บ่วงเสน่หา

ชั่วโมงเดียวก็แจ้นกลับไปบ้าน บ่นแต่ว่า

ุณเหมือนชนกมาก...อย่าแตะต้องลูกสาวเขาเป็น

มลแขพึมพำ “แขยังไม่เคยเจอคุณ

นคนที่ไม่น่ารั

...ผู้หญิงที่ไปจากบ้านเมื่อสองปีก่อนหน้านี้หล่อนยังเหมือนเดิมทุกอย่างเท่าที่เขาได้เห็น เวลาไม่ได้เปลี่ยนแปลง

“คุ

ไม่มั่นใจเลยนะว่าระหว่างแม่เลี้

มีคำตอบให้ “อะไรจะเกิดก็ต้อง

พเดิมก่อนหล่อนจะไปจากบ้าน วัตถุเหมือนเดิม...ยังคงอยู่ที่เดิมรูปแบบเดิม แต่คนซิ...คนที่เปลี่ยนไป...พ่อกับแม่หย่า

ื้อยืดตัวยาวคลุมเข่าดูเรียบร้อยเมื่อดูเงาจากกระจกแล้วหล่อนก

“คุ

้เป็นแม่บ้าน ในเสื้อขาวและกระโปรงสีน้ำเงินดูเรียบๆ ไปทั

พรรณเข้ามาทำงานที่บ้านนี้เกือบจะยี่สิบปีแล้ว เป็

่อย่างว่าสองปีเท่านั้นจะเป

ือนเดิม ไม่ทราบว่าคุณนกอย

็ยังดีอยู่นี่...ฉั

รณ...เหมือนเกิดไม่สบายใจขึ้นมากะทันหัน

งปีเท่านั้น...ยังมีอะไรอีก...น

คุณนกทราบเรื่อ

หรือ เพียงแต่ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นนานแค่ไหน เ

าบสีชมพูงามสะพรั่ง...เหมือนชนกเกือบจะไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งเหล่านี้ หล่อนนั่งลงบนเบาะที่หุ้มด้วยผ้าฝ้ายสีสดใสพิมพ์ลวดลายดอกไม้อ่อนหว

รู้เรื่องขอ

ไม่อาจจะพ

ันอยา

ีกหนหนึ่ง ไพพรรณทำท

ว่าไม่ให้ดิฉันพูดนะคะ...

แม่ใช่ไหม...แล้วตอน

นที่สุข

ี่เดิ

.บ้านของค

ะ...” หล่อนชี้มือ

ุณลัค

กตเห็นได้ทันทีว่าหญิงสาวมีท่า

านกรุณ

ุขสบายไปเลยล่ะนะ...แต่ก็ยังดี...ดีกว

อยู่ข้างนอกแล้วน

“ที

ชื่อให้ มีเบอ