ดั่งหทัยภูผา

ล้วล้วงกระเป๋ากางเกงราคาแพงของเขาแทนทั้งมองหน้า

ัวหงึกหงักและเดินหนีเข้าไปในสวนหลังบ้านทันทีเธอไม่ได้ไล่เขาแต่ห

" ภูผามองตามหลังหญิงสาวร่างเล็กด้วยสายตาแปลกใจไม่หายไ

กันได้พักใหญ่ก็เป็นอันว่าผู้ใหญ่สองฝ่ายตกลงกันได้ด้วยดีในส่วนของสินสอดพิกุลไม่ได้เรียกร้องเพร

พิกุลที่จะไม่ให้ผ้าแพรนั้นท้องป่องในงานแต่งเนื่องจากหล

แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไปแต่เมื่อสานทองเสนอมาเ

ักหน้ากับพิกุลและหันมามองกับโสพิศที่เอาแต่

ับผ้าแพรพร้อมกับสายทองก่อนจะกลับเพราะอยา

น้าผู้ใหญ่ทั้งสองเล็กน้อยพอพูดจบก็เอาแต

าเรื่องมันผ่านไปแล้วแต่เธอก็อดจะตำหนิหญิงสาวในเรื่องนี้ไม่ได้เพราะเธอรู้ว่าผ้าแพรเป็นพนักง

ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างรู้สึกผิดเธอรู้ดีว่าเธอต้องถูกตำ

แม่โสพิศ" สายทองหันไปบอกกับโสพ

้าเลขสามแล้วยังสร้างแต่ปัญหาเรื่องผู้หญิงไม่เลิกได้แต่หวังว่าการมีลุกมีเม

ะอื้นตัวโยนเธอรู้ว่าเธอทำให้ทุกคนเดือดเนื้อร้อนใจคำที

าภูก็ผิดเหมือนกัน" สายทองรีบเข้ามากอดปลอบสาวน้อยร่างบางเพราะดูจะสะอื้นหนัก

นต่

ี่บ้านจึงรีบออกมาต้อนรับในช่วงเย็น

้กับขนมมาฝากผ้าแพรเต็มตะกร้าหวายเพราะอยากให้เธอบำรุงเยอะๆทั้

งค่ะคุ

ย์หน้าเธอจะต้องแ

ใช่มั้ยคะ" ผ้าแพรหน้าเจื่อนเล็กน้อยก่อนจ

มั้นเป็นอิสระเธอก็เหมือนน้องสาวของฉันฉันจะโกรธเธอลงได้ยังไง" เพียงฟ้ายังยืนยันคำเดิมว่าเธอไม

บเธอเป็นน้องสาวเหมือนกันอีกอย่างเธอก็อยากหาเรื่องถอนหมั้นกับภูผาน

กว่าเธอไม่ต้องไปทำงานที่ร้าน

ย่างนะคะ” ผ้าแพรถึงกับส่ายหัวหงึกหงักการทำอา

้ใหญ่เป็นห

หญ่แบบนี้มีหรือคนที่นอบน้อมอย่างผ