สามี ม.ปลาย

กาล เธอจะไม่โทษใคร และจะไม่โทษตัวเองด้วย ทุกอย

บหูเธอ “ผมชอบพี่นะ เรามา

ขาโดยไม่ผูกมัด เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสผู้หญิงอย่างลึกซึ้งเช่นนี้ ก็ไม่แป

อบสนอง เรื่องราวระหว่างเธอกับ

ต่เอาไว้ให้นายเรียนจบก่อน

ีกตั้งเกือบสองเดือ

ทำไม่ได้ก็อย่

รีบตอบรับ “ได้สิพี่ ผมจะอดทนน

ากกับเขา อีกครั้ง สายลมเย็นพัดวูบผ่านมา และก็ผ่

ี่เอาแต่ฝอยถึงความเก่งกาจของตัวเองให้เธอฟังตั

่เลยจริงๆ นี่ถ้าวารินทร์ไม่บังคับใ

าน เธอจะต้องออกมารับประทานอาหารกับดนัยอาทิตย์ละหนึ่ง

มาทนฟังหมอนี

วยๆ กว่าคุณก็ยังได้ เพราะผมมีเงิน และหน้าตาผมก็จัดว่าหล่อ แต่

มดอารมณ์จะกินข้าวไปเลยจริงๆ คนอะไร...ชมตัวเอ

ากแต่งกับฉันก็ไม่เห็นต้องฝืนนี่คะ

รียบร้อยสักคน” เขาปรายตามองเธอ “แต่ผมไม่ชอบเอาซะเลย ผู้หญิงจืดๆ ชืดๆ ท่าทางเรียบ

้องใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ขยั

ที่อาจจะไม่เร้าใจ”

ามา ถามอย่างจริงจัง “คุณคง

อมีสัมพันธ์สวาทลึกซึ้งกับเด็กหนุ่มที่อยู่ชั้นมั

น ตอนเช้าเธอแกล้งตื่นสายเพราะไม่อยากเผชิญหน้าเขา

ล้วที่เธอไม่เคยเห็นหน้าและไม่ได้รั

เป็นเหมือนความฝันท

านั่นแหละ คุณคงใช้ชีวิตแบบสาวโบราณคร่ำครึที่น่

แต่ง เขายังเบ่งใส่เธอ ถ้า

องสามวันมานี้ฉัน

ดูจืดๆ ชืดๆ แล้ว ยังตัว บอบบ

ะ แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป

ดี๋ยวอาการหนักวันแต่ง

นนี้พูดต่อ เธอลุกยืนขึ้น ยอมเสียมารยาทเป็นครั้งแรก “

สิ” เขาเรีย

ะไ

ัวให้ผมออกค่าอ

่เขาเป็นคนสั่งมา ขณะที่เธอกิน

มีสองมือสองตีนเหมือนกัน จะให

นกระเป๋าเป็นธนบัตรสีเทา ว

ไว้ล่ะกัน” พูดจบก็ตรงดิ่งออกจากร้านอาหารทันที เม

ี่รัก” เสียงหวาน

ไหมคนสวย ผมเลี้

ตรงไหนล่ะค

งรักเดียวใจเดียว เขาไม่เคยนึกรักปรียานุช แต่ก็ยอมรับว่าเจ้าหล่อนหน้าตาน่ารักไม่เบา เขา

หญิงก็เป็นแค่ของสวยๆ งามๆ ที่เกิดมาเพื่อให้

ของพ่อเลย เขาเห็นมาจนชินตา และมองว่ามันไ