เล่ห์ทศกัณฐ์

มคนมีอิงฟ้า ขณิกา พิมพ์ลภัส ปริญญาโทด้านการตลาด Newcastle

ว่าเป็นร้อยเท่า” คนบ่นหยิบแป้งตลับออกมาจากกระเป๋าเพื่อจัดการ

อแม่กินไปตลอดชีว

าจำได้ดีล่ะ มันต้องมีสักวัน” ขณ

าท์กับกลุ่มเพื่อนสนิทจนตัวสั่น วาง

ณาจากพ่อ ที่นางชอบโม้อ่ะว่าเปิดเป็นเจ้าแรกรุ่นเดอะอะไรของนางสักอย

อีกคน ขณิกาชะงักนิ่ง เก็บแป้

งด้วย” แน่ว่าเธอโกหก ในเมื่

ต๊ะกระจกจนน้ำสีน้ำตาลเข้มข้าง

ุ่มหล่อรวยอะไรนั่นเหรอ? ถ้าไม่ใช่เรื่อ

ที่แกว่ามั้ง...

ัฒนธรรมต่างชาติ ความเรียบร้อยช่างพูดดูน่าหมั่นไส้

อ่อนแอ กลายเป็นว่าเธอคือผู้ชินชากับความเศร้า

นั้นหล่อนก็จะทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องสนุกในกลุ่มเพื

ันไม่ได้อยากพูดถึงนังนั่นหรอก

้อะไรกับนางเลย ยัยวาน่ะ เฉย ๆ แต่ถ

ขึ้น ก่อนจะลุกไปนั่งข้าง ๆ กัน โซฟาสีแดงตัวกว้างยาวของร้านกาแฟหรู

อจัดงานแบรนด์แบบชีิฟองพองหรูหรา ความสั้นประเข่า ต่างจากอิง

เองไว้บนตักหยิบกระเป๋าเ

นักโบกหนักด้วยคอนซีลเลอร์

ให้เพื่อนสาวลงมือจัดการให้อย่างเคย อิงฟ้าจึงค่อ

าง ระดับลูกสาวคุณนายกนิษฐา เศรษฐีนีเจ้าของหมู่บ้า

้องฟ้าหม่นหมองของเธอเหมือนมีประกายแสงแห่งความหวัง รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นบนใ

ของตัวเองด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก เก็บทุกอย่างลงในกระเป๋า แต่ส่งตลับกระ

ผู้บริโภคนี่หว่า รองพื้นผิดเบอร์ป่ะเนี่ย

ส่งตลับแป้งคืนอย่างทำใจว่าคงทำอะไรไม่ได้กับขอบตาบวมช้ำของตัวเองเพราะว่าเครื่องสำอางตลั

ะเป็นอาภพและก

รอ? ไม่เห็นบอกอาเลย

รหาอานะ ขับรถไม

นกับใคร? โกรธ

วามสนิทสนมของเพื่อนรักอย่างอิงฟ้าทำให้รู้ทุกอย่างพ

บข้อความไปเลยนะ ไม่ต้องไปยุ่

ยที่ยังจ้องมองข้อค

านมาเขาเป็นอย่างไร

็นอ

่วเบา มันให้ความรู้สึกดีที่สุดของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เขาก็เป็นแค่อา เขาไม่เคยล่วงเกินเ

คิดหลังอะไรแค่เอาหัวพุ่งชนผู้ชายคนหนึ่งเห

กเธอไม

ัน เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจนั้นปลุกเธอจากภวังค์ ขณะเงยหน้าขึ้นมองห

ฟุ้งซ่านมากก็เข้าไปเคลียร์งานที่บริษัท นอนมันท

ก “อืม... ขอบใจนะฟ้า

้เธอเกือบจะร้องไห้ขึ้นมา และพ่ายแพ้ให้กับความรัก

อ่ะ... โกรธอะไรอา

ำนวนเงิน 300,000 บ

ไม่ใช่คนที่บ้านแน่นอน เธอไม่ได้ข

นมาเหรอฟ้า

นสั่งจ่ายแค่พนักงาน ฉันไม่เคยโอนเง

์ลภัสไม่มีเหตุผลอะไรให้ต้องโอนเงินจ

านพูดกับตัวเอง ให

โอนมา

ของอาภพ ทำให้ลืมไปเสียเองว่ามีลูกค้าคนสำคัญติดต่อมาเมื่อหล

้า... งานใหญ่งานดัง บริ