ปรารถนาเถื่อน

มือเรียวค่อย ๆ ควานหาต้นเสียงที่น่ารำคาญนั้นอย่างหัวเสีย และพอเจอเจ้าตัวต้นเหตุที่ทำให้หล่อนตื่นจากความฝันอันแสนหวาน ห

แต่ไม่นานเหมือนหล่อนจะนึกอะไรออก เพราะไม่ช้าร่างบางก็ทะลึ่งพรวดล

จะวิ่งไปเกาะขอบหน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ในห้องนอนของตัวเอง เด็กสาวเบ

งสูงใหญ่ของเมธาพัฒน์ที่กำลังวิ่งเหยาะ ๆ อยู่ที่พื้นเ

้าผ้าใบทำให้เขาดูน่าหลงใหล หล่อนเห็นเขาดึงผ้าขนหนูสีขาวที่พาดอยู่ที่คอขึ้นมาเช็ดใบหน้าที่

สียดายไม่ได้ ที่ตื่นมาไม่ทันที่จะวิ่งจ๊อกกิ้งกับเขา แต่แค่

อง ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับหล่อน แม้ระยะทางจะแสนไกล แต่ความรู้สึกบางอย่างที

งมานิ่งนั้น เหมือนกับโซ่ตรวนที่จับหล่อนยึดไว้กับผนัง พวงชมพูเป็นอัมพาตขึ้นมาชั่วขณะ สองขา

่งมาอย่างทรหด ริมฝีปากอิ่มแห้งผาก หญิงสาวค่อย

ของตนเองที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ถึงแม้หล่อนจะรู้ตัวเองดีกว่าหลงรักเมธาพัฒ

งเขาตาเป็นมัน แม้จะเห็นไม่ถนัดนัก แต่เขารู้ดีว่าพวงชมพูต้องการอะไร ก็สายตาเจ้าหล่อนไม่เคยปิด

งไปด้วยอารมณ์รุนแรง ร่างสูงใหญ่ของเขายังคงวิ่งไปข้างหน้าเรื่อย ๆ เพื่อเผาผลาญความรู้สึก

โต๊ะก่อนเวลาถึงครึ่งชั่วโมง ด้วยเหตุผลอะไรนะเหรอ ก็เขาไม่อยากจะเผชิญหน้ากับพวงชมพูนะสิ หล่อนเป็นสิ่งสุดท้า

ต่หล่อนคือสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา หล่อนคือผู้หญิงที่เขาจะต้องส่งมอบให้กับผู้ชาย

วใจของเขานั่นเอง... มันร่ำๆ อยากจะลากแม่พ

ับกางเกงขาสั้นสีขาวเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร เส้นผมนุ่มสีดำเงาถูกรวบขึ้นไว้ที่กลางศีรษะด้วยโบว์สีฟ้าแกว่งไ

นมันแค่ 7 โมงเช้ากับอีก 45 นาที ถ้าหล่อนจำไม่ผิด เมธาพัฒน์เคยบอกหล่อนว่าที่นี่ทานอาหารเช้าตอน 8 โมงตรง และในไม่ช้าเม

นั้นวิ่งหายไปในบัดดล พวงชมพูกัดฟันแน่น

น้าน่ารักของหล่อนงอง้ำเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ปากอิ่มเต็มแส

่อยากเห็นหน้าชมพูก็บอก เพราะชมพูไม่หน้า

ชื่องช้าลงไปถนัดตา ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยแววตาตกใจแกมประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าหล่อนจะลงมาเร็วขนาดนี้ เพราะเมื่อตอนเขาวิ่งจ๊

กมาด้วยเสียงที่พยายามข่มให้เรียบเฉย เขาไม่สบตากับหล่อน ชายห

ี่เต็มใจให้ชมพูไปอยู่ด้วย” พวงชมพูพูดออกมาด้วยความน้อยใจเต็มเปี่ยม กำลังจะหม

มพูยังคิดจะขัดคำสั่งอาอีก ชมพูจะได้รับโทษแน่” เมธาพัฒน์กัดฟันพูดออกมาเสียงเย็นชา พวงชมพูฟังแล้วก็

่อตลอดเวลาที่ผ่านมา อาก็ไม่ได้ใยดีชมพูอยู่แล้วนี

ดออกมาเสียงแผ่วเบา ตอนนี้หัวใจของเขาอ่อนยวบลงอย่างน่าใจหาย น

ชมพูพูดออกมาเสียงเครือ หล่อนจ้องมองหน้าเขานิ่ง แววตาถื

ไม่อยากให้อาต้นลำบากใจอีกแล้วค่ะ ชมพูจะไปตามทางของชมพู...” สาวน้อยกลั้นสะอื้น หล่อนอยากจะเกลี