ชะตาร้ายกลายรัก

ทำทุกอย่า

างมือจากแผ่นหลังของเสี่ยวอี้ นางวางตลับยาลงบนโต๊ะและหัน

งนั้นก็พอรู้แล้วว่า เรื่องที่ท่านอ๋องมีรับสั่ง ไม่น่าจะใช่เรื่องที่ดีสำหรับน

แต่วันนี้เลยเพคะ หม่อมฉันได้รับคำสั่งให้มาบอกพระชายา เรื่องอาหารหากพระชายาไม่ทำเอง...เอ่อ...ท่านอ๋อง

เบื้องหน้า นางยื่นมือไปประคอ

ือ" น้ำเสียงนุ่มนวลของพระชายาซุนฮวาหาได้มีโทสะ หรือความไม่พอใจไม่ น้ำเสียงนางยังคงอ่อนหวานเช่นเคย

จเจ้าที่มาแจ้งแก่ข้

" ซุนฮวาพยักหน้า ทว่าจิ้

จะทำอาหารเองได้เช่นไร ท่านอ๋องบอกเจ้าหรือไม่ว่าข้าจะหาสิ่งของเหล่านั้นได้จากที่ใดกัน หรือท่านอ๋องของเจ้าต้องการจะทรมานข้าให้อดตายอยู่ที่ตำหนักนี

้นะเพคะ" หากจะไปถามหาความกับสาวรับใช้ก็หาใช่เรื่องที่ถูกต

กจนเกินไป ข้าฝากเจ้าไปบอกพ่อบ้านเฉิน ว่าข

งไร สิ่งที่พระชายาร้องขอไม่ใช่สาวใช้อย่างนางจะโง่เขลาเบาปัญญาเสียจนไม่รู้ พระชายามีจิตใจห่วง

" ซุนฮวาโบกมือเมื่อเสร็จธุระ จิ

ลลา

น้ำตาไหล ในใจปวดร้าว หากเป็นหญิงสูงศักดิ์แล้วต้

นฮวาหันไปเห็นสาวใช้นอนร้องไห้

อ วันนี้พระชายาของหม่อมฉันโดนคนรังแก หม่อม

าจวนอ๋องแล้วเจ้าเข้าใจหรือไม่ หากสวามีต้องการลมหายใจของข้า ข้าก็มีแต่จะยินดีมอบให้ เจ้าอย่าร้องไปเลย มิสู้เ

อี้รับปากอย่างหนักแน่น ซุนฮวายิ้มออกมา นางยกถ้วยยาให้สาวใช้ แล

ี่นางจะไม่ต้องทำงานแลกข้าว ทุกสิ่งนางล้วนทำได้ทั้งหมด หากชินอ๋องจะกลั่นแกล้งนางด

้าวของต่าง ๆ ก็ถูกนำเข้

ล้วพ่ะย่ะค่ะ และนี่ยาต้ม ดื่มยานี้ไม่เกินสามวันก็หายพ่ะ

ต่นางแต่งเข้ามา นางไม่เคยวางอำนาจใส่บ่าวในจวนสักครั้ง นอกจากจะไม่วางอำนาจแล้วพระชายายังไม่ถือตัว นางเ

นมาก" ซุน

งการสิ่งใดก็ให้เสี่ยวอี้มาบอก

นจัดของเข้าที่อย่างเป็นระเบียบให้นางหมดแล้ว เมื่อได้ของมาและเมื่อเช้านางก็ยังไม่ได้กินอะไรสักอย่าง ซุนฮวาจึงดึงแขนเสื้อขึ้นก่อ

แต่ทว่าเขากลับคิดผิด เพราะนอกจากจะไม่เห็นว่านางคร่ำครวญแล้วยังเห็นว่านางทำทุกสิ่งทุกอย่างด้ว

า" พูดจบก็เดินออกไปน

จด้วยเพราะจ้าวฉงซานกำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์ เขาจึงกินอาหารได้มากกว่านางและเสี่ยวอี้ เพียงไม่นานอาห