บอสขาได้โปรด! อย่าหื่นกับหนู

บอสขาได้โปรด! อย่าหื่นกับหนู

B.J.BEN

5.0
ความคิดเห็น
82
ชม
10
บท

เมื่อบอสหน้านิ่งจอมเย็นชา แอบตกหลุมรักเลขาจอมโก๊ะเข้าเต็มเปา! จากคนที่เคยแค่เฝ้ามองกลายเป็นคนที่คอยตามจีบแบบเนียน ๆ ทุกวัน แต่ใครจะคิดว่า...เบื้องหลังแว่นใส ๆ ของเลขาคนซื่อ จะทำให้บอสสุดหล่อกลายร่างเป็น 'บอสหื่น' ที่พร้อมงัดทุกกลเม็ดมาอ่อย! ภารกิจจับเลขาแต่งงานเริ่มต้นขึ้นแล้ว! และงานนี้...จะจบลงที่แหวนแต่งงาน หรือเตียงนุ่ม ๆ กันแน่นะ

บทที่ 1 1

เสียงแตรรถบนถนนในเมืองใหญ่ตอนเช้าดังลั่นแข่งกับเสียงลมหายใจหอบๆของหญิงสาวในชุดเชิ้ตสีขาวกระโปรงสอบผมม้าตรงเป๊ะและแว่นตาอันหนาเตอะซึ่งเลื่อนลงมายังปลายจมูกเพราะเหงื่อออก

"ขอโทษนะคะ! ขอทางหน่อยค่ะ!จะไปทำงานวันแรกค่า!"

พิชญ์สินี หรือ น้ำหวาน ตะโกนลั่นบนรถไฟฟ้าขณะเบียดคนเข้าไปในขบวนจนได้ ย่ามสะพายกระแทกหน้าผู้ชายข้าง ๆ อย่างไม่ตั้งใจ ก่อนจะหลุดคำขอโทษรัว ๆ จนอีกฝ่ายต้องส่ายหน้าด้วยความเอ็นดู

วันแรกของงานเลขาในบริษัทไอทีที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ เธอจะไม่ยอมมาสายเด็ดขาด!

แต่ในตอนที่ลิฟต์กำลังจะปิดลงตรงหน้า เสียง ‘ติ๊ง!’ ก็ดังขึ้นพร้อมประตูลิฟต์ที่เปิดออกอีกครั้ง

และโชคชะตาก็เล่นตลกใส่เธอทันทีที่ก้าวเข้าไป...

โครม!

แฟ้มงานในมือที่กอดแน่นไว้ตอนวิ่งกระแทกเข้ากับศีรษะของใครบางคนที่ยืนอยู่ในลิฟต์เต็มแรง!

“โอ๊ย!”

“อ๊า ขอโทษค่ะ! ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

หญิงสาวยกมือไหว้รัว ๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้น และสิ่งแรกที่เธอเห็นคือ… ดวงตาคมกริบของชายหนุ่มในชุดสูทเนี๊ยบ หน้าเฉยชาดั่งภูเขาน้ำแข็ง

“คุณ...” เขาขมวดคิ้วแล้วพูดนิ่ง ๆ “…คือเลขาคนใหม่ของผมเหรอ”

“เอ่อ... ค่ะ… ดิฉันชื่อพิชญ์สินีค่ะ แต่เรียกว่าน้ำหวานก็ได้นะคะบอส เอ้ย! ไม่ใช่สิ... คุณภัทร เอ้ย! บอสภัทร!” บรรยากาศในลิฟต์เงียบกริบ

ชายหนุ่มเหล่มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพินิจ ก่อนจะกระตุกมุมปากเล็กน้อย

“เรียกผมว่า บอส ก็พอครับคุณน้ำหวาน”

“นี่คือแฟ้มเอกสารทั้งหมดของวันนี้ค่ะบอส”

“...คุณถือกลับไปเรียงใหม่ด้วยนะครับ”

“เอ๊ะ...” พิชญ์สินีชะโงกดูแฟ้มงานที่เธอถือมาก่อนจะหน้าแดงทันที เพราะดันเรียงแฟ้มกลับหัว!

“ขอโทษค่ะ! หนูจะเรียงใหม่เดี๋ยวนี้เลยค่ะบอส!” เสียงหัวเราะเบา ๆ หลุดจากชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว เลขาคนนี้...แปลกดี

พิชญ์สินีลงไปซื้อข้าว กลับขึ้นมาพร้อมขนมครกกับน้ำตะไคร้

“คุณน้ำหวาน เอาของพวกนี้เข้ามาในห้องทำงานผมทำไมครับ”

“อ๋อ หนูเห็นบอสไม่ได้กินข้าว ก็เลยเอามาเผื่อค่ะ หนูซื้อเองนะคะ! ไม่ได้เบิกเงินบริษัทเลยสักสตางค์แดงเดียว สาบานค่ะ” เธอยกกล่องขนมครกวางลง พร้อมยิ้มสดใสราวกับลูกแมวตัวน้อยๆ แสนเชื่อ ทำให้ภัทรวรรธน์ที่กำลังเครียดจากงานถึงกับชะงัก จากประวัติเธอเป็นสาวมาจากบ้านนอกแต่เรียนโคตรเก่ง เลยได้เข้าทำงานที่นี่

“…คุณเป็นเลขา หรือเป็นแม่บ้านกันแน่ครับ”

“เป็นเลขาค่ะ” เธอยิ้มแฉ่งให้เขา

“คุณน้ำหวานครับ คุณส่งอีเมลผิดคนครับ”

“ห๊ะ! หนูส่งงานให้... เอ๊ะ! ทำไมมันกลายเป็นไฟล์รูปแมวในชุดไดโนเสาร์ล่ะคะ!”

ภัทรวรรธน์มองหน้าจอที่เปิดไฟล์รูปแมวสีส้มใส่ชุดไดโนเสาร์กำลังยิ้มแบ๊ว แล้วหลุดหัวเราะในลำคอ

“นี่แมวคุณเหรอ”

“ใช่ค่ะ ชื่อเจ้าข้าวฟ่าง… เอ่อ หนูไม่ได้ตั้งใจค่ะ ฮือ….” เธอทำท่าจะร้องไห้ ภัทรวรรธน์ที่เห็นจึงรีบวางแฟ้มลงแล้วหยิบทิชชูยื่นให้แบบงง ๆ

“ไม่เป็นไรครับ แค่ครั้งแรก ผม...ให้อภัยคุณ”

“จริงเหรอคะบอส ขอบพระคุณมากๆ นะคะ!” หญิงสาวยิ้มด้วยดวงตาเป็นประกายจนภัทรวรรธน์ต้องเบือนหน้าหนี… ทำไมต้องยิ้มให้เขาแบบนั้นด้วย รอยยิ้มของเธอทำให้เขาใจสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ในวันนั้นพิชญ์สินีกลับห้องอย่างหมดแรงแต่ยิ้มแป้น เมื่อได้รับ “รอยยิ้ม” จากบอสในตอนเย็น ราวกับได้เหรียญทองโอลิมปิก

ส่วนภัทรวรรธน์… นั่งในห้องทำงานอยู่คนเดียว แล้วเปิดรูปแมวไดโนเสาร์บนจออีกครั้ง

“เลขาคนนี้… น่ารักดี” ทั้ง ๆ ที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนเลขาทำงานผิดพลาดขนาดนี้คงโดนดุแต่เขากลับดุเธอไม่ลงจริง ๆ เมื่อเห็นสายตาไร้เดียงสานั้น

เช้าวันใหม่ พิชญ์สินีมาถึงบริษัทแต่เช้าตรู่ หอบขนมครกเจ้าประจำใส่กล่องไม้ไผ่มาอีกครั้ง

“วันนี้บอสจะต้องกินให้ได้ หนูปรุงเองกับมือ… เอ๊ะ ไม่สิ ซื้อจากตลาดเช้านั่นแหละ”

เธอหัวเราะแหะ ๆ กับตัวเองก่อนจะสะดุดขอบพรมหน้าห้อง… และกล่องขนมครกก็กระเด็นตกพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัว!

“อ๊า! ไม่นะ!” ขนมครกร่วงเป็นแพนเค้กแตกกระจายต่อหน้า… และที่ร้ายกว่านั้นคือภัทรวรรธน์ยืนอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“คุณ…มีความสามารถด้านทำลายล้างอาหารไทยมากนะครับ”

“ฮือ หนูขอโทษค่ะ ” พิชญ์สินีหน้าเสีย เธอก้มเก็บเศษกล่องไม้ไผ่แบบหมดสภาพ

ภัทรวรรธน์มองอย่างอึ้งนิด ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเงียบ ๆ แล้วพูดผ่านประตูที่เปิดอยู่...

“ครั้งหน้า ลองซื้อขนมที่มันมีกล่องแข็งหน่อยครับ จะได้ไม่แตกง่าย” เสียงนั้น...เบากว่าปกติ

พิชญ์สินีชะงัก แล้วหัวเราะเบา ๆ

“บอสห่วงขนม… หรือห่วงคนถือขนมคะ”

วันนี้เป็นวันประชุมใหญ่ของบริษัท มีพรีเซนต์แผนงานใหม่กับนักลงทุน พิชญ์สินีรับหน้าที่จัดเตรียมสไลด์ แต่ด้วยความโก๊ะ เธอเผลอ copy ไฟล์ผิด!

และระหว่างพรีเซนต์... ภาพหน้าจอก็ปรากฏเป็น สไลด์ “ชีวิตแมวในหนึ่งวันของเจ้าข้าวฟ่าง”

พร้อมเสียงดนตรีน่ารัก กับเสียงบรรยายที่เธอเคยอัดไว้เล่น

9 โมงเช้า... ข้าวฟ่างกลิ้งหงายพุง... 10 โมงเช้า... ข้าวฟ่างฉี่ใส่กระถางต้นไม้…

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ B.J.BEN

ข้อมูลเพิ่มเติม
วิวาห์คลั่งรัก

วิวาห์คลั่งรัก

สมัยใหม่

5.0

เมื่อโชคชะตาบังคับให้เขาและเธอซึ่งเป็นคู่กัดต้องกลายเป็นคู่แต่งงานแบบสายฟ้าแลบ! ระหว่างอดีตที่เต็มไปด้วยการปะทะคารม กับปัจจุบันที่ต้องใช้ชีวิตร่วมชายคา... เรื่องวุ่น ๆ จึงเริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่แปรงสีฟันยันหัวใจ เขา...ผู้ชายเจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และขี้หวงอย่างหนัก เธอ...หญิงสาวปากแข็ง ขี้ประชด แต่แอบอ่อนโยนในทุกความใส่ใจ จากบ้านไม้ริมคลอง กลายเป็นสนามรักและสงครามขนาดย่อม ที่ไม่มีใครยอมใคร แต่หัวใจสองดวงกลับเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด... เพราะบางที...โชคชะตาอาจไม่ได้บังคับ แต่มันอาจกำลังพาเขาและเธอ... กลับมายังที่ที่เรียกว่า "บ้าน" ด้วยกัน

คู่หมั้นไร้เสน่หา

คู่หมั้นไร้เสน่หา

โรแมนติก

5.0

เมื่อข่าวฉาวบิดเบือนเปลี่ยนหญิงสาวให้กลายเป็นคนที่เขาเกลียด และเมื่อคำสัญญาเก่าของผู้ใหญ่ พาเธอกลับมาในฐานะ ‘คู่หมั้น’ ที่เขาไม่ต้องการ ลลิล สาวสวยผู้สง่างามและเข้มแข็ง ต้องเผชิญแรงกดดันจากคนในครอบครัว รวมถึง กวิน ชายหนุ่มผู้เย็นชา ผู้มองเธอด้วยสายตาดูแคลน…แต่ไม่อาจละสายตาได้เลย ในความเงียบงันระหว่างพวกเขา...กลับมี ‘หัวใจ’ ที่ค่อย ๆ เรียนรู้กันอย่างไม่รู้ตัว จากความเข้าใจผิด กลายเป็นความผูกพัน จากการดูแคลน กลายเป็นการปกป้อง และจาก ‘คู่หมั้นไร้เสน่หา’ กลายเป็น ‘ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารัก’

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

ข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี

มาชาวีร์
4.4

เมื่อยมทูตหน้าใหม่ดึงวิญญาณมาผิดดวง เพื่อรักษาไว้ซึ่งสมดุลของโลกวิญญาณ หลินลู่ฉีผู้มีปราณมงคลในยุคปัจจุบัน จึงถูกส่งไปยังต่างโลก สวมร่างเด็กน้อยวัยสามขวบ ที่เพิ่งถูกงูกัดตายด้านหลังอารามเต๋า เจ้าอาวาสไม่อาจยอมรับวิญญาณสวมร่างได้ แต่เมื่อขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างกายไม่ได้ จึงจำเป็นต้องขับไล่คน ออกจากอารามแทน ++++ "อนิจจาวาสนาเด็กน้อยได้ดับสิ้นลงแล้ว จี้คงเตรียมพิธีสวดส่งวิญญาณให้นางเถอะ" นักพรตเฒ่าสั่งการลูกศิษย์ตัวน้อย หันหลังหมายจะเดินกลับไปยังที่พักของตน "ขอรับท่านอาจารย์" จี้คงขานรับคำสั่ง หันไปเตรียมสิ่งของสำหรับทำพิธีสวดส่งวิญญาณผู้ตาย ทว่าผ่านไปเพียงอึดใจเดียว "อ๊ากกก ! มีผี !" เสียงกรีดร้องดังลั่น ร่างเล็ก ๆ ของเขาวิ่งไปหลบอยู่ด้านหลังผู้เป็นอาจารย์ "จี้คงมีอะไร" "นะนางลืมตาขอรับท่านอาจารย์" เด็กน้อยชี้นิ้วสั่น ๆ ไปที่ศพบนพื้น "ว่าอย่างไรนะ" นักพรตเฒ่ารีบตรงไปคุกเข่าอยู่ด้านข้างศพ เห็นเปลือกตาของนางขยับไปมา ก่อนจะปรือลืมขึ้นอย่างลำบากยากเย็น "นี่มัน...เป็นไปไม่ได้" รีบคว้าข้อมือของเด็กน้อยมาจับชีพจรดู ดวงตาของนักพรตเฒ่ามืดมนลงในทันที แตะนิ้วทำนายชะตา นี่มันคือการสลับร่างเปลี่ยนวิญญาณ ดึงตัวลูกศิษย์ถอยหลังไปสามก้าว "ผีร้ายตนไหนกล้ามาสวมร่างคนตาย จงออกไปเสีย !" ผีร้ายที่ว่ากำลังมึนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จำได้ว่าเธอกำลังขับรถกลับบ้าน ใช่แล้ว เกิดอุบัติเหตุขึ้น มีรถบรรทุกเสียหลัก พุ่งมาชนรถของเธอ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป ท่าทางเหม่อลอยไร้สติของนางทำนักพรตเฒ่าหวาดระแวงในทันที เตรียมหยิบยันต์ป้องกันภูตผีออกมา ขณะที่เด็กน้อยยกฝ่ามือของตัวเองขึ้นเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ดวงตาคู่กลมน้อยกลอกกลิ้งไปมาอย่างสับสน นิ้วมือสั้น ๆ นี่มันอะไร ขยับปลายเท้าเข้าหากัน ขาก็สั้น พลิกฝ่ามือตัวเองไปมา สีหน้าคล้ายคนอยากร้องไห้ นี่มันโลกถล่มใส่หัวของเธอหรืออย่างไรกัน เปรี๊ยะ ! ยันต์ขับไล่ภูตผีถูกปาใส่นางสุดแรง ก่อนที่มันจะปลิวร่อนลงไปกองอยู่บนพื้น ยันต์ไม่เกิดการเผาไหม้ ผีร้ายยังคงอยู่ในร่างกายของเด็กน้อย "เจ้า ๆ ๆ ออกไปจากร่างของนางเดี๋ยวนี้ !" นักพรตเฒ่าชี้นิ้วพร้อมดึงยันต์สายฟ้าฟาดออกมาอีกแผ่น นี่นับเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่สุดของเขาแล้ว รีบปาใส่เด็กน้อยสุดแรง เปรี๊ยะ ! ทว่าไร้ผลอยู่ดี... ตาเฒ่านี่เล่นตลกอะไรกัน... [นิยาย3เล่มจบ 252ตอน]

ต้องมนต์บุปผา

ต้องมนต์บุปผา

ซีไซต์
5.0

หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???

ไม่กี่สัปดาห์ก่อนงานแต่งงาน คู่หมั้นของฉัน ลืมฉันไปคนเดียว

ไม่กี่สัปดาห์ก่อนงานแต่งงาน คู่หมั้นของฉัน ลืมฉันไปคนเดียว

Gavin
5.0

งานแต่งงานของฉันกับอีธาน รัตนภาคิน เหลืออีกแค่ไม่กี่สัปดาห์ เจ็ดปีที่ผ่านมา ฉันมั่นใจเหลือเกินว่าอนาคตของเราจะสมบูรณ์แบบ แต่แล้ว อีธานก็อ้างว่าตัวเอง “ความจำเสื่อมเฉพาะส่วน” จากอุบัติเหตุที่ศีรษะ เขาจำทุกคนได้หมดยกเว้นฉัน ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขากลับมาจำได้ จนกระทั่งได้ยินวิดีโอคอลของเขา “โคตรอัจฉริยะเลยว่ะ” เขาโอ้อวดกับเพื่อน อาการความจำเสื่อมของเขาเป็นแค่เรื่องโกหก เป็น “ใบเบิกทาง” ให้เขาได้ไปไล่ตามโคลอี้ วรินทร์ทิพย์ เน็ตไอดอลชื่อดังก่อนแต่งงาน หัวใจฉันแหลกสลาย แต่ก็แสร้งทำเป็นเชื่อต่อไป ฉันต้องทนเห็นเขาจีบโคลอี้อย่างเปิดเผย ทนดูรูปเซลฟี่เย้ยหยันของพวกเขาสองคน เขาหัวเราะเยาะความทุกข์ของฉัน และเลือกที่จะไปดูแลโคลอี้ที่แกล้งเจ็บป่วย หลังจากอุบัติเหตุที่เขาเป็นคนก่อ เขาทิ้งฉันที่บาดเจ็บไว้ข้างหลัง แล้วเลือกส่งโคลอี้ไปโรงพยาบาลก่อน เขายังพยายามจะตัดฉันออกจากความช่วยเหลือทางการเงินอีกด้วย ทำไมคู่หมั้นของฉันถึงกลายเป็นปีศาจที่เลือดเย็นและเจ้าเล่ห์ได้ขนาดนี้ การหักหลังของเขาทำลายความทรงจำดีๆ ทุกอย่างจนหมดสิ้น ฉันรู้สึกเหมือนคนโง่ที่ไปเชื่อใจคนโหดร้ายไร้หัวใจแบบนั้น ความหน้าด้านของเขาทำให้ฉันโลกหมุน แต่ฉันจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเขา แทนที่จะแตกสลาย แผนการอันเยียบเย็นก็ก่อตัวขึ้นในใจ ฉันจะทิ้งตัวตนเดิม แล้วกลายเป็นโอลีเวีย จันทรวงศ์ ฉันจะหายตัวไป ทิ้งเขา ทิ้งอดีต และทิ้งแหวนหมั้นของเขาไว้ข้างหลังตลอดกาล เพื่อทวงอิสรภาพของฉันกลับคืนมา

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

Devocean
4.9

"คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?" ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ