เล่ห์ทศกัณฐ์

ยะเยือกถาม เจ้าของร่างสูงในเชิ้ตหล่อเหลาเข้

หยิบนิตยสารบนโต๊ะขึ้นมาพลิกไปมา พนักงานออฟฟิศสาววัยสามสิบปลาย

คุณเมฆสะดวกวันอื่

ธอจะมา” ชายหนุ่มขัดด้วยท่าทีวางอำนาจ

าผมโอนเงินมัดจำสามแสนบาทเข้าบริษัทคุณ ทั้งที่ยังไม่เห็

ว่ามันเป็นสิทธิ์ของเขาอย่างเต็มที่ ลูกน้องอ

ฉันเกร

ีเรียนพิเศษแถวสยาม รถมันจะติดนะครับ จะไปก

ดาษกับคำขู่ของคนที่เพิ่งพบหน้า

ณพายให้เดี๋ยวนี

ากมีปัญหากับลูกค้าที่ดูร้ายกาจชอบกล เป

องรอยบวมช้ำผ่านการร้องไห้อย่างหนักบริเวณขอบตา ทว่าขณิ

หยิบกระเป๋าพรวดพราดไป ทั้งที่ไม่เคยกลับบ้านก่อนเจ้า

ได้คำตอบ เธอจึงรีบเข้าไปทักทายลูกค้า

โทษที่ให

และได้รับไมตรีตอบกลับมาจากหญิงสาวพยายามยิ้มอย่างเต็มท

่นใช่ไหมคะ? คือฉันยังไม่ได้รายละเ

ในเรื่องของความไว้ใจว่าผมไม่ใช่มิจฉาชีพ ก็คงจะเป็นเงินที่โอนไป...” เขาให้

าอกหน้าใจของแม่สาวตัวเล็กดูจะล่อตาอยู่น้อย ๆ แต่มันก็ไม่

โดยสิ้นเชิง เสื้อผ้าไม่หวือหวาคำพูดจาธร

เฉิ่ม ๆ ที่หลุดมาจาก

าเรื่องงานกันเลย

.. เอาไ

เพราะที่ผ่านมาลูกค้าหนุ่ม ๆ บางคนมักทำอย่างนั้น หากไม่สบเข้ากั

คิดว่าผมแบกเอกสารก

ะ? น่าจะส่งพวกไฟล

ทอะไรก็ได้ ผมสะดวกใช้มันในการคุย

ของชายหนุ่มอาจเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวหรือว

ากหล่อเหลาเอาการยังมีรังสีอำมหิตประหลา

้มหน้าก้มตากดมือถือ ยกมือขึ้นจับกระบอกตาร้อนผ่าวที่เริ่

เขาเลิกคิ้วขึ้นถาม คนถูกเรียกจึงปรือตาพร่ามัวก

ะลึงงัน เชยหน้ามองชายผู้พกพาความสูงชะลูดจน

าเล่ห์ร้ายกาจขมวดมุ่นมองเธอ คล้ายกับว่าเขาก

ยทำฟาร์มน่าจะคมเข้มดำปรื๋อส

ดเซอร์จับด้วยเจลไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ จมูกเป็นสันคมรับเรียวปากบางกระจับอมแดงชมพู ทั่วทุกอณูใบหน้

ำให้คนตาบอด สายตาแหลมคมของขณิกามอ

? มีอะไรห

งจากที่เธอเพิ่งดึงสัมปชัญญะกลับมาได้ ขณะที่ชายหนุ่มมากประสบ

ๆ คุณทานข้าวให้อิ่ม ตั้งสติด

ยรู้สึกเกรงใจ เตรียม

ยู่กับผมสองคนที่นี่? ล

ิษัทคนสวยเปลี่ยนใจกะทันห

ว้าโทรศัพท์ในมือของเธอไปกด

ถผมจอดอยู

กว่าทุกวันที่เขาเคยเป็นคนขับรถเร็วจนลูกน้องคนสนิทต้องทำหน้าที่สารถีแทน ดว

ี่ทำหน้าที่ของตัวมันเองคือหมุนไปตามวงโคจรของระบบสุริยะและโลก

รไม่ไกลใช้เวลาแค่สิบนาที เขาชักชวนเ

ธ์ไม่ใช่คนตลก กลับมีคนบอกว่าเขาเป็

้อง สีหน้าของเธอผ่อนคลายลงจากความเครียด พูดคุยกับเขาอย่าง

ึ้นด้วยจุดประสงค์บางอย่างซึ่ง

่างเงียบเชียบด้านหน้าร้านอาหารเปิดโล่ง แทบไม่รู้สึกถึ

แต่วันหลัง... ต่อให้เป็นแลมโบกินี่ อย่ากระโดดขึ้นรถผู้ชายค

ม่ได้การันตีอะไร เธอแค่เป็นคนท

. สาว ๆ สวย ๆ ถึงพริกถึงขิง ไม่จืดชืดอ

กในข้อแรก “ถ้าไม่รู้สึกเลยว่าผมอันตรา

้ายขวาว่าเป็นที่ไหน ด้วยความมืดของร้านที่มีเปิด

กามารับประทานอาหารร้านนี้กับเพื่อนฝูงและลูกน้องอยู่เป็นประจ

าจะคุยกัน.. ร้

หรือว่าลูกสาวท่านรองฯ ไม

างทันสมัย กว้างขวางโอ่อ่าและยังอยู่ใจกลางเมือง เธอแค่ไ

ประชดประชันครั้งที่สอง ใบหน้าเศร้าหม

ีอะไรค

ี ผมจะทำให้มันไม่มี... เหม

าพบุรุษเป็นฝ่ายเปิดประตูเชื้อเชิญ ให้รว

ถ้าหากว่าเลือกร้านอาหารได้เธอจะไม่มาเหยี