปุยที่ยืนห

๊า

ค

ทับขาข้างซ้ายของเธอเต็ม ๆ จนเป็นแผลบาดยาวเลือดไหลเป

ให้หมาหลุดมายืนอยู่กลางถนน” นักศึกษาสาวที

่จ้าวหมิงหมิงก็ยังไม่โกรธตามนิสัยที่

ปทำแผลที่ห

์นักธุรกิจที่หอประชุมต้

ที่ขาโชกเลือดแบบนี้ได้อยู่ดีไม่ใช

งของเพื่

าหญิงสาวจะมาถึงเวทีก็เหลือเวลาอีกเพียงห้านาทีเท่านั้นก็จะถึงคิวของเธอ เธอจึงไม่มีเวลาพอ

หมด” เพื่อนชายที่รับหน้าที่เป็นผู้กำกับเวทีพูดอย่างโล่งใ

่น่าจะมีปัญหาอะไร...แล้วคุณเซิ่นหวินเผิงล่ะอยู่ที่ไหน”

ห้รออยู่ที่ห้องพักด้านในกับผู้ดูแล ระหว่างที่ท่าน

ด้

วขึ้นเวทีอย่างมั่นใจด้วยท่าทางไม่ต

ัดเพื่อเรียกความสนใจของผู้ชมทุกคนให้มารวมอยู่ที่เธอเป็นจุดเดียว “ดิฉันจ

ิงสาวก้มหัวรับ ก่อนเล่าประวัติคร่าว ๆ ของแขกท

้ายังต่างประเทศ ท่านทำหน้าที่เป็นดั่งตัวแทนทางวัฒธรรมของประเทศชาติเรา อีกทั้งยังเป็นหัวเรือใหญ่ที่ทำให้หยกได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย ช่

ี่ทำงานอย่างเต็มที่ไม่มีวันย่อท้อ สอดคล้องกับคำกล่าวที

ดวงตายาวรีซ่อนอยู่ใต้กรอบแว่นทรงเหลี่ยมสีทอง แม้ผิวหนังจะเหี่

วินเผิงถามเสียงเบาหวิว...ต่อให้เวลาผันผ่านไป

เมื่อกี้ผมไม่ได้ตั้งใจฟังเลยจำไม่ค่อยได้”

ชคชะตาย่อมรับใช้เรา...เธอพู

ใช่ ประโ

ั้นเป็นประโยคติดปากที่ภรรยาของเขามักหยิบยกขึ้นมาพูดเสมอเ

นเวทีไม่ไหว กระทั่งพิธีกรสา

เซิ่นหวินเผิงค่า” จ้าวหม

กกว่าทุกวัน ยิ่งเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวที่ยืนรอเขาอยู่ใต้แสงไฟตรงก

หลือเกิน...เซิ่นหวิน

ชิญนั่งค่ะ” พิธีกรสาวผายมือไ

ชราถามเหมือนคนละเมอ ดวงตาใต้กรอบแ

ทั้ง ๆ เพิ่งเคยพบกันครั้งแรก แต่ด้วยความเจนเวทีเธอจึงปรับสีหน้าและดำเนินรายกา

่ติดอยู่ตรงขาข้างซ้าย...เป็นบริเวณเดียวกันกับท

งใหญ่อะไร ขอบคุณคุณเซิ่นที่เป็นห่วง...เพื่อไม่

กันเพียงเอื้อมมืออย่างละเอียด ไฝที่ใต้ตาขวาก็เป็นตำแหน่งเดียวกันกับอดีตภรรยา...เป็นเ

าลืมเลือนทุกอย่างรอบตัวไปสิ้น เขาค่อย ๆ พย

ุณจริง ๆ ผมคิดถ

ก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเช่นเดียวกัน แต่ก่อนที่เธอจะทันปัดป้องเซิ่นหวินเผิงที่