บอสขาได้โปรด! อย่าหื่นกับหนู

วเองนอนอยู่บนโซฟา มีผ้าห่มห่มให้จนถึงคอ

ณทำให้ผมยิ้มได้… ผมจ

ะไรใส่ใจ อ๊าย... พิชญ์สินียิ้มเขิน...ทั้งหน้าแดงท

์เองกลับไม่ได้นอนเลยทั้งคืน

บอสหนุ่ม พิชญ์สินีมาทำงานในสภาพ...หน้าแ

รรธน์นั้นยั

รับ... คืนนี

ุ้งเฮือก ร

หมายถึง...เอ่อ บอสมีอะไรเหรอคะ” เธอพูดลิ้นพัน

แล้วเปิดภาพแมวสีส้มตัวกลม ๆ ก

องม้วน ผมเพิ่งรับเ

สรับแมวเ

แรงบันดาลใจจ

ถึง...หน

ง ข้าวฟ่าง ของคุณ..

สจะให้หนูไปเยี่ย

ยากให้คุณช่วย...ดูแลมันใ

ค้นพบว่าตัวเองอยู่ที่ห้

เพลิดเพลิน ชายหนุ่มเจ้าของห้องเดินเข้ามา

ข้าวเย็

ม้วนน่ะค่ะ… บอสคะ แมวตัวนี้น่าร

ใครบางค

อ๊

บทำตาแป๋วเวลาโดนชม…” คนฟังหน้าแดงจ

ปากแบบคนรู้ตัวว่ากำลั

ำหวานค

ค

ุณไม่ต้องระวังตั

ะคะ... หนูแค่...

เอง... ก็ทำตามที

ค

็ใช้ใจผมแทนครับ...เพร

ึ่

่ใช่แค่แกล้ง จูบจริง เบา ๆ ที่มุมปากเธอ ไม่ใช่แบบหื่น ไม่ใช่แบบเผลอ แต

เต้นรัวจนกลัวว่าแมวส้มช

นี้...ไม่ได้

ด้เหรอ คุณไม่อนุ

กหลุมรักบอสเข้

ะเบา ๆ แล้วกระซิ

้ว” คนฟังเขินหนักจนตีแขนของเขาเบาๆ เธออยากตุย

ทุกครั้งที่ภัทรวรรธน์เดินผ่านโต๊ะเลขา เขามัก

แมวเหงา

ทองม้วน” เธอแอบ

ทำเธอตาโต หันไปทำท่าจะฉีกก

ภัทรวรรณธ

ค

ับ ถ้าคุณฉีกคุณต้องพริ้

่ะ แหะๆ” เธอยกมือขึ้นลูบท้

ีกลับบ้านไปพร้อมกับหัว

ขาตอนไหน แต่ที่แน่ ๆ เธอต

ักทายเจ้าแมวส้มที่หายป่วยเรียบร้อยแล้ว มันกระโ

สุดท้ายข

ัดงานเลี้ยงพนั

ไตล์คุณ” ทุกคนแต่

ปรงสีชมพูฟูฟ่อง พร้อมผูกโบ

็นตัวการ์ตูนในนิยายเหรอครับ

ุกสนานนี่คะ” เธอยิ้มแป้น ก่อนจะว

งก่อนจะชิมทุกอย่างราวกับไม่อยากให้

รวรรธน์มองตาม

ริง ๆ” เขาพึ

เริ่มจะห้าม