บ่วงเสน่หา

รับกลับบ้า

่ง กลิ่นหอมฟุ้งตลบเข้าจมูก หล่อนก็แข็งขืนตัวเองเอาไว้ชั่วขณะหนึ่งเมื่อยินยอมให้มารดาโอบกอดอย่างนั้น วิสา

ึกว่าแม่

มือนดังเช่นเคย เมื่อสองปีก่อนหน้านี้ก็เป็นเช่นนี้ นี่

ก กว่าเขาจะยอมให้แม่นั่งรถคันนี้ม

อย่างหงุดหงิดอารมณ์ที่ผ่องแผ้วของเขาหายสูญไปหมดสิ้น นับจากตอนเช้าที่วิสาขายกโทร.แจ้งความจำน

ิดประตูด้านหน้าขึ้

เป็นลูก คางเป็นลอนเชียว...อยู

งของวิสาขา

งยิ่งที่จะแสดงกิริยาดี ๆ ต่อหน้าแม่ แต่

ของแม่ยังส

ยนหัวกับกลิ่นหอมจากเรือนกายของแม่...เนื้อตัวของวิสาขาเหมือนอบร่ำด้ว

พ่อเงียบ

ื่นเต้นน่ะ” เขาหายใจไม่เต็มที่กับอากาศที่อดีตภรรยาของเขาได้ใช้ร่วมกันนี้ ระบบในตัวของเขาดูจะขัดข้องไปหมด แต่วิสาข

ใจที่ลูกก

ึงลูกสาวมาทางตัวเอง “ลองถามพ่อเค้าดูซิว่าเค

อง เราจะคุยกันแ

้วปรายตามองเธอเหมือนไม่พ

อกเมื่อ

นเรื่อ

ัน...ลูกกลับบ้าน แล้วพ่อกับแม่เล่นอะไรกัน...จะทะเลาะกันอีกหรือคะ...เหมือนเมื่อวันมาส่งล

่อนหวานยิ่ง “เพราะเราเบื่อเหลือเกินแล้ว นี่ลูก

หย่า

เองออกจากการโอบกอดของแม่ ใจของหล่อนเต้นแรงอยู่ในอก ห

วย ก่อนไปก็ขอเอาไว้แล้วว่า สิ่งที่ลูกต

หมือนชนกจะต้องโวยวายกับเรื่องนี้ ส่วนวิสาขา เธอหยุ

ากันซะมันก็ดีกับเราสองคน...แม่มีความสุข พ่อเค้าก็มีความสุข...เรามีวิถีชีวิตที่เราเลือกสรรกันเอง

แต่ยังได้ยินเสียงของวิสาขาเหมือ

คนนั้นได้ไหม...คนที่ได้ตำแหน่งปีที่พ่อของลูกถูกเชิญไปเป็นกรรมการให

หล่อนวิ่งถลาออกไปโดยเร็ว...เสียงของนายธวัชเอะอะไล่หลังมา...หล่อนไม่สนใจอีกแล้ว วิ่งขึ้นมาในตัวตึก แล้วหล่อนก็ชนกับใครค

น้า ผู้ชายตัวสูง ผิวเข้ม...ตาค

คุณน

อนอยู่ก่อนหน้าหล่อนจะบินไปเรียนต่อ...หล่อนไม่คุ้นกับเขามากนัก เพราะเหมือนชนกค่อนข้างจะถือตั

ดเขามานานแล้ว ตั้งแต่แรกที่เขาก้าวเข้ามา...หล่อนมักจะยกคางเรียวๆ ขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

ข้างหลัง สองปีที่ผ่านมาเขามองเห็นความเติบโตทางกายของหล่อนเท่านั้น น

งอยู่ที่น

“คร

หล่อนบอกลอยๆ “ฉันนึกว่า

กิริยาเหมือนพาลของหล่อน เขาเพียง

เลื่อนตำแหน่ง...ตอนนี้ผมเป็นผ

ากัน พ่อจะมีเมียใหม่เป็นอดีตนางงาม แล้วผู้ชายในบ้านได้ดิบได้ดีเลื่อนเป็นผู้จัดการ...นรกชัดๆ เชียว...มันเหมือนนรก..

เขาไป...ชายหนุ่มแอบถอนใจออกมา...กาลเวลาไม่ได้ทำให้หล่อนเติบโตขึ้น หล่อนยังเหมือนเดิม เป็นหญิงสาวเย่อหยิ่งจองหองค