icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

ชะตาร้ายลวงรัก

บทที่ 6 กฎข้อที่ยี่สิบ

จำนวนคำ:2148    |    อัปเดตเมื่อ:08/04/2025

ียมสำรับอาหารอย่างดีเอาไว้รออยู่ก่อนแล้ว ทว่าเจ้าของตำหนักกลับไม่อยู่ หลังจากรับอาหารมื้อนั้นจ้าวฟางหลินก็ถามเวลาอาหารที่แน่นอนของที่แห่งนี้ ทว่าคำตอบจากเหล่า

นักไป่เหอ เป็นตำหนักที่คนป่าเถื่อนนั้นมอบให้นางได้อยู่อาศัย ใบหน้าหวานคิดทบทวนถึงเรื่องที่ผ่านมา ไม่เข้าใจว่าเกิดสิ่งใดขึ้นเมื่อตอนที่สวามีไป

กำนัลที่รับใช้ในตำหนักบูรพาขององค์รัชทายาทมานาน ได้รับมอบหมายให้มาดูแลพร

เรียกขานของนางกำนัลผู้นี้เป็นการตอกย้ำความจริงอีกครั้งว่านางหาใช่องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นซีจิ้งอีกต่อไป นาง

่นิยมคุมขังพระชายาตนเองเอาไว้แต่ในตำหนัก” นางกำนัลหลี่รีบหมอบก้มหน้าลง เพ

ื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของนางกำนัลหลี่หรือนามเต็มก็คือหลี่จินเป่า นางไม่ควรไปคาดคั้นเอากับอีกฝ่าย ถึงแม้หลี่จินเป่าจะ

องค์จะกลับมาเมื

้าอยู่หรือพระ

้ามายังตำแหน่งที่นางนั่งอยู่ ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มมุมปาก หากผู้อื่นมองมาก็ค

ไป ทว่าถางเย่กลับมองไม่เห็น นางยังคงนั่งพัดให้กับพระชายาขอ

เหตุใดนางกำนัลโง่เขลาเช่นเจ้ายังไม่อ

นนั้นเป็นการยั่วยุโทสะขององค์รัชทายาทหนุ่มเป็นอย่างมาก

มามา มาพบข

ีตำแหน่งดูแลเรื่องต่าง ๆ ในวังของรัชทายาท แน่นอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างในที่แห่งนี้จูมามาผู้นี้ย่อมมีสิทธิ์ตัดสินใจได้เกือบทุกอย่าง เพรา

นอกจากจะไม่ตอบแล้ว เหลียงเฟิงไห่ยังถือวิสาสะลงไปนั่งตรงข้ามพระชายาตนเองอีกด

าถึง นางทำความเคารพแค่เพียงเจ้านายของตนเพียงผู้เดียว จ้า

อที่ยี่สิบมี

ดขืนหรือสงสัยในคำสั่งของเจ้านายอย่างเด็ด

จูมามาลอบมองหน้าเจ้านายทั้งสองก่

แหน่ง และขังเอาไว้ในห้องขัง

ค่อยปล่อยออกมาหากยังจดจำไม่ได้ก็ส่งกลับซีจิ้งไปเสียบ่าวโง่เขลาก็ไม่มีความจำเป็นท

ิดไปแล้วองค์รัชทายาทโปรด

กจากปากของพระองค์เลยสักคำ” จ้าวฟางหลินหันไปมองใบหน้าสวามีตนเองด้วยความไม

หรือเบาปัญญาไม่รู้ความ ไม่เห็นหรือว่าข้าโบกมือไปแล้ว” อะไรนะโบกมืออย่างนั้นหรือ ช่างไร้เหตุผ

ละอีกอย่างจะมีผู้ใดกล้ามองหน้าพระองค์กัน หากเป็นเช่นนั้นไม่สู้ลงโทษหม่อมฉันด้วย เพราะหม่อมฉันเองก็มิได้ออกไปเช่นดังผู้อื่น”จ้าวฟางหลินจ้องหน้า

เด็ดขาดดังขึ้นมาจากปากรัชทายาท ทว่

ลงโทษนางสถานเบาก่อนในครั้งแรก นำตัวถางเย่ไปขังไว้ในห้องนอนและให้อ่านกฎระเบียบของที่นี่อย่างเคร่งครัด โทษโบยละเ

ข้า เพราะความจริงแล้วหากจะถามหาคนผิดย่อมต้องไปเอาความกับองค

นยอม เขาเป็นถึงองค์รัชทายาทเป็นเจ้าของวังแห่ง

ิได้ เช่นนั้นสู้ส่งนางกลับซีจิ้งมิดีกว่าหร

้อมรับบทลงโทษเพคะ พระชายา

ไปรับโทษตามกฎท

ดไปจากสายตาของจ้าวฟางหลิน เป็นอันรู้กันว่านางกำนัล

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 มิอาจฝืนชะตา2 บทที่ 2 ขบวนเกี้ยวเจ้าสาวที่งดงาม3 บทที่ 3 เชื่อมสัมพันธไมตรี4 บทที่ 4 ป่าเถื่อนที่แท้จริง5 บทที่ 5 ไม่เลี้ยงคนอ่อนแอ6 บทที่ 6 กฎข้อที่ยี่สิบ7 บทที่ 7 เสนาบดีเซี่ย8 บทที่ 8 อำนาจอยู่ที่ผู้ใด9 บทที่ 9 สั่งสอน10 บทที่ 10 ข้อแลกเปลี่ยน11 บทที่ 11 ข้าจะส่งเสริมเจ้าเอง12 บทที่ 12 สตรีในดวงใจ13 บทที่ 13 สายลับ14 บทที่ 14 ตบตี15 บทที่ 15 หึงหวง16 บทที่ 16 ราคาที่ต้องจ่าย17 บทที่ 17 ตกหลุมรัก18 บทที่ 18 โบยให้ตาย19 บทที่ 19 เป็นอย่างที่คิด20 บทที่ 20 ที่ซ่อนของป้ายทอง21 บทที่ 21 ไม่ถูกต้อง22 บทที่ 22 สตรีของเหลียงเฟิงไห่23 บทที่ 23 แยกคู่รักได้อย่างไร24 บทที่ 24 แสดงความเคารพ25 บทที่ 25 รังแกกันเกินไปแล้ว26 บทที่ 26 ทำผิดต่อพระชายา27 บทที่ 27 สั่งสอนเสียบ้าง28 บทที่ 28 หึงแรง29 บทที่ 29 บทรักป่าเถื่อน30 บทที่ 30 ตามหาสวามี31 บทที่ 31 ท้องพระโรง32 บทที่ 32 รับอาหารร่วมกัน33 บทที่ 33 กลับตำหนัก34 บทที่ 34 รางวัลของข้า35 บทที่ 35 คุกเข่าให้เจ้าบ้าง36 บทที่ 36 ภัยพิบัติ37 บทที่ 37 จ้าวตี๋เฟย38 บทที่ 38 เป็นม้าให้เจ้าขี่39 บทที่ 39 ไหน้ำส้มของสวามี40 บทที่ 40 แม้แต่เส้นผมก็เป็นของข้า41 บทที่ 41 ความช่วยเหลือจากซีจิ้ง42 บทที่ 42 สตรีที่น่าสงสาร43 บทที่ 43 ตั้งครรภ์44 บทที่ 44 บัญชีรายชื่อ45 บทที่ 45 ส่งพระชายากลับซีจิ้ง46 บทที่ 46 กบฏเหลียงฉีเล่อ47 บทที่ 47 กองกำลังติดปีก48 บทที่ 48 ขอหย่า49 บทที่ 49 มารับพระชายากลับแคว้น50 บทที่ 50 นางผู้เดียวตลอดไป51 บทที่ 51 ตอนพิเศษ ๑ เหลียงจิ่งเสียน52 บทที่ 52 ตอนพิเศษ ๒ พระชายารองตายแล้ว53 บทที่ 53 ตอนพิเศษ ๓ ปอยผม