ซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา

ม่ยก็ดูจะงอกงามกว่าของผู้อื่นมากนัก ขอ

ิได้กินผลผลิตในนาข้าวของเรือนนาง แม้แต่ของ

ลผลิตให้เก็บเกี่ยว หากถึงช่วงเก็บเกี่ยวก็

รอที่ใต้ต้นไม้เช่นเดิม ตอนนี้ไม่ใครกังวลเป็นห่วงนางมากแล้ว เพ

ยุดมองพวกเขาทำงาน เด็กน้อยจะคลานอยู่

นเท่านั้น แต่หากมีเด็กคนใดที่รังแกนาง ไม่ต้องให้ซูเจินนางลงมือ เสี่ยวอี่

สงครามสิ้นสุดลงแล้ว และเขากำลังเดินทางกลับมา ลุงหวงกับป้าหว

กน้อยตอบโต้ได้เป็นคำแล้ว นางก็อดที

ของนาง บอกจิ่วเม่ยที่กำลังล้า

แม่หิวเสียแล้ว” นางอุ้มบุต

ินก็ดึงสาบเสื้อของมารดาไว้ แล้วชี้มือไปท

ยงดัง นางไม่เคยเห็นกวางเ

นก็ก้มหัวลง ก่อนจะล้มลงที่พื้น จิ่วเม่ยที

ี่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เมื่อเดือนก่อน ที่บุตรสาวเริ่มจะกิ

เตี๋ยจึงได้เข้าป่าไปดูว่ามีสัตว์ตัวใดที่ใกล้สิ้นอายุขั้นแล้ว ก็พบว่ากวางต

างจะมีเพียงเนื้อแห้งที่ทำเก็บไว้กิน หรือไม่ก็หากไม

รอนาง ก่อนที่จะเปิดประตูด้านหลังเรือนออกไปด

านของลุงหวง เพื่อให้เ

อยู่หรือไม่เจ้าคะ” นา

าเม่ยมีเรื่องอันใด แล้วพวกเจ้าสองแม่ลูกกินข้าว

ัดการกวางให้ข้าที” หวงไฉบุตรชายคนโตของป้าหวง เขาทำงานอยู่

งเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ เพราะไม่เคยได้ยินว่าจิ่วเม่ย

ไม่กล้าเล่าเรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นที่เรือนของนางให้ป้าหวง

รือไม่ เรื่องประหลาดที่เกิดขึ้นไม่ใช่ครั้งแรก ตอนนี้นางเริ

ับไปก่อน ข้า

ดาป้อนข้าวอีกแล้ว นางพยายามใช้มือน้อยๆ ของนางตักข้าวเข้าปาก แม้จะหกบ้า

วงก็พาหวงไฉมาที่เรือนพอดี เมื่อทั้ง

ไรนะ” ลุงหวงเ

เม่ยยิ้มแห้งให้พวกเขา ก็มันเด

วย” หวงไฉเดินเข้ามาจับที่ตัวกวางมันยังอุ

การเช่นไร” หวงไฉเงยห

ห้พวกท่านกับชาวบ้านที่ช่วยเหลือ

กี่ยวไว้มากก็ยังไม่ได้คิดที่จะเอาออกไปขาย รอให้สามีกล

ายในหมู่บ้านก็พอ แต่รา

นก็ดีแล้

จะแบ่งเนื้อให้พวกเขา เปล่า

ินมากเสียหน่อย เจินเออร์กำลังโต หากเจ้าแจกและขายห

่ย ก็เพราะเป็นห่วงพวกนางสองแม

่” นางบีบจมูกของซูเจินอย่างรักใคร่ หลานนางก็มี

ยหน่อย แต่ส่วนของพวกท่านที่ข้

่าที่สิ้นอายุขัยยังมีอีกไม่น้อย หากน