เจ้าสาวแสน(รัก)ชัง

ยพูด แต่เธอมักยิ้มหัวพูดคุยกับคนอื่นอย่างไพเราะอ่อนหวานเป็นกันเอง แต่พอเห็นหน้าเขาก็มักจะหุบยิ้มแล้วหลบหน้าหลบตาไม่เคยพูดคุยกันมากป

ดนไล่กรายๆ ราเมศกัดกรามแน่

ล็อ

ะ.. ยืนขวางแบบนี้ลดา

รลดาเดินกลับเข้ามานั่งในรถเงียบๆ ราเมศปรายตามองคนที่ไม่สนใจจะคุยกับเขาอย่

าเธอมีคนที่

หมือนมีใครเอาไฟมาสุมในอก ราเมศกระชากรถออกไปอย่างแรงจนหญิงสาวตกใจ

บบนั้นทำไม แล้วได้บอกรึเปล่าว่าคนที่เธอรักคือใคร.. แต่คงไม่ได้บอกหรอ

ียดเธอแน่ๆ เลย.. หญิง

ัดต้องไปไม้และสายลมที่โบกโบยเย็นสบาย พรลดามองรอบกายอย่างตื่นเต้น เธอเคยใฝ่ฝันว่าอยากมีบ้านและมีที่กว้างๆ ไว้ปลูกต้นไม้ด

” ป้าอุ่น แม่บ้านวัยกลางคนเดินมาบอกแล้ว

ดาใช่

พรลดายิ้

คะ มีอะไรเรียก

ต่ลดาคงไม่รบ

ปเก็บให้” ป้าอุ่นมองหากระเป๋าเสื้อผ้

งค่ะ ลดามีกระเ

เดินทางขนาดกระทัดรัดกลางเก่ากลางใหม่มาเพียงใบเดียว

คุณพ่อคุณแม่รออยู่..” พรลดาทำตัวไม่ถูกและรู้สึก

.. คื

บให้ไปพบคุณท่านเถ

มือเธอแล้วเดินเข้าบ้านไป พร