ไฟพิศวาสแห่งลมหนาว

วาดรูปให้ฮัน

น้อยออดอ้อนจิตรกรหนุ่มรูปหล่อด้วยดวงตาใสแจ๋วดุจเกล็ดหิมะที่สะท้

ะพี่

พริบปริบๆ อย่างน่าเอ็นดู คงเพราะดวงตากลมโตสีมรกตจ้องมองมาอย่างไร้เดียงสานี่กระมัง ทำให้เจ้าของใ

ดีใจ

ใจ ดวงหน้าอ่อนเยาว์กระจ่างใสไปด้วยรอยยิ้มแสน

่นนะ เดี๋ยวพี่จะวาดให

อนค่ะ ตรงนี

่อยู่ตรงกลางสวนดอกไม้นานาพันธุ์ที่ออกดอก

่งในอิริยาบถที่น่ารักพร้อมกับให้เธอยิ้มสวยๆ ส่งมาให้ มือเรียวสะบัดปลายพู่กันอย่าง

เด็ก เพราะทุกๆ คืนเธอมักจะฝันถึงจิตรกรหนุ่มที่ชื่อมาคุสเสมอๆ จึงได้ขอร้องให้มารดาของตนเองซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของมา

ริ่มจะเป็นสาวก็ปรากฏอยู่บนผืนผ้าใบสีขาวแผ่นใ

อย” เสียงทุ้มตะโกน

องสวยมาก

ำมันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ดวงตากลมโตใสแจ๋วมองภาพวาดจนพอใจก็เงย

ูรักพี่ที่สุดเลย” เด็กสาวเอ

ี่จะได้รับอะไรเป็นการตอบ

ใสกังวานดั่งระฆังเงินเอ่ยออกมา พร้อมกับกะพริบขนตางอนยาวปริบๆ ด

นี่นาพี่ลืมไป งั้นพี่วาดรูปนี้ใ

คุณมากๆ ค

วันเกิดจ้

อตอบแทนพี่มาคุสด้วย

กรหนุ่มรูปหล่อ พอนึกว่าตนเองกำลังจะทำอะไรให้กับเจ้าชายในฝันตรงหน

หืม” ชายหนุ่มที่อายุมากก

ตาก่อ

ำๆ เขาก็อยากจะรู้เหมือนว่าสาวน้อยฮันนี่จะมอบอะไรเป็นการตอบแทนเ

ยงภายนอกนิ่งนานหลายวินาที และเมื่อริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มสีกุหลาบผละออก ใบหน้าคมคร้ามถึงกับแสดงสี

ุ่มครางชื่อของ

โตขึ้นฮันนี่ขอเป็นเจ

็ดังกังวานไปทั่วบริเวณสวนดอกไม้ด้วยความขบขันระคนช

่ขอมอบของขวัญให้

วน้อยถามด้ว

บตาก

ด้

ับคืนกลับมาอย่างนุ่มนวล มันเป็นจุมพิตแบบเด็กๆ ที่บริสุทธิ์แต่ทว่ามันกลับทำให้เจ้าของวันเกิดดีใจมากที่สุด และมัน

นเมืองไปถึงไหนฮะ ลุกขึ

ทางรำคาญสุดแสน มือหยาบอวบๆ จับแขนเล็กเขย่าแรงๆ เพื่อปลุก

ันทีเมื่อถูกผู้ปกครองใจยักษ์ปลุกเ

น้ำผึ้งเถอะน้ำผึ้งเจ็บ” คนตัวเล็

อนที่จะปล่อยแขนกลมกลึงนั้นให้เป็นอิสระแล้วออกคำสั่งอย่างที่เค

า ถูบ้านให้เรียบร้อย

จะรีบไปทำเดี

ังเด็กสาวน้ำผึ้งมากขึ้นทุกที เหตุเพราะสาวน้อยยิ่งนับวันยิ่งดูสวยงามผุดผ่องกว่าลูกสาวของตนเองนั่นเอง แม้ว่าร่างบางที

ด็กน้อยที่ขาดพ่อขาดแม่ มันไม่ใช่เพราะความสงสารเห็นใจในความอาภัพของเด็กสาวที่ขาดที่พ

ควรจะได้รับสิ่งตอบแทนจากการเสียข้า

งราคา คราวนี้แหละครอบครัวของเธอจะลืมตาอ้าปากได้สักที และถ้าไม่รวยตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปรวยตอนไหน เห็นว่าน

ใหม่สักสองสามผืนเผื่อลูกเผื่อสามี ได้สวมสร้อยแหวนเงินทอง กินของอร่อยๆ แพงๆ เหมือ

ถึงเวลาที่แกต้องตอ

าจ มองร่างบางที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานบ้าน

***

ว้นตัวเองที่ยังไม่รู้ว่าจะได้กินหรือเปล่า ไข่ไก่สามฟองสุดท้ายถูกกะเทาะเปลือกลงในถ้วยพลาสติกค่อ

่

กไปนอกครัว และส่งกลิ่นหอมฟุ้งลอย

ีบลุกขึ้นจากเตียงนอนเดินขยี้ตาตรงเข้

านเสน่ห์ผู้ชายแถวบ้านใกล้เรือนเคียงที่มีฐานะดีๆ หน่อย ตามประสาสาวบ้านนอกที่หวังสบายทางลัด หน้าตาข

บข้าวเสร็จหรือยังฮ

างหันมามองร่างบางที่ยืนเท้าสะเอวถามเธอด้วยสายตาหวาดๆ เพราะสาลี

ลี่ เหลือแค่ต้มจืดจ้ะอ

งห้วน ก่อนที่จะสะบัดก้นเดินไปอาบน้ำแต่งตัวร

กริ่งเกรง เพราะว่าวันนี้เธอตื่นสายเลยทำกับข้าวเสร็จช้าไปประมาณหนึ่งชั่วโมง เพราะมัวแต่ฝันหวานซ้ำๆ ซากๆ

สวนดอกไม้ที่อยู่หน้าบ้านรูปทรงเลขาคณิตหลังใหญ่ ที่นั่นคือที่ไหนกัน ทำไมเธอถึงได้รู้สึกคุ้นเคยกับสถานที่นั้นมากเหลือเกิน ราวกับว่าเธอเคยใช้ชีว

่ทุกคนรออยู่ สายตาสามคู่มองมาทางสาวน้อยอย่างเอาเรื่อง น้ำผึ้งพยายามหลุบต

สร็จไม่ต้องพักกินข้าว ไปได้แล้ว” นางสายใ

ปสิ ช

อนจะลงมือทานข้าวพร้อมกับพ่อแม่โดยไม่คิดที่จะเหล

ที่กินข้าวใกล้จะอิ่มแล้วเงยหน้าถามเมียรักด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย

่จ้

หรอแม่ สาลี่ไม่เ

หายหัวไปอีก ฉันล่ะเบื่อแกจริงๆ สาลี่ เมื่อไหร่แกจะหาผัวรวยๆ ได้กับเขาสักทีฮะ” คนเป็นแม่ท

ฝรั่งให้สาลี่ล่ะ ไปห

่งแก่ๆ แ

าอะไร สาลี่ไม่อยากมีภาระ แต่ถ้ารวยๆ สามสิบต

บไปแ_กหมดแล้ว” นายวีระสอดขึ้นมาบ้างเพราะหมั่นไส้ลูกสาวของตนเองที่วันๆ เอาแต่วาดฝันถึงแ

าวปีนี้สาลี่จะหาผัวหล่อๆ รวยๆ

จะไปเล่นไพ่กับเพื่อนบ้านเป็นประจำ ส่วนนายวีระ ก็บ้าดูไก่ชน บางวันสองสามีภรรยาก็ได้เงินกลับมาบางวันก็ได้หนี้กล

ปโฆษณาอย่างสวยหรูว่าอีกไม่นานพวกเขาก็จะได้เงินก้อนใหญ่จากนายฝรั่งที่จะมาสู่ขอเด็กสาวในอุปการะไปเร็วๆ นี้แล้