ชะตาร้ายลวงรัก

ะชายาขัดคำสั่งพระองค์ไม่พอยังลงไม้ลงมือกับหม่อมฉัน หม่อมฉันไหนเลยจะกล้ากำเ

หน้าบวมปูดจากการถูกตบเห็นแล้วพานให้รู้สึกสงสารยิ่งนัก อย่างไรเสียจูมามาผู้นี้ก็ดูแลตัวเขาอย่างดี

เคยมีเรื่องราวเช่นนี้ แต่เวลานี้หากพระองค์ไม่อยู่ตำหนัก ก็หาความสงบมิเคยได้เลยเพคะ” ไม่เพียงแค่จูมามาเพีย

่ที่ผ่านมาจูมามาก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี ความซื่อตรงของนางเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาของเหลียงเฟิงไห่มาโดยตลอด ครั้งนี้เขาเองก็หนักใจมิใช่น้อย องค์รัชทายาทหนุ่มไม่เข้าใจว่าเหตุใดจ้าวฟางหลินจ

่ปกติ หรือนางนัดพบผู้ใดก็ค่อยนำเรื่องมาบอกแก่ข้า มู่ชิงพาท่านป้าของเจ้าไปพักเถิดระหว่างนี้ข้าอนุญาตให้หยุดพักจนกว่าร่างกายจะหายดี

างนอบน้อมจูมู่ชิงค่อย ๆ ประคองร่างอวบของท่านป้

รัชทายาทแห่งนี้จะถูกแบ่งออกไปให้สตรีจากแคว้นซีจิ้งได้อย่างไร ทั้ง ๆ ที่นางอุตส่าห์เฝ้าดูแลมานา

องภายในกลับร้อนยิ่งกว่า จริงอย่างที่จูมามาและจูมู่ชิงกล่าวอ้าง ตั้งแต่แต่งพ

ักไป

าจจะเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยได้อยู่ตำหนัก เห็นว่ากลับเข้ามาแต่ละครั้งก็ถึงเวลาหลับนอนเสียแล้ว เพราะเหตุนี้นางจึงไม่ได้เจอกับเขาบ่อย และนั่นก็เป็นเรื่องที่ดีเหลียงเฟิงไห่เดินเข้ามาที่ตำหนัก

ล้

เหลาจ้องมองพระชายาอย่างไม่พอพระทัย สายตาพยัคฆ์หันไปเห็นสาวใช้ของจวนสกุลเซี่ยที่กำลังม

ม่ถูกส่งกลับไปอีก ไม่ใช

ู้เดียวมิได้เป็นปัญหาอันใด หม่อมฉันจึงไม่ส่งนางกลับเพคะ”เฟิ่งหรูซิงไ

เจ้าไปดูถางเย่ให้ข้าที” เพราะเห็นอาการหวาดกลัวของนางกำน

ๆ ร้อน ๆ นางไม่ต้องการจะอยู่กับเขาเพียงลำพังในห้องที่มิดชิดแห่งนี้ ทว่ายังไม่ทันได้ห้ามสิ่งใดออกไป นางกำนัลหลี่ก็รีบเด

มฉันไม่มีเรื่องจะพูดกับพระองค์” ร่างอร

ไว้ไม่ให้ถอยหนีอีกด้วย จ้าวฟางหลินพยายามจะดึงข้อมืออ

ยกขานนี้ช่างคุ้นเคย เคยมีผู้ใดกันนะที่เรียกขานนางด้วยชื่อนี้ ก่อนที่สติของนางจะหล

ไว้แล้วใช่หรือไม่” เพราะต้องการคำตอบที่ชัดเจน เพื่อที่คราวหลังเขาจะได้ไม่

ตหากเจ้าทำให้ข้

ามว่าเช

บำเรอข้าให้ถึงใจข้าจะพ

องคนหน้าหนาที่แสยะยิ้มร

ีวันลดตัวลงไปทำเรื่องเช่นนั้นกับเจ้าอีกเป็นค

ให้เจ้าทำเรื่องเช่นน