ท่านประธานนิรันดร์
สั่งให้คุณเรียกแทนต
งคับกันเลยนะคะ” เธอพ
็ควรที่จะสนิทกันเอาไว้ ไม่ใช่
ด้งานทำที่นี่ก็ถือว่าโชคดีมาก ที่พักอยู่ใกล้ที่ทำงาน เดินเอาเหนื่อยหน่อยแต่ก็ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ ไม่ต้องเสียค่ารถค่าเรือเหมือนอยู่กรุงเทพฯ ที่สำคัญ
ะทำงานกับ
ะไ
คืออะ
านกับผมอีกนาน ตอนแรกคิด
ประธานน่ะชอบจั
ผมเป็นแบบ
ท้ายประโยคเธอต่อว่าต่อขานเขา
มียไม่ได้ ผมเลื
ัวเองเลยนะคะ” เธอย่นจม
้าถอยหนี เกิดความขัดเขินอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็พ
วันนี้ลูกค้าเต็มร้าน พน
ภาพ ยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟสาวอย่างอ่อนโยน ท
มีหญิงสาวสวยนางหนึ่งเอ่ยขึ้น
ส มารับประทาน
้งสองก็ถึงกับตาโต แอบยิ้มให้กันหวานหยด แสดงว่าไม่ใช่เพื่อนหรือคนรู
ูดโอดอ่อยทอดสายตาให้นิรันดร์อย่างโจ่งแจ้ง เพลินตาถึงกับบอกตัวเองว่าเธอเดาผิด ผู
ล่อเล
สขอตัวก
สบาย
้เจอกั
ขายิ้มบา
ธอพูดตามที่เห็น ก่อนจะรีบปิดปากทำสีหน้
ังหล่อขนาดนี้ เอาแล้วสิ มองดีๆ ถ้าไม่คิดว่าเคยมีเรื่องกันมาก่อน แล
น ริมฝีปากกว้าง คางผ่า ดวงตาสีเข้มดูทรงพลัง ตอนยิ้มดันมีลักยิ้มตรงมุมปากใ
็นอ
บหน้าถอยหนีเมื่อเขา
ลขา จ้องผมไม่หยุด
าดื่มเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจข
ำใจลุกจากเก้าอี้มาลูบหลังลูบไหล่ให้เธอ เ
ได้เป็น
้องผม
ล่า
็ง ผมเห็นว่าค
เบี่ยงเบนประเด็น ใครจะไปบอกเขากันล่ะว่
่สำลักคือนิรันดร์ เข
ทำตาดุใส่ ก่อนจะจ้องตาเธอจน
สูจน์ไหม
นไปมองก็เจอเข้ากับสายตาของผู้หญิงที่ชื่อโรสกำลังจ้องเธออยู่ ทำเอาเพลินรู้สึกร
างสี่แยกไฟแดงได้คงโดนทำแบบนั้นไปแล้ว” คนปาก
้วยนะคะท
งเดิม เขาใจเย็นมาก ผิดกับมา
ทบไม่ได้สนใจเมนู เธอเลยมองหน้าเขาสลับกั
อาหารเหรอคร
ธานสั่งค่ะ” กินฟรีแบบนี้ เ
น คุณชอบกินอะไรล่ะ”
อะไรมาก เธอมีเงินอยู่ไม่ถึงพันด้วยซ้ำ ทุกวันนี้ต้องซื้อมาม่ามากักตุนเอาไว้เพื่อให้อยู่ร
คิดว่าเธอคงอยากกินอะไรที่ย่อยง่ายเพราะเย็น
อพอสมควร เพราะเธอไม่อยากอ้
หล่อนั่งอยู่กับเธอ คนอื่นได้แค่มอง คิดได้ดังนั้นเธอก็เชิดหน้ายิ้มยั่วกลับไป ไม่ได้อยากมีศัตรูหรอกนะ แต่ผู้หญิงที่ชื่อโรสนั
งอีกครั้ง ที่นี่ไม่มีใครรู้ว่าตอนอยู่กรุงเทพฯ เธอเสียความเป็นตัวเองแค่ไหน ท
ใหญ่ เธอเคยเจอผู้หญิงประเภทนี้ ก็เพื่อนร่วมงานของเธอที่กรุงเทพฯ ไง เธอไม่สนใจและไม่คิ
อทำให้เขาสำลักอีกรอบ เพลินตาอยากจะตบปากตัวเองนัก คิดว่า
จักกาลเทศะจริงๆ เลย” เธอ
็ม
ก แต่เขาหน้าตาดีออกขนาดนี้ ยิ้มทีสาวๆ คงใจละลาย
้วย บางทีพวกหล่อนอาจจะแย่งแมวอ้วนตัวนั้นอยู่ก็ได้” คนฟังแทบตกเก้